Προσπαθώντας να ακούσω αναδρομικά μέσω ERTecho τις εκπομπές σου που έχασα και δεν κατάφερα να συντονιστώ στην απευθείας μετάδοση τους λόγω των εκτεταμένων καλοκαιρινών μου διακοπών, ξεκίνησα αρχικά με τις εκπομπές επικαιρότητας Δευτέρας και Παρασκευής από 14/6 μεχρι και 26/7 όπου τις ολοκλήρωσα πριν λίγες μέρες, έως ότου συνεχίσω με τα αφιερώματα των υπολοίπων ημερών που επισης δεν καταφερα ν ακούσω μέσα σ αυτό το διάστημα.
Ήταν πιο εύκολο για μένα να ξεκινήσω με την επιλογή των εκπομπών επικαιρότητας, αφού αριθμητικά είναι και λιγότερες, αλλά παράλληλα όπως έχω αναφέρει και σ άλλα μαιιλ μου, μ ενδιαφέρει πάρα πολύ να γνωρίζω την μουσική επικαιρότητα και κάθε νέα τάση μουσικής καθώς και να βλέπω πως επηρεάζονται οι έφηβοι και οι νέοι γενικότερα μέσα απ αυτήν, πως αντιδρούν και πως εκφράζονται.
Πολύ συχνά υπάρχουν καινούργιοι καλλιτέχνες που με κερδίζουν σε τεράστιο βαθμό και σε διάφορα είδη μουσικής. Οπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, πέρα απ την δική σου αγαπημένη εκπομπή Γιάννη, ακούω συνήθως κι έναν κολλεγιακό ραδιοφωνικό σταθμό της Μασσαχουσεττης, τον WERS, ο οποίος είναι απ τους πλέον παλαιούς ΜΗ εμπορικούς σταθμούς της Νέας Αγγλίας και είχε λειτουργήσει για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 1949. Είναι πρωτοποριακός και επιλεκτικός πάντα τόσο στην σύγχρονη μουσική της εποχής μας, οσο και στις διαχρονικές μεγάλες επιτυχίες των περασμένων δεκαετιών, στους κυρίαρχους χώρους των ειδών μουσικής, οπως rock, alternative rock, indie rock, blues, soul κ.α.
Σήμερα θα ήθελα να σταθώ, όπως είχα υποσχεθεί στο προηγούμενο μαιιλ μου, σε μια προσωπική μου άποψη και εκτίμηση αναφορικά με δυο νεους καλλιτέχνες, τραγουδιστές/τραγουδοποιούς, εναν άνδρα και μια γυναίκα αντίστοιχα, τους οποίους ξεχωρίζω και θαυμάζω.
Ξεκινώντας απ τον νέο άνδρα καλλιτέχνη, να πω πως μ έχει κερδίσει με το μουσικό του ταλέντο, το πάθος του για τη μουσική από μικρό παιδί, την εξαιρετική χροιά της φωνής του, την ίδια τη μουσική σύνθεση των τραγουδιών του και το πολύ ενδιαφέρον μουσικό του background, αφού ο πατέρας του τον καθοδήγησε από πολύ νωρις σε σημαντικά είδη μουσικής μεταξύ αυτών της soul και του υπέδειξε σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι Marvin Gaye, Al Green και Stevie Wonder. Μιλαω για τον αμερικανό τραγουδιστή Teddy Swims, τον οποίο πρωτογνώρισα και άκουσα στη δικη σου εκπομπή Γιάννη με το “Loose Control”. Στην συνέχεια παρακολούθησα από πιο κοντά τη μουσική του και τα κομμάτια του και καταλαβα πως έχει ήδη εκτοξευτεί σε μεγαλο βαθμό και αρέσει τοσο στο ελληνικό κοινό οσο και στο αμερικανικό. Το τραγουδι του “The Door” … έχει κάτι που με ξεσηκώνει και θελω αμεσως να χορέψω ή να κάνω πιο ευχάριστα τη γυμναστική μου ακούγοντάς το. Στον WERS άκουσα προχθές πως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι αναμφισβήτητα το “song of the summer”. Ακούω απ τους ελληνικούς σταθμούς ότι είναι επίσης αγαπημένο τραγούδι όπως κι εδώ. Ένας τέτοιος λοιπόν νέος καλλιτέχνης με μια αξιόλογη φωνή που μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ soul, rock, alternative rock, progressive rock, county, pop, and R&B … λέει πολλά.
Επειδή λοιπόν ακούμε σήμερα τόσα νέα κορίτσια ταλαντούχα να θριαμβεύουν στη μουσική σκηνή, αλλά όχι τοσο αγόρια, η άποψη μου είναι πως αυτός ο τραγουδιστής /τραγουδοποιός, μπορεί να κάνει μια λαμπρή μουσική καριέρα αφού τοσο γρήγορα έχει γίνει αποδεκτός κι έχει κερδίσει το μουσικό κοινό όχι μόνο των νέων αλλά και πολύ μεγαλύτερης ηλικίας, όπως η δική μου. Εγώ δεν ξέρω αν ανήκω στις εξαιρέσεις, αλλά θα το ξαναπώ πως μ αρέσει πολύ να ψάχνω και ν ακούω νεους καλλιτέχνες μέσα από νέα τραγούδια και νέους ήχους μουσικής που μπορεί να αποδεικνύονται πραγματικά μαγευτικοί!
Οσο για τις γυναίκες… ναι… είναι πράγματι πολλά τα ανερχόμενα ταλέντα, οπως ακούω να αναφέρεις στις εκπομπές σου Γιάννη, και μερικές φωνές είναι πολύ καλές. Η κάθε μια νέα καλλιτέχνης επιδιώκει βέβαια να επικρατήσει ή να κερδίσει το κοινό της με την δική της ιδιαίτερη «εξεζητημένη» συνήθως παρουσία πέρα απ τη φωνή, κάτι που βέβαια ανέκαθεν συνέβαινε, κυρίως όμως τις τελευταίες δεκαετίες, όπου η εκκεντρική και τολμηρή ή συχνά προκλητική εμφάνιση τους, επισκιάζει πολλες φορες ή υπερισχύει της ίδιας της φωνής, ιδιαίτερα όταν η φωνή έχει μια συνηθισμένη χροιά. Στο παρελθόν, υπήρχε φυσικά η λάμψη και η εξεζητημένη παρουσία πολλών ή και των περισσότερων ισως τραγουδιστών, ανδρών και γυναικών ή συγκροτημάτων, όπως για παράδειγμα, Elvis, Elton John, Prince, Michael Jackson, Lady Gaga κ.α., ωστόσο οι φωνές τους ήταν ή είναι εξαιρετικές και γι αυτό δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ αυτοί οι καλλιτέχνες! Η επικράτηση ενός καλλιτέχνη μέσα κυριως από την εμφάνιση και λιγότερο από την φωνή, αποτελεί επισης ταλέντο και εγκειται στην ευφυΐα αλλά και την ξεχωριστή προσωπικότητα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη να μπορεί να το πετυχει ουσιαστικά και να επικρατήσει.
Ενδεικτικά για τις νέες τραγουδίστριες, θα πως πως η Chappell Roan με το “Good luck babe“ έχει πράγματι κερδίσει γρήγορα το κοινό με μια πολύ καλή φωνή και τη δική της εμπνευσμένη εμφάνιση. Δεν έχω ακούσει ακόμα άλλα της τραγούδια, αλλά το συγκεκριμένο, ενώ όταν το πρωτοάκουσα δεν με κέρδισε ως κάτι τόσο ιδιαίτερο, στη συνέχεια συνέβη το αντιθετο και αναίρεσα την πρώτη μου εντύπωση ή άποψη και τώρα το έχω εκτιμήσει στο είδος του και μπορώ να το ακούω πολύ ευχάριστα. Οπως και η Clairo, με το τραγουδι της “ sexy to someone” … έχει ενδιαφέρον και ακούγεται κι εδώ απ τον σταθμό WERS.
Από τις παλιότερες, η Beth Gibbons είναι καταπληκτική και το κομμάτι “Lost Changes” από το νέο της άλμπουμ του 2024 “Lives Outgrown” είναι εξαιρετικό και χαίρομαι πολύ όταν το ακούω απ την εκπομπή σου Γιάννη.
Και κλείνοντας αυτό το μαιιλ, θα αναφερθώ στη γυναικεία νέα φιγούρα, την φοβερή και αγαπημένη νεαρή Billie Eilish με την υπέροχη φωνή. Αυτό το εξαιρετικό αποδεδειγμένα νέο σούπερ ταλέντο που τόσο γρήγορα έχει κερδίσει 23 μουσικά βραβεία, αν δεν κάνω λάθος, μεταξυ των οποίων και 2 όσκαρ. Θεωρώ πως κατέχει τα σκήπτρα αυτή τη στιγμή της επικρατέστερης τραγουδίστριας/τραγουδοποιού της εποχής μας στο είδος της (pop, pop rock, electro pop) , έστω κι αν η Taylor Swift μοιάζει να είναι ακόμα στην κορυφή και να παραμένει αξεπέραστη!
Όταν άκουσα απ την εκπομπή σου επικαιρότητας Γιάννη της 28/06/24 τον αγαπημένο Paul Weller να ερμηνεύει εξαιρετικά το τραγουδι της Billie Eilish “what was I made for” … ενθουσιάστηκα γιατί κάτι τέτοιο σπάνια συμβαίνει στην εποχή μας. Συνήθως ακούμε νέους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν αναγνωρισμένες επιτυχίες παλαιών καλλιτεχνών ενώ στην περίπτωση αυτή συμβαινει το αντίθετο και είναι πράγματι σπάνιο. Για μένα η Billie Eilish, όσο κι αν έχουν ειπωθεί σχόλια πως μετά την εκτόξευση της Taylor Swift δεν θα υπάρξει αλλη καλλιτέχνης που θα την ξεπεράσει… θεωρώ πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον της μουσικής και η Eilish ισως να το κατορθώσει.
Μαρία Μενδρινού
