Δυο φίλοι, μια μπουάτ στα Εξάρχεια και ένα studio
Στα μέσα της δεκαετίας του 80, διανύοντας τα φοιτητικά μου χρόνια, ανακαλύπτω μέσω του φίλου Γιάννη μια όμορφη και ζεστή μπουάτ στην οδό Σόλωνος στα Εξάρχεια, τους «Βατράχους». Στο φιλικό περιβάλλον της (και με κατάλληλες τιμές για φοιτητές) γνώρισα για πρώτη φορά τον τραγουδοποιό Γιώργο Αραπάκη, που με την κιθάρα του και τους συνεργάτες του έπαιζε έντεχνα κομμάτια, δικά του και άλλων, και μας ψυχαγωγούσε επίσης με ιστορίες και ανέκδοτα. Κι εμείς, οι θαμώνες, ακούγαμε λες κι ήμασταν μια παρέα όλοι, σα να αράζαμε μαζεμένοι το χειμώνα δίπλα στο τζάκι ή το καλοκαίρι σε καμιά ερημική παραλία για να περάσουμε όμορφα, σχεδόν «οικογενειακά». «Ποια Σημαία», «Καλημέρα Βάτραχοι»... μεγάλη η λίστα από σπουδαίες στιγμές, μοναδικές μέσα στην απλότητά τους.
Αν και σπούδαζα στην Πάτρα, όποτε βρισκόμουν στην Αθήνα δεν παρέλειπα να βρίσκω συχνά-πυκνά τον χρόνο για να επισκεφτώ τους «Βατράχους», να νιώσω ξανά μέλος αυτής της παρέας και να αισθανθώ και πάλι τη φιλική ατμόσφαιρα που ήξερε να δημιουργεί ο Γιώργος. Κάποια στιγμή ο τροβαδούρος αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή του, πήγε στην Κόρινθο και τον έχασα. Οι «Βάτραχοι», στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, δεν ήταν οι ίδιοι χωρίς αυτόν, οπότε σιγά-σιγά το παλιό στέκι ξεχάστηκε. Η μουσική, μέσα στις άλλες μου ασχολίες, είχε πάψει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των ενδιαφερόντων μου, αλλά πάντα υπήρχε ένα soft spot για αγαπημένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα και, πού και πού, στην άκρη του μυαλού μου, περνούσαν ταξιδιάρικα και αστραπιαία, σαν τα καρέ ενός φιλμ, κάποιες από τις στιγμές της εξαρχειώτικης μπουάτ του Γιώργου Αραπάκη. Και βέβαια, από την εποχή της CompuLink BBS μου άρεσε να γράφω στίχους, χωρίς να σκεφτώ ότι κάποτε μπορεί να κάνω κάτι παραπάνω από το να τους ταξινομώ σε ένα αρχείο, άντε και να επιδεικνύω πού και πού κάποιους από αυτούς σε φόρουμ σχετικά με το αντικείμενο.
Πέρασαν τα χρόνια, συνέχιζα να γράφω αλλά επαγγελματικά, ως δημοσιογράφος του Ειδικού Τύπου, ενώ οι στίχοι είχαν περιοριστεί αρκετά πια. Αυτό μέχρι το 2023 οπότε δεν ξέρω τι με έπιασε, και ξανάρχισα να γράφω στίχους μανιωδώς. Δεν ξέρω αν κάποιο τραγουδοποιό πνεύμα από τους ουρανούς με συμπάθησε και μου μετέφερε την έμπνευσή του στο υποσυνείδητο, πάντως μου έρχονταν πράγματα και τα μετέφερα στο χαρτί και τον υπολογιστή. Καλά – κακά, δεν ξέρω, πάντως τα έγραφα. Και, για να δέσει το γλυκό, εν έτει 2024 ξανασυναντώ, μετά από χρόνια, τον Γιώργο τον Αραπάκη σε μια παρέα της ξαδέλφης μου της Ελένης, που γράφει κι αυτή στίχους και έχει δει μάλιστα αρκετούς από αυτούς να έχουν συμπεριληφθεί σε δίσκους. Τα είπαμε με τον Γιώργο, θυμηθήκαμε τις παλιές εποχές των «Βατράχων», ξαναβρεθήκαμε να μην σας τα πολυλογώ, σαν δυο παλιοί φίλοι που είχαν πολλές ιστορίες και αναμνήσεις να μοιραστούν. Και είπαμε να φτιάξουμε έναν online δίσκο, με τον πολύπειρο τροβαδούρο των φοιτητικών μου χρόνων να μου κάνει τη μεγάλη τιμή να μελοποιήσει 10 από τους στίχους μου και να τους κάνει τραγούδια.
Μετά από αρκετές ώρες στο home studio του δημιουργού, προέκυψε μία, θα την έλεγα «χειροποίητη» συλλογή νέων κομματιών, που προσπαθήσαμε, παρά το γεγονός ότι κανένας μας δεν βρίσκεται στην πρώτη νεότητά του, να τα κρατήσουμε όσο πιο φρέσκα γίνεται, μουσικά και στιχουργικά, με αρκετές αναφορές στην επικαιρότητα. Την ονομάσαμε «Γενναία Λόγια» και σας την παραδίδουμε χωρίς αιδώ για να την ακούσετε και αν θέλετε να τη σχολιάσετε. Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα, εννοείται, κρίνετέ μας ελεύθερα, χωρίς φόβο και πάθος. Όπως και να’χει, εγώ και ο Γιώργος (που τραγουδά και σε όλα τα κομμάτια εκτός από τη «Μόιρα», όπου δοκιμάζω λίγο κι εγώ την αγριοφωνάρα μου) σας ευχαριστούμε για την ακρόαση και την υπομονή σας!
Βαγγέλης Κράτσας
27/6/2024
ΓΕΝΝΑΙΑ ΛΟΓΙΑ
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ – ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΠΑΚΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟ 5. ΜΟΪΡΑ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΑΤΣΑΣ
1. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ
2. ΡΟΖ ΒΕΝΤΑΛΙΑ
3. ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΟΝΟ
4. Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ
5. ΜΟΪΡΑ
6. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ
7. Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ
8. ΘΑΛΕΙΑ
9. AFTER
10. ΤΟ ΕΤΣΙ
