Gimme Shelter #002 : Οι Deep Purple και το ρήγμα μεταξύ Ian Gillan και Ritchie Blackmore

Δύο μεγάλες ροκ προσωπικότητες που ποτέ δεν κατάφεραν να συνυπάρξουν ειρηνικά

"Φανταστείτε ένα σενάριο όπου παίρνεις διαζύγιο από την σύζυγο σου, ένα διαζύγιο που επηρεάζει τους πάντες. Τα παιδιά σου, τους συγγενείς σου κλπ, με πολύ δύσκολο τρόπο. Στη συνέχεια ξαναπαντρεύεσαι. Και έρχεται κάποιος και σου λέει "Θα ήταν καλό να επανενωθείτε με την πρώην γυναίκα σου, κρατώντας και την νυν, και θα είμαστε όλοι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα¨. Φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι αυτό; Καταλαβαίνω ότι είμαστε επαγγελματίες και έχουμε ευθύνες, αλλά δεν έχουν λάβει ποτέ παράγοντες όπως η εμπορικότητα ή οι επιθυμίες των οπαδών όταν παίρνουμε αποφάσεις. Καθώς κάνουμε πάντα ότι μας βγαίνει φυσικά, ελπίζοντας ότι θα αρέσει στο κοινό. Όλοι ξέρουνε πως οι Deep Purple είχαν μια μεγάλη πτώση όταν ο Ritchie έφυγε, αλλά με τον Steve Morse πήραμε ξανά τα πάνω μας."

Ο Ian Gillan έκανε αυτές τις δηλώσεις στο στον Ιταλικό Rock FM, εν έτει 2018. Φυσικά και δεν ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να εξηγηθεί για την εδώ και χρόνια πορεία των Deep Purple χωρίς τον Ritchie Blackmore, πιθανότατα να μην είναι και η τελευταία, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει έξι χρόνια από αυτή τη δήλωση. Πέρα όμως από την φυγή του Blackmore και την αφοσίωση του στη μουσική της Αναγέννησης, με τους Blackmore's Night δηλαδή το γκρουπ που διατηρεί με τη σύζυγο του Candice Night, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος στα λεγόμενα του Gillan. Πρόκειται φυσικά για την εκρηκτική και πολύ δύσκολη σχέση που είχε με τον Blackmore όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα την εποχή της κυριαρχίας των ροκ θρύλων στο μουσικό στερέωμα. Οι μύθοι γύρω από αυτό το "beef" πολλοί, ακόμα δε πιο πολλές οι "πολεμικές" δηλώσεις. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά;

Το μόνο σίγουρο είναι πως σε ένα μουσικό σύνολο με τέτοια μεγάλη επιτυχία, είναι φύσει αδύνατον να συνυπάρχουν άνθρωποι εξαιρετικά ταλαντούχοι και ταυτόχρονα ηγετικές φυσιογνωμίες και προσωπικότητες. Ο Ritchie Blackmore ήταν ανέκαθεν ένας άνθρωπος που τους άρεσαν τα "μεγάλα καράβια". Υπήρξε mainman σε τρία διάσημα μουσικά γκρουπ, είχε δε την αυτοπεποίθηση να βάλει το όνομα του μπροστά από το αντίστοιχο των Rainbow, ενός brand που εξελίχτηκε από τα μεγαλύτερα στο heavy rock. Από την άλλη ο Ian Gillan έχει συνδέσει το όνομα του με το θρύλο για 54 χρόνια τώρα, ενώ ένα από τα επτασφράγιστα μυστικά του κλασικού ροκ είναι η σπουδαία προσωπική του καριέρα, ως "Gillan" ή "Ian Gillan Band", η οποία καριέρα έμεινε στην αφάνεια σε σχέση με άλλες αντίστοιχες, λόγω κακής προώθησης και διανομής. 

Τα προβλήματα μεταξύ των δύο ανδρών ξεκινούν από τις αρχές των 70s και την περίοδο των χρυσών κυκλοφοριών τους. Κάτι εν μέρει λογικό καθώς όταν η περιοδεία της προώθησης ενός δίσκου, του In Rock εν προκειμένω, κρατάει 15 ολόκληρους μήνες, είναι λογικό οι εντάσεις να υπάρξουν, καθώς και να γιγαντωθούν. Οι ηχογραφήσεις για το επόμενο album "Fireball" είχαν τα απρόοπτα τους, με τον Blackmore να κάνει αρκετές φάρσες, ειδικά στον Roger Glover. Ωστόσο άρχισε να μεγαλώνει και η απόσταση με τον Ian Gillan ο οποίος τότε αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ. Με τον Lord να έχει γίνει μόλις πατέρας, ο Ritchie Blackmore ήταν το επίκεντρο εκείνων των ηχογραφήσεων και λειτουργούσε εν μέρει ως η ήρεμη δύναμη. Αλλά η συμπεριφορά του έκανε πιθανόν τον Ian Gillan να σκεφτεί πως εφόσον ο κιθαρίστας ενός γκρουπ μπορεί να φέρεται έτσι, τότε μπορεί και ο τραγουδιστής. Ή τουλάχιστον έτσι θυμάται ο Roger Glover, συμπληρώνοντας πως το attitude του Ian Gillan στη συνέχεια "ξέφυγε". 

Ο Ian Gillan θα αποχωρήσει οριστικά από τους Deep Purple το 1973. Μιλώντας πριν από μερικά χρόνια αργότερα στο Classic Rock Magazine, θα καταδείξει τον Blackmore ως υπεύθυνο της φυγής του. Θα πει πως το Deep του ονόματος του γκρουπ έγινε "Shallow" δηλαδή ρηχός. Θα δηλώσει ότι παραιτήθηκε εξαιτίας τάσεων "εμπορικότητας που πήγαν στο συγκρότημα", λέγοντας πως ο υπεύθυνος για αυτή τη μετάβαση ήταν ο Blackmore, ο οποίος είχε ένα "αυτί" για αυτόν τον πιο δημοφιλή ήχο. Θα κλείσει λέγοντας πως το συγκρότημα δε θα επιβίωνε έτσι καθώς "φύτεψε τον εαυτό του σε μια μο΄δα. Και οι μόδες έρχονται και φεύγουν". Αντίστοιχα το 1995, ο Ritchie Blackmore μιλώντας στο ίδιο περιοδικό θα δήλωνε πως ο Ian Gillan ήταν ο "Oliver Rude", ως παράφραση του γνωστού Άγγλου ηθοποιού Oliver Reed:

"Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος. Αλλά ήταν τόσο χοντροκομμένος. Δεν μου άρεσε να είμαι γύρω από τον τύπο γιατί ένιωθα ότι έκανε πράγματα για να σοκάρει και για να τον συζητούν"

Ίσως αυτή η διαμάχη να ήταν ένας κεκαλυμμένος αλληλοσεβασμός, ανάμεσα σε δύο πολύ ισχυρές προσωπικότητες οι οποίες προσπάθησαν, ανεπιτυχώς σε μεγάλο βαθμό, να βάλουν στην άκρη προσωπικές διαφορές και να παραμείνουν παραγωγικοί. Ο Blackmore είχε πλέον μια τάση προς blues τραγουδιστές, σε αντίθεση με την "οπερετική" φωνή του Gillan, προτιμούσε δηλαδή φωνές όπως του Paul Rodgers. Το αποτέλεσμα ήταν οι Deep Purple να εμφανιστούν πριν από 50 χρόνια περίπου με έναν νεαρό Άγγλο στα φωνητικά, που έμελλε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους rock stars. Το όνομα του ήταν David Coverdale. 

Το δε reunion του Perfect Strangers αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. Το εν λόγω album ήταν εξαιρετικό και όλα φαίνονταν ιδανικά για μια ανάλογη συνέχεια. Το The House of Blue Light που ακολούθησε όμως ήταν "καταστροφή" σύμφωνα με τον Blackmore, ενώ και η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο Ritchie αποχώρησε οριστικά μετά το αποτυχημένο για πολλούς αλλά αγαπημένο για τον γράφοντα "The Battle Rages On" του 1993. 

Πολλά ακόμα μπορούν να ειπωθούν για τη διαμάχη των δύο ανδρών, τα οποία μπορούν να συνοψιστούν στα εξής που αλιεύτηκαν από τη σουηδική τηλεόραση :

- Ο Blackmore θεωρούσε πως ο Gillan φερόταν επίτηδες άσχημα, καθώς επιθυμούσε να απολυθεί και όχι να πει "φεύγω"
- O Gillan έχει πει πως θεωρεί τον εαυτό του συνυπεύθυνο για τα κατά καιρούς break-ups των Deep Purple, όσο και τον Blackmore. 
- Ο Gillan έχει πως ο Ritchie είναι ένας "εξαιρετικός κιθαρίστας αλλά ένας πνευματικός νάνος και ανασφαλής άνθρωπος"
- O Blackmore δήλωσε πως κάποια μέρα θα του επιτεθεί μαζί με μερικούς φίλους του. Σουηδούς...

Η περίπτωση των Ian Gillan και Ritchie Blackmore ήταν απλά μία ακόμα απόδειξη του πόσο σημαντική είναι η ιεραρχία σε έναν οποιοδήποτε οργανισμό, πολύ περισσότερο σε ένα μουσικό/καλλιτεχνικό σύνολο που κάνει "πρωταθλητισμό". Μπορεί το δίδυμο Lennon/McCartney να χάραξε έναν συγκεκριμένο δρόμο, πρόκειται όμως για δρόμο δύσβατο που δεν μπορεί να ακολουθηθεί από πολλούς. Το σημαντικό ήταν και είναι πως αυτά τα προβλήματα στη σχέση των δύο ανδρών οδήγησε σε παραιτήσεις, απολύσεις και προσωρινές διαλύσεις του σχήματος, κάτι που μας έδωσε πολλά έξτρα projects. Οι Deep Purple αποτελούν τη μεγαλύτερη ροκ οικογένεια, το μεγαλύτερο ροκ "σόϊ", του οποίου οι απόγονοι συνεχίζουν να μας συγκινούν μέχρι και σήμερα.