Όσοι είχαν την ευκαιρία να δουν τον Nick Cave εντυπωσιάστηκαν από την εξέλιξη του η οποία τον κατατάσσει πια σε έναν από τους πιο σημαντικούς εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Ένα φρικιό, όπως τον αποκαλούσαν στην νεαρή του ηλικία έχει γίνει κάτι σαν συνέχεια των Bob Dylan και Leonard Cohen ενώ παρουσιάζει παράλληλα και καλά άλμπουμ.
Ο Dylan, o Cohen, o Johnny Cash, Kris Kristofferson και μερικοί άλλοι παραμένουν η πηγή έμπνευσης για την μουσική που δημιουργεί και θα τολμούσα να πω ότι πια είναι πιο κοντά στην κλασική από την ροκ.
Στην Ελλάδα αυτή η σταδιακή αλλαγή που δεν έχει σχέση με αυτά που έκανε στην δεκαετία του '80, έχει απομακρύνει κάπως αυτούς που αναζητούν πολιτικά κίνητρα στην συμπεριφορά του και τον θεωρούν συντηρητικό, πήγε στην ενθρόνιση του Βασιλιά της Αγγλίας, δεν παίρνει το μέρος της Παλαιστίνης με δηλώσεις του, γενικά δεν τον θεωρούν πια δικό τους, κάτι σαν τον Σαββόπουλο, λες και οι άνθρωποι μεγαλώνοντας δεν αλλάζουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Η μουσική του είναι εξαιρετική, τα υπόλοιπα είναι σε δεύτερη μοίρα.
