Τι τυχερός που είμαι...

Έγραψα το πρωί για τον Βρετανό dj που είπε ότι 8 χρονών αγόρασε σαν πρώτο του δίσκο το Walking On The Moon των Police και μερικοί εξέφρασαν την έκπληξη τους που αγόρασε δίσκο μόνος του σε τόσο νεαρή ηλικία.

Εγώ θα ήμουν 12 όταν αγόρασα το πρώτο μου δισκάκι, όπως και ο Πετρίδης και αυτό γιατί μικρότερος δεν είχα πικ απ στο σπίτι, ούτε καν ραδιόφωνο και πήγαινα και άκουγα διάφορες εκπομπές στο σπίτι μιας Θείας μου, αδελφής της Μητέρας μου και στο σπίτι της σπιτονοικοκυράς μας που ήταν η οικογένεια Μαυρίδου.

Τα παιδιά στην Αγγλία κι σήμερα θα αγοράζουν μουσική από τα 8 τους, τα Ελληνόπουλα δεν θα αγοράσουν μάλλον φυσικό προϊόν ούτε στα 18. 

Είμαι τυχερός λοιπόν γιατί έχω την δυνατότητα να μιλάω σε μόνιμη βάση, αρκετές ώρες την ημέρα με τον Πετρίδη και να ανταλλάσσουμε απόψεις για την καινούργια κυρίως μουσική και να λέμε ο ένας στον άλλο τι καινούργιο μάθαμε, που δεν ξέραμε για το παρελθόν.

Παράλληλα, αρκετά συχνά και σίγουρα μερικές φορές την εβδομάδα μιλάω με τον άλλο 'καθηγητή' μας, τον Γιώργο Παπαστεφάνου  για το παρελθόν και τις εξελίξεις στην ζωή όλων αυτών που ζήσαμε, ενώ κάθε συζήτηση μαζί του φέρνει στην μνήμη μου παιδικές αναμνήσεις.

Στον τομέα της μουσικής δεν είναι εύκολο να έχεις την δυνατότητα να μιλάς με ανθρώπους οι οποίοι έχουν μεγαλώσει μέσα σε όλο το μουσικό φάσμα που έχεις βιώσει σαν άνθρωπος και όχι ας πούμε μόνο στο ροκ ή κάποιο άλλο μουσικό είδος και βέβαια την Ελληνική μουσική.   

Είναι σημαντικό να σε ενδιαφέρουν οι εξελίξεις για τους παλιούς και νέους καλλιτέχνες και να μπορείς να αξιοποιείς την τεχνολογία για την ενημέρωση σου, κάτι που δεν είχαμε βέβαια εμείς στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας.

Ο Γιώργος και ο Γιάννης είναι ακόμα διψασμένοι για μουσική γνώση και η ανταλλαγή απόψεων μαζί τους πραγματικά είναι κάτι μοναδικό.