Αν αρχίσει ο καθένας απο εμάς να μιλάει ανοιχτά για τα πάθη του και τις εμμονές μας θα βρεθούμε λίγο πολύ ολοι μας εκτεθειμένοι. Η απληστία συνορεύει με τα πάθη και τις εμμονες μας.
Είμαστε αδύναμα όντα (ως επι το πλείστον … αφού πάντα υπάρχουν εξαιρεσεις στον κανόνα) … πέρα από ατελή και εγωπαθή. Βεβαια γνωρίζουμε ότι οι ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων δεν είναι ιδιες σε ολες τις κοινωνίες. Εξαρτάται από πολλους παράγοντες για το πόσο επιρρεπής είσαι στο κάθε τι θελκτικό που θες άμεσα και τρελά να αποκτήσεις. Επισης παίζει ρόλο η ωριμοτητα του μυαλού μας και ο βαθμός ευφυιας μας, μέσω της οποιας μπορούμε να διαμορφώσουμε ετσι την προσωπικότητα μας ώστε να μην μπλέξουμε στα διχτυα της αραχνης. Αλλα δεν θα κάνω τώρα καμμια βαθειά ανάλυση πανω σ αυτό το τοσο σοβαρό και πλατύ θεμα, μέσα σ αυτες τις συντομες σειρές. Γεγονος ομως είναι πως ο ανθρωπος γεννιέται και μεγαλώνει με τα πάθη του ριζωμένα μέσα του και με κάθε ευκαιρία θα αδράξει αυτό που τον αντιπροσωπεύει περισσοτερο ανάλογα με τον χαρακτηρα του. Αλλος θα υποκύψει σε καταστροφικά πάθη τοσο για τον εαυτό του οσο και για το κοινωνικό του στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον, οπως πχ της εξουσίας και της εξέγερσης πολέμων, της ασύστολης κατάχρησης χρήματος, του τζόγου, των ουσιών ή του ποτού … και σιγα σιγα αυτά τα πάθη θα μετατραπουν σε επικυνδυνες εμμονες… και θα καταλήξουν σε απληστία. Και απ την άλλη υπάρχουν και τα «ευγενή- καλοήθη» και «σχετικά ακίνδυνα» πάθη της ζωης τα οποια θελουμε να γευτούμε οσο γίνεται περισσότερο, οπως ο ερωτας, τα ταξίδια, η μουσικη, οι συναυλίες, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η ένδυση μας, η αγορά ενος όμορφου σπιτιού, η πλουσια διακόσμηση του, οι διαφόρων ειδών συλλογες, τα καλά αυτοκίνητα και ο τι άλλο μας συναρπάζει ανάλογα με τα ενδιαφέροντα μας.
Ωστοσο και η δεύτερη «καλοήθης» κατηγορία, ειναι ναι μεν πανέμορφη, ειδικά για καλλιτεχνικες προσωπικότητες, αλλά σίγουρα κι
αυτή δεν είναι εντελώς ακίνδυνη, (γι αυτό προανέφερα «σχετικά ακίνδυνη») τοσο για την τσέπη και τη σωστή διαχειριση των χρημάτων μας, οσο και για τα εμμονικά σύνδρομα που απορρέουν πολλες φορές απ αυτες τις αθεράπευτες τασεις μας οι οποιες δεν μας αφήνουν να ξεκολλήσουμε , ωστε να διαχειριζόμαστε πιο αποτελεσματικά και έξυπνα τον χρόνο μας.
Μαρία Μενδρινού
