Ήταν τόσο έντονη η επιρροή του μουσικού αφιερώματος αυτής της εβδομάδας για τη χρονιά του 1961, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι είναι η πρώτη φορά … -το αντίθετο μάλιστα,- που με ώθησε να γράψω αυτά τα σχόλια και ν αφήσω πίσω ένα άλλο κείμενο που ετοίμαζα, με αφορμή τα καταπληκτικά μουσικά αφιερώματα της χρονιάς του 1971, η οποία ανήκει στην απόλυτα καθοριστική για μένα δεκαετία των 70s. Αλλά τελικά αυτό που συμβαίνει και θέλω να τονίσω , είναι ακριβώς αυτό που συνειδητοποιώ κάθε φορά, ακούγοντας προσεκτικά όλες τις διαφωτιστικές εκπομπές σας και εμβαθύνοντας στη σημασία τους μέσα απ τις μοναδικές μουσικές αναλύσεις σας. Δηλαδή θέλω να πω, πως τόσο εγώ, όσο κι ο καθένας από εμάς, ειναι φυσιολογικό να έχει συνδέσει τη μουσική που τον αντιπροσωπεύει και την έχει ξεχωρίσει και λατρέψει, με τα μουσικά του βιώματα και τις προσωπικές εμπειρίες των συγκεκριμένων χρόνων η δεκαετιών. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι περιοριζομαστε στους συγκεκριμένους χρόνους της μουσικης που αγαπάμε και απομονώνουμε τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχουν τείχη στη μουσική! Η μουσική είναι μια συνεχεια η οποία εξελίσσεται και διαφοροποιείται και η ιστορία της από τα βάθη των χρόνων μέχρι σήμερα είναι αξιοθαύμαστη και συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ιστορία μας γενικότερα, την οποία οφείλουμε να γνωρίζουμε και να μαθαίνουμε. Είστε ο δάσκαλος μας και μας διαφωτίζετε καθημερινά με σημαντικες αναλύσεις και αναφορές σε σπανια κομμάτια και εμβληματικούς μουσικούς…
Και εγώ προσωπικα αισθάνομαι ότι κάνω διαδικτυακά σεμινάρια μέσα απ την μουσικη προσφορά σας , για να γνωρίσω βαθύτερα τα πολύτιμα στοιχεία της ιστορίας της μουσικης στο πέρασμα των χρόνων και των δεκαετιών.
Πιο συγκεκριμένα, θα αναφερθώ στο πολύ σπουδαίο αφιέρωμα σας αυτης της εβδομάδας (9-11/4) σχετικά με το αριστουργηματικό μουσικό δημιούργημα West Side Story, για το οποίο οφείλουμε τα μάλα στον ευφυη Leonard Bernstein, διότι πραγματικά για εκείνη την εποχή η μουσικη αυτή ήταν πρωτοποριακή και ασυληπτα συναρπαστική και άλλο τόσο φυσικά οι στίχοι των τραγουδιών οι οποίοι ήταν ευφυώς εμπνευσμένοι απ τον Stephen Sondheim. Η αναλυτική τμηματική αναφορά σας σε 3 ξεχωριστές μέχρι τώρα εκπομπές για την ιστορία αυτού του μουσικού μεγαλουργήματος, μας έφερε πολύ πιο κοντά στην κατανόηση της δημιουργίας του και ήταν εξαιρετικα ολα τα μουσικά αποσπάσματα που ακούσαμε απ αυτό το σπουδαίο άλμπουμ, οπως το καταπληκτικό soundtrack της εισαγωγής του και στη συνέχεια πολλά αλλα εξαιρετικά, οπως “Maria”, “Tonight” “America”,
“A boy like that” κ.α.
Επισης πέρα απ το αφιέρωμα στο West Side Story, θα ήθελα να αναφερθώ και στην εκπληκτική φωνή της Dinah Washington, μια από τις ιέρειες της jazz κατα την άποψή μου, η οποία ερμήνευσε μοναδικά το “September in the rain” και το “Mad about the boy”.
Οσο για τους Everly Brothers, εξακολουθώ να τους ακούω ακόμα και σήμερα μέσα από τις φοβερές εκτελέσεις τους, οπως και αυτή που άκουσα στην σημερινή εκπομπή σας “Don’t blame me”.
Βέβαια θα ήθελα να προσθέσω πως μου άρεσε πολύ και η αναφορά σας στον Clarence “Frogman” Henry, ο οποίος έφυγε απ τη ζωή πριν λιγες μέρες. Η εκτέλεση “You always hurt the one you love” καθως και το “But I do” (I don’t know why) ήταν θαυμάσιες.
Κλείνοντας και αφήνοντας πισω πολλούς ακόμα σπουδαιους τραγουδοποιούς αυτης της χρυσής χρονιάς του 1961 στους οποιους αναφερθήκατε, να πω ενδεικτικά πως γοητεύτηκα απ τον Sinatra στην εκτέλεση “come swing with me”, καθώς κι απ τον Billy Fury στην σούπερ επιτυχημένη εκτέλεση του “Jealousy”… και την Conny Francis στο Together.
Μαρία Μενδρινού
