Τόσα αρνητικά συμβαίνουν εδώ και χρόνια και όμως η αντιπολίτευση δεν λέει να σηκώσει κεφάλι. Στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί ότι δεν υπάρχει αντίπαλος για το Μητσοτάκη και αντί να ψάξουν να τον βρουν, τον καταριούνται αρνούμενοι να αποδεχθούν την αδυναμία τους.
Ο Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε τις δύσκολες καταστάσεις και έγινε πρωθυπουργός, όταν όμως έγινε κυβέρνηση ήταν αδύναμος για διάφορους λόγους να εφαρμόσει αυτά που έλεγε, έτσι μοιραία η μία ήττα ακολούθησε την άλλη.
Ο Κασσελάκης, στην αρχή φάνηκε σαν το ταλέντο που θα αποκαθήλωνε την δύναμη του Μητσοτάκη, όμως στην πορεία, η προσωπική του ζωή και η επιλογή του για συγκεκριμένο τρόπο προβολής, αποκάλυψε της αδυναμίες του.
Ο Ανδρουλάκης, από την αρχή έδειξε ότι προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχει αυτό το κάτι που θα μπορέσει να τον κάνει ελκυστικό στις μάζες των ψηφοφόρων, μπορεί να έχει ικανότητες, αλλά αυτό δεν φτάνει.
Η Νέα Αριστερά δείχνει πως ήταν λάθος η επιλογή της να μην βγει μπροστά η Αχτσιόγλου, αν πάει έτσι θα έχουν πρόβλημα.
Οι υπόλοιποι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο που θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση, αυτά τα βλέπει ο Μητσοτάκης και παίζει πια μόνος του στο γήπεδο της πολιτικής.
