Ξέρω πολλά για την μουσική, αλλά όχι να παίζω κάποιο όργανο

Από μικρός είχα νιώσει μία ακατανίκητη έλξη για την μουσική, έλξη που έγινε εθισμός όταν επιτέλους η μητέρα μου αγόρασε το πρώτο μας ραδιόφωνο.

Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, έψαχνα συνέχεια και ανακάλυπτα ξένους σταθμούς για να ακούσω τα τραγούδια της εποχής στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Από μουσικά όργανα, θυμάμαι είχα μία φυσαρμόνικα, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα κάπου και λίγο αργότερα, δεν ξέρω πως μου ήλθε και πήγα στην φιλαρμονική της Καλλιθέας όπου παρέδιδαν μαθήματα, αν θυμάμαι καλά προσπάθησα να μάθω σαξόφωνο, δεν κάθισα πολύ, δεν θυμάμαι γιατί έφυγα.

Εκείνη την περίοδο γνώρισα και τον Πετρίδη κι αυτός τότε είχε αρχίσει να ακούει τον Αμερικάνικο, ενώ εγώ άκουγα και Αγγλικό ραδιόφωνο και πάνω απ' όλα το Radio Λουξεμβούργο, με αυτό κοιμόμουν και ξύπναγα, το σύστησα και στον Γιάννη, όπως και το Ράδιο Μόντε Κάρλο, το BBC, ειδικά στα βραχέα όπου είχα εντοπίσει μερικές μουσικές εκπομπές.

Γιατί όλη αυτή η εισαγωγή; όπως εμείς ακούγαμε τότε σαν τρελοί ραδιόφωνο, οι σημερινοί πιτσιρικάδες από μωρά έχουν μάθει στα  τάμπλετ και τα κινητά, ακούνε, ειδικά σαν μωρά λίγα τραγούδια, πιο πολύ τα κορίτσια και παιχνίδια, πολλά παιχνίδια.

Πώς μπορούμε να βάλουμε αυτά τα παιδιά στον κόσμο της μουσικής, δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, η πολιτεία πρέπει να εντάξει την μουσική στις πρώτες τάξεις του δημοτικού παίζοντας τους τραγούδια και μουσική.

Όμως αυτό προϋποθέτει γνώσεις και ανθρώπους που αγαπούν όλο το φάσμα της μουσικής, γιατί δεν μπορείς να τους βάζεις μόνο Θεοδωράκη, ας πούμε επειδή θα είναι αποδεκτός και πολιτικά, ούτε να αποκλείσεις τον Σαββόπουλο επειδή δεν τον συμπαθεί πια ομάδα μίας παράταξης, μπέρδεμα μεγάλο, είχα τις ίδιες προθέσεις εδώ και πολλά χρόνια, είχα γράψει σε  υπουργούς πολιτισμού, είδαμε 2-3 από αυτούς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τώρα είναι αργά, οι απόψεις μου πάντα, για κάποιο λόγο γίνονται πιο κατανοητές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είναι σαν τις δωρεές και τις συνδρομές που σιγά σιγά τις αποδέχονται αυτοί που τις απέρριπταν, ειδικά στην τηλεόραση, πληρώνουν, η μουσική θεωρούν ότι είναι ένα ενιαίο πράγμα, σαν να σε βάζουν σε μία βιβλιοθήκη με όλα τα βιβλία της ανθρωπότητας και να επιλέγεις τυχαία, δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις αυτά που πρέπει, θα έχεις λιγότερες πιθανότητες και από το να κερδίσεις λαχείο, έτσι είναι και οι πλατφόρμες που όμως με τα ρομπότ εντοπίζουν το τι σου αρέσει και στο προτείνουν.