Πως το χιπ χοπ συντηρεί στους νέους την εικονική πραγματικότητα και αποκτά φίλους
Αν εξαιρέσουμε διάφορες ηχητικές ομοιότητες της εξέλιξης του χιπ χοπ με τραγούδια του James Brown και άλλα μεμονωμένα άλλων καλλιτεχνών από την δεκαετία του '60 ή και παλαιότερα, το χιπ χοπ έκανε έντονη την παρουσία του στην δεκαετία του '80, τότε δηλαδή που εμφανίσθηκαν και τα πιο επιδραστικά παιχνίδια τύπου Super Mario, Mortal Compat, Game boy και ανάλογα στα οποία δεν είμαι καθόλου ενήμερος αφού ποτέ δεν ασχολήθηκα.
Ολα αυτά προωθούν στους νέους μια εικονική πραγματικότητα και άλλαξαν εντελώς τις συνήθειες τους.
Ατελείωτες μάχες με τέρατα, τους κακούς και πολλά άλλα που δηλητηριάζουν τις αθώες παιδικές ψυχές στις οποίες δημιουργούν εξάρτηση σ εσημαντικό βαθμό.
Όλη αυτή η ψεύτική άμυλα του να νικήσουν τον αόρατο αντίπαλο έχει μεταφερθεί στο χιπ χοπ, περίπου στα ίδια χρόνια, πάλι με ουσιαστικά αόρατους εχθρούς, αλλά και με το αίσθημα υπεροχής που έχουν όλοι αυτοί οι ψεύτικοι ήρωες.
Το χιπ χοπ στην ουσία σε μεγάλο βαθμό είναι μία μουσική έκφραση αυτών των παιχνιδιών και πολλοί από τους μεγάλους καλλιτέχνες του είδους έχουν ενσωματώσει παιχνίδια μέσα στα βίντεο των τραγουδιών τους.
Είναι μία νέα πραγματικότητα, νέα, τι νέα αφού έχει 40 χρόνια ζωής στην οποία βέβαια δεν συμμετέχουν όσοι δεν είχαν ποτέ σχέση με τα παιχνίδια, δηλαδή λογικά αυτοί που είχαν ρίξει το ενδιαφέρον τους στα μαθήματα και την εκπαίδευση, όχι στον πόλεμο εναντίον του αόρατου εχθρού, του 'κακού΄' ο οποίος είναι σχεδόν πάντα αυτός που έχει την εξουσία, εκτός και αν αυτός έχει φροντίσει να χαϊδεύει τα παιδικά τους ένστικτα με παραλλαγές του συνθήματος, ψωμί, παιδεία, ελευθερία κάτι που πάντα θα συγκινεί, κάτι σαν το 1,1, 4 για τους παλαιότερους.
Το χιπ χοπ, εκτός εξαιρέσεων που έχουν να κάνουν με την μουσική και πραγματικά κοινωνικά κινήματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μουσική εκδοχή αυτών των παιχνιδιών που κρατάει αιχμάλωτα τα παιδιά μας, τώρα πια με τα κινητά από μωρά, αφού είναι η εύκολη λύση για τους γονείς οι οποίοι είναι πολυάσχολοι.
Παλιά βέβαια οι γονείς ήταν το ίδιο, αλλά μπορούσαν να αφήσουν τα παιδιά τους να παίζουν στο δρόμο, τώρα αν τα αφήσουν μπορεί την άλλη μέρα να τα αναζητούν στην Νικολούδη.
