Σε μία σχετικά σπάνια παρέμβαση Έλληνα καλλιτέχνη σαν συμπαράσταση σε κάποιον που δέχεται ουσιαστικά επιθέσεις από ένα πολιτικό χώρο με τον οποίο αποφεύγουν να συγκρουσθούν οι περισσότεροι καλλιτέχνες, ο Γιώργος Δημητριάδης Σαν να μην πέρασε μια μέρα, θυμάται τις μέρες συνεργασίες του με τον Διονύση και γράφει στην σελίδα του την άποψη του για το θέμα.
Την δημοσιεύουμε γιατί πραγματικά νομίζουμε ότι δεν είναι κάτι συνηθισμένο και τοποθετεί το θέμα στην ανθρώπινη πλευρά του. ΚΖ
Αγαπημένε μου Διονύση στέκομαι δίπλα σου ούτως ή άλλως στην δύσκολη αυτή για σένα περίοδο της υγείας σου και αυτές τις ημέρες ειδικά ακόμα πιο κοντά σου.
Δάσκαλε μου σε φιλώ και νοερά σε αγκαλιάζω γιατί ανέκαθεν είχες μέσα σου την ελευθερία να αλλάζεις ματιά στα πράγματα και ως πολίτης αυτής της χώρας να λες με θάρρος την δική σου άποψη και με λόγια και βασικά κυρίως με την υπερβατική σου μουσική και ποίηση.
Καμία ύβρις, καμία λοιδορία , κανένας φασισμός δεν δύναται να μειώσει στο ελάχιστο την προσφορά σου στον τόπο μας και εσένα τον ίδιο ως άνθρωπο γιατί άλλο πράγμα η διάσταση απόψεων και ακόμα ιδεολογιών, σε δημοκρατία ζούμε, και άλλο το όνειδος της μανίας,
του μίσους και της σπίλωσης, της συκοφαντικής αποκαθήλωσης.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά εργαλεία της οχλοκρατίας, του ολοκληρωτισμού, του ναζισμού, του φαιοκόκκινου φασισμού, από όπου και αν προέρχεται.
Μειώνει αυτούς που ως ανεμιστήρες εκτοξεύουν λάσπη παντού που ο άνεμος βαρδάρης τους την επιστρέφει στα μούτρα.
Σκέψου τώρα πως εμείς που σε αγαπούμε τόσο είμαστε πάρα πολλοί, μα πάρα πολλοί.
Ένας από τους μαθητές σου.
Γιώργος Δημητριάδης,
