Έντονα έχει μείνει στην μνήμη μου η χρονιά του '70 που φίλοι είχαμε μαζευτεί στο σπίτι του Πετρίδη, τότε έμενε στο Μαρούσι για να παρακολουθήσουμε την βραδιά της Eurovision.
Καλλιτέχνες, απλοί φίλοι μερικοί από τους οποίους αργότερα έγιναν από δημοσιογράφοι, βουλευτές και η μετέπειτα γυναίκα μου που κάπου κάπου μου θυμίζει, ήταν και ο τάδε εκεί.
Ανάλογες ήταν οι βραδιές κάθε χρόνο με συναντήσεις για να απολαύσουμε ένα θεσμό που ας μην κρυβόμαστε είναι ένα ανέμελο κομμάτι από τις αναμνήσεις μας.
Κάθε χρόνο ζούσαμε στους ρυθμούς της επιλογής και της Ελληνικής παρουσίας την οποία συχνά ζούσαμε με τον Πετρίδη και από κοντά επειδή αφορούσε καλλιτέχνες φίλους μας.
Έχει το ίδιο ενδιαφέρον στις μέρες μας η Eurovision, όσο και να μην το πιστεύουμε, ναι. Σήμερα με το διαδίκτυο η Eurovision για μερικές μέρες απασχολεί μεγάλο κομμάτι του πλανήτη και είναι μια στιγμιαία έστω απομάκρυνση από τα προβλήματα.
Είμαστε τυχεροί που έχουμε την δυνατότητα να ξεχάσουμε για λίγο την καθημερινότητα και να χαζέψουμε στην TV, ομολογώ ότι θα παρακολουθήσω την τελετή ή ένα μέρος της, σίγουρα όμως θα την ακούω όπως συνηθίζω κάθε χρόνο, θυμάμαι την χαρά που κάναμε με την νίκη της Παπαρίζου, όπως και με την καλή εμφάνιση με το Μάθημα Σολφέζ.
