Εδώ και αρκετό καιρό οι γυναίκες τραγουδίστριες κυριαρχούν σε Αγγλία και Αμερική, στις ΗΠΑ βέβαια έχουμε τους μαύρους ράπερ οι οποίοι μονοπωλούν τα streaming ίσως και μέσω κάποιων φιλικών μηχανισμών, γιατί στο ραδιόφωνο περνούν λίγοι από αυτούς που φαινομενικά έχουν επιτυχία.
Οι νέοι στην Ελλάδα ακούνε σε κάποιο ποσοστό μουσική, ειδικά τα κορίτσια, όμως δεν μπορούν να βρουν εύκολα φίλες ή αγόρια για να μοιρασθούν μαζί τους τις μουσικές τους ανησυχίες.
Τα αγόρια είναι συνήθως στον κόσμο τους με την τραπ που στην Ελλάδα έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που της αναλογούν και ίσως έχει να κάνει με το ότι τα Ελληνόπουλα, όπως νομίζουν είναι πιο μάγκες σε σχέση με τα Αμερικανάκια, αλλά βέβαια συμβαίνει το αντίθετο, οι Αμερικάνοι δεν νομίζω να χρησιμοποιούν την φράση τζάμπα μάγκας.
Τα κορίτσια βέβαια πάντα παραμένουν πιο ευαίσθητα και πιο έξυπνα, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της εφηβείας.
Σε άλλες εποχές οι περισσότερες σχέσεις μεταξύ αγοριών-κοριτσιών είχαν σαν βάση την μουσική, θα μου πεις σήμερα μπορεί να μην υπάρχουν καν τέτοιες σχέσεις, μην διαβάζετε τέτοιες ανακρίβειες και δίνετε σημασία στα ΜΜΕ που για δικούς τους λόγους προωθούν σε όλο τον πλανήτη συγκεκριμένες απόψεις που δεν ενθαρρύνουν τις σχέσεις των δύο φύλων, αυτές παραμένουν παραδοσιακά ισχυρές και όποιος δεν τις ακολουθεί θα πρέπει να δικαιολογήσει και να μιλήσει με τον εαυτό του για το γιατί.
Η μουσική δεν φέρνει απλά πιο κοντά τους ανθρώπους, τους κάνει ένα ενιαίο συμπαγές σώμα και όλοι βγαίνουν κερδισμένοι ψυχολογικά, ηθικά, φιλοσοφικά και σε κάθε περίπτωση.
Δεν είναι εύκολο να δει κάποιος σε βάθος το τι προσπαθούμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, γι' αυτό και ζητάμε στήριξη, έστω ηθική για να συνεχίζουμε, κανείς ποτέ δεν βγήκε χαμένος από την αγάπη του για την μουσική.
