H μετριότητα βασιλεύει παντού και συνέχεια κερδίζει έδαφος έναντι της ποιότητας.

Κάνουν παράπονα όσοι αγαπούν την μουσική για το ότι δεν έχει πια το ενδιαφέρον που είχε παλιά.

Έχετε συνειδητοποιήσει ότι το να ασχοληθεί κανείς επαγγελματικά  με την μουσική δεν του προσφέρει ουσιαστικά τίποτα;

Κάθε μέρα κυκλοφορούν δεκάδες χιλιάδες τραγούδια που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους, κάτι που είναι αδύνατο πια στο χάος του διαδικτύου.

Όσοι ασχολούνται με την μουσική λένε επιτέλους τέλος για τις αδηφάγες εταιρείες που μας ρουφούσαν το αίμα, όλα τζάμπα, η εξουσία στον λαό ή κάποιο ανάλογο σύνθημα.

Δεν τα ξέρουν καλά όμως, οι εταιρείες σήμερα βγάζουν απίστευτες φορές περισσότερα κέρδη από τότε που οι δίσκοι πούλαγαν εκατομμύρια, η διαφορά τώρα είναι ότι τα κέρδη, όπως σε όλη την κοινωνία και τις οικονομικές δραστηριότητες πάνε σε λίγους.

Σήμερα οι εταιρείες απασχολούν στην καλύτερη περίπτωση το 10 με 15% του προσωπικού που είχαν πριν από 20 χρόνια, δεν έχουν εξώφυλλά, δεν τυπώνουν φυσικό προϊόν, στην ουσία εισπράττουν πουλώντας αέρα.

Ναι οι μεγάλοι γνωστοί καλλιτέχνες εισπράττουν τεράστια ποσά, οι μικροί και λιγότερο γνωστοί εισπράττουν όμως ψίχουλα  και σήμερα δεν μπορείς να γίνεις πια εύκολα Bruce Springsteen, στα 80''s πχ υπήρχαν περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες με πωλήσεις επιπέδου Bruce, σήμερα πόσοι υπάρχουν με πωλήσεις επιπέδου Taylor Swift.

Το ίδιο συμβαίνει και με το σινεμά, η μετριότητα βασιλεύει παντού και συνέχεια κερδίζει έδαφος έναντι της ποιότητας.