Είμαι από τους ανθρώπους που σε διάφορες φάσεις της ζωής τους είχαν επαφή με διάφορα τρένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το τρένο πιστεύω ότι πάντα ασκεί την μεγαλύτερη γοητεία από τα μεταφορικά μέσα, ακριβώς γιατί σου προσφέρει, εκτός αν συμβεί το αντίθετο, όπως στα Τέμπη, την ασφάλεια της διαδρομής και τη θέα της φύσης η οποία σου χαρίζει απλόχερα αυτό που διψάει να δει το ανθρώπινο μάτι.
Μικρός έμενα για κάποια χρόνια στο Ρουφ και τα τρένα ήταν σχεδόν δίπλα μας και πολλές φορές πηγαίναμε αλητεύοντας και ανεβαίναμε στα σταθμευμένα όπου θα πρέπει να υπήρχε κάτι σαν γκαράζ τρένων.
Επίσης, αν και δεν έχει απόλυτη σχέση παρακολουθούσα τα τραμ, νομίζω ήταν το Νο 4, αν θυμάμαι καλά ήταν πράσινα.
Διαβάζω τις προσπάθειες που κάνουν οι συνηθισμένοι να χρεώσουν σε συγκεκριμένα άτομα της κυβέρνησης την σύγκρουση των τρένων.
Και βέβαια είναι απόλυτη η ευθύνη της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος όπως και σχεδόν όλοι οι ηγέτες της ΝΔ που έγινα πρωθυπουργοί, είναι όλο εξαγγελίες, αλλά επί της ουσίας κότα με όλη την σημασία της λέξεως αφού ποτέ δεν τόλμησε στην ουσία να εφαρμόσει αυτά που έλεγε και ψήφισε, αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε.
Αν υπάρχει αυτή η χώρα υπάρχει από τον παράγοντα τύχη αφού είναι παραδομένη σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που κάνουν πάντα ότι θέλουν και δεν τολμά να τα βάλει κανείς μαζί τους.
Ο πολιτικές παρατάξεις οι οποίες ωφελούνται βέβαια από όσα συμβαίνουν δεν έχουν λόγω να επέμβουν σε ομάδες που κατά πλειοψηφία, προσέξτε, ανεξάρτητα του σε ποιο κόμμα πιστεύουν, τρέφονται και ζουν από αυτήν την κατάσταση.
Εδώ και πολλά χρόνια σε πλοία, αεροπλάνα, τρένα, όπου έγινε κάποιο σοβαρό ατύχημα την ευθύνη την έχει άνθρωπος, δεν θυμάμαι να είπε κανείς όταν πνίγηκαν τόσα άτομα ότι έφταιγε ο πρωθυπουργός, αλλά τα έριξαν στον αξιωματικό που έβλεπε τον αγώνα του Παναθηναϊκού στην Γερμανία και ο άλλος φλερτάριζε με τουρίστρια.
Ούτε στη περίπτωση στο Μάτι είπε κανείς ότι έφταιγε ο πρωθυπουργός, τον κατηγόρησαν όμως για τις δηλώσεις του, αν και τυπικά πάντα οι ευθύνες μεταφέρονται σταδιακά μέχρι την κορυφή, όπως και τώρα.
Υπόθεση Νοβάρτις, Λιγνάδης, Πανδημία, φωτιές, Χιόνια, ακρίβεια, στην αρχή πήγαν να χρεώσουν και τον βιασμό της 12χρονης στην κυβέρνηση, λες και οι βιαστές και ανώμαλοι ανήκουν μόνο σε ένα κόμμα. και πολλά άλλα τα χρεώνουν στον πρωθυπουργό που έχουμε σήμερα, οι ίδιοι ακριβώς όμως έκαναν κοινώς την πάπια όταν ήταν κυβέρνηση για ότι συνέβαινε, η αγανάκτηση προκύπτει μόνο όταν έχει ευθύνη ο αντίπαλος. Μικρές ομάδες στο διαδίκτυο δημιουργούν την εντύπωση πάντα, ότι είναι θέμα ωρών η πτώση της κυβέρνησης και παραπλανούν έτσι την ηγεσία του κόμματος που διεκδικεί την εξουσία και το οποίο χωρίς τους κεντρώους ποτέ δεν θα γινόταν, ούτε θα γίνει ξανά κυβέρνηση. Κάποτε, ίσως και τώρα θα αλλάξει η κυβέρνηση, αυτή είναι η δημοκρατία, όσοι πιστεύουν ότι θα είναι για πάντα κάνουν λάθος, Για δολοφονίες φιλικά προσκείμενων, θέλουν να γίνεται εθνική εορτή, για τους αντιπάλους τους απλά καταστρέφουν και τα μνημεία που υπάρχουν, δεν θέλουν να υπάρχει τίποτα να τους το θυμίζει, άνθρωποι ήταν κι αυτοί που κάηκαν στην Τράπεζα, μάνα τους είχε, κανείς βέβαια δεν την ξέρει, γιατί φαντάζομαι ότι θα κλαίει μόνιμα, δεν έχει καιρό να διαδηλώνει γι' αυτή την ανθρώπινη τραγωδία.
Να αφήσουν όλοι τα κόλπα για να κερδίσουν ψήφους και όλοι μαζί να αναζητήσουν τους υπεύθυνους και να μπει μία τάξη, αλίμονο αν οι εκλογές ήταν αποτέλεσμα ανάλογων καταστάσεων που όμως συμβαίνουν συχνά πριν από εκλογές.
Στην ουσία όλα τα κόμματα, εκτός λογικά του ΚΚΕ και του Ρωσόφιλου είναι εκδοχές του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ παραμένει πάντα το αγαπημένο κόμμα των Ελλήνων χάρις στην συμπεριφορά του, η οποία τελικά απεδείχθη σημαντικά επιζήμια για την χώρα.
Τα μέσα ΜΜΜ τα έχουμε ανάγκη, πρέπει να τα κάνουμε να λειτουργούν σωστά, ποτέ να μην συμβαίνουν ανάλογα περιστατικά και ας βγαίνει το κόμμα που υποστηρίζουμε τελευταίο. Όσο για τους δημοσιογράφους στα μεγάλα ονόματα τα ρίχνουν όλα, όμως οι ίδιοι ήταν στα πράγματα και με την προηγούμενη κυβέρνηση και περνάγανε μέλι γάλα, οι περισσότεροι από αυτούς δεν έγιναν τυχαία μεγάλοι, ο χρόνος τους καταξίωσε και είναι άδικο να κατηγορούμε αυτούς που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και να τους κάνουμε στόχο στους ευέξαπτους, δεν λειτουργεί έτσι η δημοκρατία, δηλαδή να θέλουμε το κακό όσων δεν συμφωνούν μαζί μας.
Να συμπαρασταθεί η πολιτεία στους συγγενείς των θυμάτων, αλλά να τους αφήσουν ήσυχους στον πόνο τους τα ΜΜΕ, δεν νομίζω ότι τους βοηθούν.
