Υπήρχαν πολιτικοί που ήθελαν να βάλουν σε τάξη την χώρα, ο σοφός λαός όμως τους έδινε 1,5% και τα παράτησαν εύκολα

Υπήρξαν στο παρελθόν κόμματα που δεν ήταν των άκρων, είχαν πλούσιους ηγέτες που κυκλοφορούσαν στο Λονδίνο με το λεωφορείο και όχι με πολυτελείς κούρσες όταν ήταν επιφανείς υπουργοί. 

Δεν είχαν ανάγκη από τα χρήματα ή την βουλευτική αμοιβή, ήθελαν να φέρουν την χώρα σε Ευρωπαϊκή τροχιά, σ΄ αυτούς ο λαός μας δεν έδινε στις εκλογές πάνω από 1,5, άντε 2% και τους ανάγκασε να τα παρατήσουν.

Ο δημοφιλέστερος πρωθυπουργός ήταν σαν πολίτης ο μεγαλύτερος τρακαδόρος στις χώρες που ζούσε, πολλοί Ελληνες είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν και μιλάγανε συχνά γι' αυτό, εδώ μοίραζε πρόχειρα τα λεφτά των άλλων, άσε που ερχόμενος στην Ελλάδα βόλεψε πολλούς από τους τότε φίλους του στο εξωτερικό σε καλές δημόσιες θέσεις.

Ο άλλος εθνοσωτήρας πέθανε φτωχός όπως μας έλεγαν, όμως πώς μια φτωχή οικογένεια, το υπόλοιπο σόι του από ένα χωριό της Ελλάδας απέκτησε τόσο μεγάλη περιουσία, ίσως εξηγείται από τον πλούσιο γάμο που έκανε ένα από τα μέλη της.

Η τρίτη οικογένεια που κι αυτής τα μέλη έχουν αποκτήσει μεγάλες περιουσίες στο πέρασμα του χρόνου είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις Ελλήνων πολιτικών που ανταμείφθηκαν για τους κόπους τους.

Ο τέταρτος και νεότερος έχει μάθει να μην επιδεικνύει τα περιουσιακά του στοιχεία και γιατί να το κάνει, οι ψηφοφόροι συνήθως συμπαθούν αυτούς που φαίνονται φτωχοί, κάτι που δεν ισχύει βέβαια στην περίπτωση του.

Όλοι πρωθυπουργοί και οι άλλοι 1,5% σαν τον Μαρίνο του Οικονομικού ταχυδρόμου, έγραφε για τα προβλήματα της χώρας, κανείς όμως δεν ήθελε να τα διαβάζει, οι αγανακτισμένοι πολίτες δεν θέλουν να βλέπουν την κοινή λογική, την μισούν,

Ουσιαστικά ποτέ κανείς πολίτης δεν θέλησε να μπει η χώρα σε τάξη, αν γίνει αυτό οι μισοί τουλάχιστον θα έχουν πρόβλημα και αυτό το ξέρουν η κοινή λογική είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους και αυτήν πολεμάνε σε μόνιμη βάση.