Διανύουμε μία περίοδο απαξίωσης των αξιών που μας κράτησαν συντροφιά μια ολόκληρη ζωή.
Παραδοσιακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που έπαιζαν αρκετό ροκ, ειδικά στην Αγγλία, αφιερώνουν πια ελάχιστο χρόνο στο είδος, ελάχιστα από τα καινούργια που έχουν συγγένεια με το είδος προωθούνται, ενώ σημαντικό κομμάτι των μεταδόσεων καταλαμβάνει πια η Soul και η ντίσκο, ναι η ντίσκο.
Διαβάζω ότι σε πολλές περιπτώσεις αρκετοί μεγάλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν περάσει στα χέρια μαύρων και Αράβων ιδιοκτητών, κάτι που δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό την σχεδόν αποστροφή τους για το ροκ.
Ναι το ροκ δεν συγκινεί πια όπως στο παρελθόν, υπάρχουν όμως χιλιάδες τραγούδια που θα μπορούσαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των νέων και αυτά αγνοούνται και δεν μιλάω για τα 60's αλλά για τα 90's που δεν είναι και τόσο μακρινή περίοδος χρονικά, εδώ παίζουν ντίσκο που κυκλοφόρησαν πριν από 50 χρόνια.
Αυτή η αντιμετώπιση δημιουργεί μία νέα γενιά ακροατών που θα αγνοεί το τι είναι ροκ και θα επεκταθεί σε όλες τις ηλικίες.
Ήδη κάθε χρόνο οι λίστες με τα καλύτερα έχουν όλο και λιγότερους επισκέπτες, κάτι που δεν συμβάινει με άλλα θέματα.
Η μουσική δυστυχώς έχει περάσει στο περιθώριο και πολλοί φίλοι της που είναι ενεργοί στο διαδίκτυο, αναφέρονται σ' αυτήν μόνο όταν έχει σχέση με την πολιτική η οποία μονοπωλεί τα ενδιαφέροντα τους.
Σε μία περίοδο πολιτικής απαξίωσης σε όλο τον πλανήτη και με την αποχή στα ουράνια, αυτοί εκεί, ασχολούνται με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, λες και δεν τους έχουμε δοκιμάσει όλους με τα γνωστά αποτελέσματα.
Να ψηφίζουμε βέβαια και να είμαστε ενεργοί στην πολιτική, αλλά και οι τέχνες μας έχουν ανάγκη,
Καλή χρονιά!
