Συχνά, με διάφορες αφορμές διαβάζουμε, τι θυμάσαι περισσότερο, γι' αυτό ή εκείνο, έβαλα λοιπόν τον εαυτό μου να αναζητήσει στα αποθέματα του μυαλού του τι είναι αυτό που θυμάται περισσότερο από τα δεκάδες Χριστούγεννα που έχω ζήσει και νιώθω ευγνώμων γι' αυτό.
Η αναζήτηση με πήγε στην δεκαετία του '50 και τα πρωινά που ξύπναγα για να πω τα κάλαντα, θυμάμαι σε ένα από αυτό, θα ήμουν 6-8 ετών ξύπνησα στο 1 1/2 Χ 2 μέτρα δωμάτιο στο οποίο έμενα με την μητέρα μου η οποία είχε χωρίσει με τον πατέρα μου και χώραγε ένα κρεβάτι και ένα μικρό σαν πάγκο με αποχρώσεις μαύρου μάρμαρου, τα είπα στην Μητέρα μου η οποία μου έβραζε, μάλλον το πρωινό γάλα στην γκαζιέρα μας και μου έδωσε θυμάμαι 2 δραχμές, τότε, αν θυμάμαι καλά, λέγοντας τα κάλαντα, σε μία καλή μέρα θα μπορούσες να συγκεντρώσεις κάτι περισσότερο από 20 δραχμές, μέναμε στο Ρουφ στην οδό Μεγάλου Βασιλείου.
Δεν θυμάμαι ποτέ να μου έκαναν κάποιο Χριστουγεννιάτικο δώρο, τουλάχιστον μέχρι να γίνω 14-15 ετών και να μου κάνει κάποιο κορίτσι που είχα σχέση κάποιο δώρο φτιαγμένη από την ίδια.
Χρόνια Πολλά σε όλους με υγεία, ευτυχία, αγάπη για όλο τον κόσμο και βασικά τους συγγενείς σας, εγώ είμαι μοναχογιός, γι΄ αυτό ίσως ο Θεός και η γυναίκα μου βέβαια, βοήθησαν στο να αποκτήσω 4 παιδιά.
Γίνε φίλος στην νέα μας σελίδα και πρότεινε την στους φίλους σου
Γιάννης Πετρίδης - Κώστας Ζουγρής - Από τις 4 στις 5
