Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά, όχι τότε, αλλά χθες

Είπα μετά από πολλούς μήνες να κάνω μία μικρή βόλτα στο κέντρο της Κηφισιάς και με έπιασε λίγο πρόωρα το σύνδρομο θλίψης των εορτών, θυμήθηκα τις μέρες που πήγαινα συχνά στο κέντρο της πόλης για διάφορες περιπτώσεις που δεν είναι πια στην επικαιρότητα, κυρίως γιατί τα πράγματα έχουν δυσκολέψει για πολλούς.

Η επίσκεψη στον Βάρσο για τα ωραία γεμιστά κρουασάν του και το προφιτερόλ δεν έγινε, τώρα η τιμή τους είναι 1,90 και 2,90 αντίστοιχα, δεν τα λες και φτηνά.

Κάποτε πήγαινα στο βιβλιοπωλείο που ήταν στο Κεφαλάρι για να δω αν είχε σε στοκ τα βιβλία μας, στα δισκάδικα για τους δίσκους συλλογές που έχουμε φτιάξει με τον Πετρίδη, τώρα δεν νομίζω να υπάρχει δισκάδικο και ίσως ούτε βιβλιοπωλείο, α ναι υπάρχει το πολύ καλό του Ευριπίδη, τότε υπήρχαν τουλάχιστον 4, με τα 2 του Ελευθερουδάκη.

Θυμήθηκα που πήγαινα πριν από 2 χρόνια τον εγγονό μου στο προνήπιο που έτρεχε σαν ελάφι και χοροπήδαγε σε περβάζια σπιτιών που μου ζητούσε να τον ανεβάσω.

Σε συγκεκριμένες μέρες πήγαινα να ψάξω για τα ξένα μουσικά περιοδικά τα οποία βέβαια κυκλοφορούν ακόμα και προσφέρουν σε όσους τους ενδιαφέρει η μουσική πάντα κάτι που ίσως δεν το ξέρουν.

 

10 μέρες πριν τα Χριστούγεννα και πρέπει να μου απαγορεύσει ο γιος μου να γράφω γιατί ίσως επηρεάζω κάποιους με την μόνη μου γκρίνια, διαβάζουμε και όλα αυτά τα άσχημα συνήθως νέα και η σούπα είναι μόνιμα ξυνή.

Τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω, θα πρέπει να εκτιμούμε αυτά που έχουμε και είναι πολύτιμα, όμως υπάρχουν οι από κούνια παραπονιάρηδες, όπως εγώ, μάλλον φταίει ο χωρισμός των γονιών μου όταν ήμουν 4 ετών.

 

Video Url

 

 

Γίνε φίλος στην νέα μας σελίδα και πρότεινε την στους φίλους σου

Γιάννης Πετρίδης - Κώστας Ζουγρής - Από τις 4 στις 5