Ζούμε σε μια παραδεισένια κόλαση

Βλέπουμε γύρω μας να ρέει άφθονος ο πλούτος με κάθε κίνηση πολλών κατοίκων της περιοχής μας, η αλήθεια είναι ότι από διάφορες συγκυρίες έτυχε να κατοικούμε σε μια συνοικία που δεν θα την έλεγες και φτωχή, ένα σπίτι που έχει τις ρίζες της αγοράς του στο 1960, στην πιο φτωχή πλευρά βέβαια της σχετικά πλούσιας περιοχής.

Πώς μπορείς να κρίνεις αν υπάρχει πλούτος, δύσκολα κρύβονται τα πλούτη. πάντως εγώ έχω περάσει στην δεύτερη, ίσως και τρίτη κατηγορία σε πολλά από τα καταναλωτικά μου προϊόντα.

Από την άλλη διαβάζω ότι τα κέρδη των μεγάλων, αλλά και μικρότερων εταιρειών φέτος θα σπάσουν κάθε ρεκόρ και αναρωτιέμαι που είναι για μας αυτός ο πλούτος, τα κέρδη θα είναι υψηλότερα και από το 2007, χρονιά που οι εταιρείες είχαν σημειώσει ρεκόρ.

Αν διαβάσει τα ψηλά γράμματα αυτές οι εταιρείες με τα μεγάλα κέρδη μοιράζουν εκατομμύρια σε επιλεγμένα άτομα που είναι και μέλη συνήθως στο διοικητικό συμβούλιο και ελάχιστες από αυτές θα δώσουν κάτι παραπάνω από ένα 5% αύξηση στο κατώτερο προσωπικό.

Σκεφτείτε πχ μία εταιρεία με 1 δις κέρδη να μοίραζε τα 50 εκατομμύρια στους 1000 υπαλλήλους της, δεν θα το κάνει ποτέ όμως, νομίζω μόνο ο Καρέλιας κάνει κάθε χρόνο καλό δώρο στο προσωπικό, σιγά μην δώσουν οι άλλοι από 50.000 σε κάθε υπάλληλο, κατ' αρχήν αυτοί που δήθεν κόπτονται για τις τέχνες δεν έχουν δώσει ποτέ στην σελίδα μας ούτε 1 ευρώ και δεν μιλάω για τις τράπεζες που δίνουν χρήματα όπου μπορούν να εξασφαλίσουν την σιωπή και την έλλειψη κριτικής, θα ήθελα να ήξερα οι ξένοι μέτοχοι των  Eurobank και Πειραιώς, ξέρουν πού πάνε τα χρήματα τους για μάρκετινγκ; αλλά και οι δισκογραφικές ποτέ δεν μας έχουν δώσει ένα ευρώ.

Το χρήμα πρέπει να μοιράζεται δίκαια, η δύναμη των κυβερνήσεων δεν θα μπορεί για πάντα να ελέγχει την φτώχεια, όσα τοίχοι και να κτίσουν οι πλούσιοι στις συνοικίες που κατοικούν.

Η Ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι με τα επιδόματα .σε διάφορες κοινωνικές ομάδες θα ελέγξει την κατάσταση, όμως στο παρελθόν, συχνά η πολιτική των επιδοτήσεων δεν φέρνει απαραίτητα και ψήφους.