Εχω την εντύπωση ότι δεν είναι το μουσικό ενδιαφέρον η προτεραιότητα τών νέων ανθρώπων που ακούνε και ομνύουν στο τρέχον Ελληνικό χιπ χοπ , ούτε ενδιαφέρονται για την πορεία τού είδους στο εξωτερικό , πιστεύω ότι δεν ακούνε καν ξένο χιπ χοπ .
Μία τραβηγμένη από τα μαλλιά ομοιότητα θα μπορούσε να είναι με την κάποτε έκρηξη τού punk στην Αγγλία τουλάχιστον με την έννοια τού " I wanna destroy " . Εχουν υπάρξει κάποιες συνθήκες πρωτόγνωρες για την χώρα μας τα τελευταία χρόνια , το δημόσιο έπαψε να απορροφά την προσφορά εργασίας γιατί μπούκωσε πλέον , ο μικρομεσαίος ιδιωτικός τομέας κύρια δεξαμενή προσλήψεων εξαφανίσθηκε υπό το βάρος τών μεγαθηρίων , οι συντάξεις καταβυθίστηκαν , το επίπεδο τής εκπαίδευσης έξυσε πάτο ,η σαχλαμάρα καί το ξήλωμα τής σκέψης και τής αναρώτησης έτρεξε με ιλιγγιώδη ταχύτητα από τα κάθε είδους Μέσα, το τραίνο πού μαθηματικά θα σε οδηγούσε στην ευζωία ανατράπηκε , όλα αυτά δεν τα προκάλεσε άμεσα και προσωπικά κάποιος τάδε. Εγιναν , συνέβησαν , προέκυψαν , ακόμα κι αν η ευθύνη είχε ονοματεπώνυμο , τι θα άλλαζε στό σήμερα ; Τίποτα .
Ολο αυτό το πακέτο απελπισίας είναι πολύ βαρύ και δικαίως για κάποιους αρκετούς , αυτό που τούς ενώνει στο τρέχον χιπ χοπ δεν είναι η μουσική , είναι τα προηγούμενα , όταν η ζωή σου και οι ζωές όλων πηγαίνουν καλά δεν έχεις λόγο και διάθεση για "εξέγερση" και δαιμονοποίηση τού παρελθόντος , το punk σε κοινωνικό επίπεδο άφησε μιά τρύπα στο νερό .
Το πρόβλημα είναι ότι εδώ αυτό το θέμα γίνεται αντικείμενο ωμής κομματικής εκμετάλλευσης και όχι αφετηρία για αναζήτηση λύσης , έστω ότι υπήρχε κάποιο κουμπί που θα τα άλλαζε όλα .
Για να τελειώνω την φλυαρία , το θέμα δεν αφορά την μουσική , νομίζω , όμως αυτή η πάνδημη απαίτηση για καλύτερο αύριο έχει βρεί τον χειρότερο εκφραστή .
Neverwill
