Από την δεκαετία του '70 εμφανίσθηκε η ας την πούμε μουσική σχολή των πολιτικά προσκείμενων στα άκρα μιας συγκεκριμένης παράταξης που λάτρευαν όλα τα περιθωριακά ανεξάρτητα, προσέξτε, όχι τα ανεξάρτητα, αλλά αυτά που δεν τα ήξερε ούτε η μάνα τους, ούτε βέβαια τα έμαθε ποτέ, γι' αυτό και αυτοί πάντα έπαιζαν σε χαμηλότερες κατηγορίες και εκτός από μερικούς φανατικούς, δεν κατάφεραν κάτι το ιδιαίτερο.
Οι περισσότεροι από αυτούς στην πραγματικότητα αγαπούσαν και το mainstream, όμως ήθελαν να ξεχωρίσουν από τους άλλους, σε κάποιο βαθμό το πέτυχαν, όμως θα λέγαμε μέχρι εκεί, όμως όπως συμβαίνει συνήθως οι σπόροι τους πέρασαν σε νεότερους και ακόμα και σήμερα υπάρχουν αυτοί οι οποίοι ποτέ δεν θα παίξουν το Do It Again με τους Steely Dan, αλλά με τον ....Bob Bobbie μόνο και μόνο για να δείξου ότι ξεχωρίζουν.
Αυτό δυστυχώς γι' αυτούς έχει και πολιτικές προεκτάσεις, πολιτικοί αρχηγοί μεγάλων κομμάτων πιστεύουν ότι η μειοψηφία των οπαδών τους είναι η πολιτικά ορθή και αυτή που απηχεί τις απόψεις του κόσμου.
Η κατάκτηση της εξουσίας ενίσχυσε την πεποίθηση του αρχηγού τους ότι οι απόψεις του είναι οι σωστές και η Γη θα γίνει κόκκινη, όταν συνειδητοποίησε ότι αυτοί που τον ψήφισαν το έκαναν για να γλιτώσουν όπως νόμιζαν από τους άλλους, ήταν αργά, ο ιός είχε εισχωρήσει μέσα τους και ακόμα πολεμάνε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αν δεν πάρους από εκεί ψηφοφόρους, δεν, όμως το διεθνές κεφάλαιο δεν έχει προτιμήσεις, όλους τους θέλει υπό τον έλεγχο του και ο κόσμος πάντα θέλει κάποιον να του χαρίζει λεφτά, να μην πληρώνει φόρους και να μην τηρεί τον νόμο
Στην ουσία τα τελευταία 60 και χρόνια ο Έλληνας είναι αυτό που λέμε κεντρώος που στην ουσία σημαίνει ' με όλους' όσους με βολεύει.
Στην μουσική, την ιστορία, πάντα, εδώ και αιώνες την γράφουν οι ικανοί, οι διάσημοι και αυτοί που ξεχωρίζουν, οι υπόλοιποι, ανάλογα με την αξία τους αποτελούν το αλατοπίπερο, αλλά χωρίς το κυρίως menu μουσική δεν υπάρχει και αυτοί οι στην ουσία άσχετοι που εκθειάζουν τις Ελληνικές και ξένες μετριότητες συντηρούν ένα μικρό κοινό που εκστασιάζεται με το πόσο καλή πχ ήταν η Λίτσα Σακελλαρίου, συγγνώμη Λίτσα, ενώ ήταν μια ωραία γυναίκα και δεν είναι τυχαίο που δεν έγινε σταρ στην εποχή της, το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τους ανάλογους ξένους
Όσοι δεν παρακολουθούσαν τα τσαρτς και τις επιτυχίες, κάτι που κάνουν όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές, από τους Stones και τους Beatles μέχρι τους Rush, είναι απλά γραφικοί και πολλοί από αυτούς επιτηδευμένοι σνομπ και εκτός πραγματικότητας.
Beatles, Stones, Zeppelin σκουπίδια, ενώ η τάδε garage μπάντα από Σισινάτι είναι Θεοί και ας δουλεύουν στην πατρίδα τους σαν φαρνατζίδες, εδώ γεμίζουν τα κλαμπ
