Πριν μερικές μέρες έκανα μια προσπάθεια να έλθω σε επαφή με το Υπουργείο πολιτισμού και την περιφέρεια Αττικής μήπως και βρω κανέναν που θα μπορούσε να καταλάβει αυτό που κάνουμε εδώ και πολλές δεκαετίες.
Δεν με ενδιαφέρει το ποιος είναι στην εξουσία, το έχω προσπαθήσει με όλες τις κυβερνήσεις και ο Πετρίδης με κοροϊδεύει για την επιμονή μου πιστεύοντας ότι είναι αδύνατο να βρούμε θετική ανταπόκριση, τον έχω παρασύρει είναι η αλήθεια και είχαμε συναντήσεις με Υπουργούς, όχι μόνο με την σημερινή κυβέρνηση, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καμία εξέλιξη, όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι ή βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες, όπως το να κάνουμε ΜΚΟ και άλλες γραφειοκρατικές, αλλά κερδοφόρες για τους επιτήδειους δραστηριότητες.
Στον πολιτισμό όλα τα πόστα τα έχουν πιάσει οι ηθοποιοί ή οι άνθρωποι του θεάτρου που ενδιαφέρονται για τον δικό τους κλάδο και όχι για την μουσική, άντε να έχουν λίγο ενδιαφέρον για την κλασική λόγω διασυνδέσεων με τους χώρους των συναυλιών.
Παράλληλα τηλεφώνησα όπως πάντα σε αρκετούς ομίλους, χωρίς βέβαια επιτυχία, αφού κανέναν δεν ενδιαφέρει η επισκεψιμότητα, αλλά η απήχηση που έχεις στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αυτοί δεν είναι βλάκες, ξέρουν ότι είμαστε ανεξάρτητοι, οπότε γι' αυτούς είμαστε απλά γραφικοί.
Ανάλογη είναι βέβαια και η συμπεριφορά των πολιτών που μας παρακολουθούν. Ακούω τώρα το ζωντανό άλμπουμ του Neil Young με ηχογραφήσεις από το 1970, είναι ένα από τα άλμπουμ που ξεχωρίσαμε γι' αυτήν την εβδομάδα και το προτείνουμε σε όσους μας ακολουθούν, είναι λίγοι, οι υπόλοιποι που είναι περισσότεροι από 1 εκατομμύριο, απλά πιστεύω ότι χάνουν κάθε εβδομάδα μια ενημέρωση που θα τους προκαλούσε όμορφα συναισθήματα.
Αισθάνομαι σαν τον ζητιάνο που είναι σε μία γωνία και κανείς δεν του δίνει σημασία, μόνο όταν κάποια μέρα δεν τον δουν θα αναρωτηθούν πού πήγε αυτός ο ζητιάνος.
Βλέπω να ζητούν βοήθεια οι New York Times, o Guardian και ακόμα και Ελληνικά έντυπα, όπως η Εφημερίδα των Συντακτών, όμως αυτοί δεν είναι ζητιάνοι, αλίμονο, ζητιάνος είναι μόνο ο Ζουγρής, κάτι που υποστηρίζουν και τα κορίτσια μου με προτρέπουν να μη ζητάω βοήθεια, αφού ανταποκρίνονται ελάχιστοι και στην Πειραιώς πέρασε ο Σεπτέμβριος χωρίς καμία ανταπόκριση.
Κανείς όμως δεν μπορεί να μου στερήσει να ακούω τον Neil Young και να το απολαμβάνω.
Κώστας Ζουγρής
