" Tο ενδιαφέρον για την μουσική υποχωρεί " , πολύ ευγενική πρόταση μού μοιάζει αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι λανθασμένη νομίζω . Το θέμα είναι το γιατί , εντάξει οι καιροί αλλάζουν , πάντα άλλαζαν λίγο πολύ , επέλαση αποχαύνωσης από τα μέσα κυρίως από τα social media , αλλά η φτήνια και ο απόπατος πάντα υπήρχαν έστω λιγότερο δυσώδη .
Για μένα τον άσχετο ακροατή η ευθύνη βαραίνει κυρίως τις εταιρείες , σκοπός τους πλέον δεν είναι η παραγωγή μουσικής αλλά η παραγωγή προσοδοφόρων επιτυχιών με το μικρότερο δυνατό κόστος και το μικρότερο επιχειρηματικό ρίσκο , και το πετυχαίνεις αυτό με την ομογενοποίηση τού κοινού αφού έχεις εξασκήσει την δύναμη τού μονοπωλίου , οι εταιρείες έχουν χάσει την επαφή με τούς ακροατές , και οι ακροατές με την μουσική , η μουσική βιομηχανία είναι ξυνές πολυεθνικές , δίνουν την εντύπωση ότι η μόνη σχέση τών διοικούντων με την μουσική είναι αυτό που ακούνε στο ασανσέρ ανεβαίνοντας τούς ορόφους .
Δεν ξέρω , άς πούν αυτοί που γνωρίζουν , πόσες από τις τρέχουσες επιτυχίες είναι απλώς χαριτωμένα τραγούδια , πόσα διηγούνται μιά ιστορία , η απλότητα είναι εξοβελιστέα , φανταστείτε η πρωτοπορία και το ρηξικέλευθο , εξατμίζονται με την εμφάνιση τους . Πέτυχα ένα τραγουδάκι τού '72 νομίζω και είχε κάνει και μιά επιτυχιούλα , πιό απλό και από ένα ποτήρι νερό , μέσα στον κατακλυσμό τής εποχής η εταιρεία το κυκλοφόρησε , τώρα πόσα κριτήρια και οικονομικούς στόχους θα έπρεπε κάποιο αντίστοιχο να εκπληρώνει για να βγεί , και ποιοί θα το έκριναν . Η μουσική πέθανε όταν από κοινό αγαθό μετατράπηκε σε εξειδικευμένο προιόν .
Neverwill
