Ο Πετρίδης ξέρουμε ποιος είναι και τι σημαίνει για εμάς , ένας από τους ανθρώπους τής μεταπολιτευτικής περιόδου που λειτούργησαν σαν "από μηχανής θεός " , το δυνατό χέρι που σε τραβάει και σε σώζει την κατάλληλη στιγμή , όμως τα λιβανίσματα είναι περιττά , ξέρουμε και τι δέν είναι , δεν είναι κάφρος , δεν είναι ταλιμπάν , δεν είναι τραμπούκος , ο δημόσιος λόγος του αποφεύγει (σωστά) τις οξύτητες ,με την εμπειρία του σαν δημόσιο πρόσωπο αναγνωρίζει το εκάστοτε κοινό και προσαρμόζεται έτσι ώστε να γίνει κατανοητός σε αυτό , μιά χαρά κάνει , λειτουργεί σαν εγκυκλοπαίδεια και όχι σαν κίτρινη φυλλάδα . Αυτά δημοσίως , ενδεχομένως και ιδιωτικά να μήν άλλαζε ούτε κόμμα , δεν ξέρω , όμως και συγγνώμη αλλά αν η παρουσία του είχε αποτέλεσμα να είμαστε σαν παιδιά του , . τότε θα πρέπει με πατρική στοργή και επιμέλεια να αποδεχθεί και την γκρίνια τών παιδιών του . Τι ακούσαμε και τι δεν ακούσαμε τώρα . Ακούσαμε ότι το ραπ είναι παγκοσμίως κυρίαρχη τάση , ότι το underground καθυστερεί να βγεί στην επιφάνεια , ότι πάντα έτσι γίνεται , ότι οι παλιοί αντιδρούν σε νεωτερισμούς , και σαν παράδειγμα έφερε τις Τρύπες και το Message στο 1979 , ότι εδώ μαζεύονται οι νέοι και πίνουν καμιά μπύρα και κατηγορούνε τον καπιταλισμό .
Ναί το 1979 , τώρα έχουμε 2022 , διαχρονικές οι μπύρες αλλά δυστυχώς όχι το 1979 , οι Τρύπες και το Message αναδείχθηκαν μέσα σε ενα εξαιρετικά ποιοτικό και ανταγωνιστικό μουσικό περιβάλλον διεθνές και Ελληνικό , τώρα το ράπ κλπ "μεγαλουργεί" σε συνθήκες απόλυτης ποιοτικής εξαθλίωσης και τών πρός έρευνα πρακτικών τής μουσικής βιομηχανίας . Ναί το 1979 οι παπούδες μας ήταν γεννημένοι το 1901 , το 1914 δεν ξέρω πότε , είχαν φάει κατακούτελα φτώχεια , πολέμους , δικτατορίες , κατοχή ,εμφύλιο , αμορφωσιά καί όλα τα δεινά τού κόσμου , οι τωρινοί παπούδες και "παπούδες" δεν παίζουν πρέφα στα καφενεία που μαζεύονται οι κάποτε συγχωριανοί , ο κόσμος δεν αλλάζει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ναί το 1979 εχθρός ήταν ο καπιταλισμός , πήρε χρόνια και ζωές για να γίνει , αν ποτέ έγινε , αντιληπτό ότι αυτό ακριβώς ήταν που έπρεπε να χειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο και όχι να καμωνόμαστε ότι δεν υπάρχει , τώρα στο 2022 το χακί μπουφάν τού '79 βρωμάει ναφθαλίνη , συντήρηση και ακαμψία πνεύματος και ψυχής . Μα θα πεί κάποιος , δηλαδή δεν είναι το ραπ κλπ η κυρίαρχη τάση παγκοσμίως , ναι είναι , δεν είναι αυτή η συζήτηση , αν το 1979 αυτό ελπίζαμε για το 2022 τότε να απονεμηθούν μετάλλια και ανθοδέσμες , αλλά αυτό ελπίζαμε ; Η ματιά στην μουσική είναι απλά μιά παρατήρηση τών γεγονότων , ένα χρονολόγιο συμβάντων, ένα μπανιστήρι στην γκλαμουριά τών τεκταινόμενων ; Γιατί η μουσική έπαψε να είναι αυτό που ήταν ; ποιά είναι πλέον η επίδραση της στούς νέους ; ακούνε όλοι τον κάθε Λεξ ; ναι εντάξει . Η μουσική είναι απούσα και αυτό που θα είχε ενδιαφέρον θα ήταν ο λόγος για αυτό . Την άποψη ότι αυτό θέλει ο κόσμος δεν την ακούω καν , το Glastonbury πχ θα έπρεπε να έχει μόνο χιπχοπάδες αν ήταν έτσι , σύνδρομο τής Στοκχόλμης πάθαμε , δέσμιοι τής επικαιρότητας και τού marketing αγαπήσαμε την φυλακή μας και την αποδέχομαστε αν δεν την εξυμνούμε . Κατανοώ την δυσκολία στο να φέρνεις αντιρρήσεις, δεν είναι "πολιτικά ορθό " , εδώ γράφουμε μιά άποψη στον μικρόκοσμο τού site και έρχεται ο κάθε μπεκροκανάτας να σού πεί ποιός είσαι . Τέλος πάντως τα παιδιά πάντα γκρινιάζουν , έτσι είναι οι αγάπες .
Neverwill
