Από τον Δημήτρη Μαγιάννη
Το δεύτερο επεισόδιο της σειράς που επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε ο Dave Grohl, Sonic Highways όπως θα είναι και ο τίτλος του καινούργιου CD, που όπως αναφέραμε την προηγούμενη εβδομάδα εξετάζει την ιστορία του punkrock στις αμερικανικές μεγαλουπόλεις με βάση την επιρροή που είχαν στην αμερικανική μουσική σκηνή, συνεχίστηκε την προηγούμενη Παρασκευή με την παρουσία του group στην αμερικανική πρωτεύουσα. Πριν μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, απλά να επισημάνουμε ότι μετά το δεύτερο επεισόδιο έγινε σαφής πια η δομή των επεισοδίων και αυτής της πορείας. Εννοώ δηλαδή ότι γίνεται μία αρκετά εκτενής περιήγηση στην ιστορική διαδρομή, η οποία αναπόφευκτα επηρεάζει τη μουσική, κατόπιν πηγαίνουμε κατά κύριο λόγο στη μουσική εξέλιξη του συγκεκριμένου είδους, του punkrock δηλαδή, βλέπουμε πολύ γνωστά ονόματα μόνον από την ίδια πόλη, επίσης ορισμένα «θρυλικά» στούντιο και την δική τους πορεία μέσα στο χρόνο και το επεισόδιο κλείνει με την ηχογράφηση ενός καινούργιου τραγουδιού σε κάθε πόλη στο εκάστοτε ιστορικό στούντιο που έχει παρουσιαστεί. Στην προκειμένη περίπτωση είδαμε την ηχογράφηση του “The Feast And The Famine” που ανέβηκε και σε αυτές τις σελίδες την Παρασκευή απ’ ότι πρόσεξα. Τέλος, να αναφέρουμε ότι όταν το τραγούδι είναι τόσο καινούργιο και δεν υπάρχει ακόμα video clip, απλά το ακούμε και βλέπουμε μία φωτογραφία της πόλης που ηχογραφήθηκε, όπως και το videoclip που ανέβηκε την Παρασκευή. Σε μερικές μέρες θα μπορείτε να δείτε το τραγούδι με τη σκηνή της ηχογράφησης στο στούντιο και τους στίχους να φαίνονται καθαρά πίσω από τον DaveGrohl όπως έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα με το Something From Nothing.
Η Washington είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση πόλης, με την έννοια ότι ναι μεν φιλοξενεί την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά βρίσκεται ανάμεσα στην πολιτεία της Virginia και του Maryland. Ο πληθυσμός της πόλης που γεννιέται και μεγαλώνει σε αυτήν είναι σχετικά μικρός και στην πλειοψηφία του είναι αφροαμερικανοί. Ο περισσότερος κόσμος μένει μόνιμα σε μία από τις δύο άλλες πολιτείες. Στην Virginia δε μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε και ο Dave Grohl και εκεί βρίσκεται ακόμα το πατρικό του. Μάλιστα επισκέφθηκε και μας γνώρισε και τη μητέρα του Virginia Grohl. Παρά το ότι έχει γεννηθεί στο Ohio, λέει ότι είναι από την Virginia. Εξάλλου τόσο το Nothing Left To Loose όσο και το One των Foo Fighters ηχογραφήθηκαν στη Virginia.
Η μουσική μας ξενάγηση λοιπόν ξεκινά από την εποχή του κινήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα τέλη της δεκαετίας του ’60, το λεγόμενο Civil Rights Movement, βλέπουμε ασφαλώς τον Martin Luther King Junior, αλλά βλέπουμε αμέσως μετά και τον θρυλικό Walter Cronkite να ανακοινώνει την είδηση της δολοφονίας του στο CBS! Είναι 1968, αλλά η επόμενη εικόνα είναι αυτή του DaveGrohl να δείχνει στον παραγωγό του Butch Vig μία κόλλα με τους στίχους του νέου τραγουδιού και την παρατήρηση του τελευταίου ότι είναι πολλές οι λέξεις! Στο τέλος βέβαια χωρούν όλες.
Η πόλη έχει «γεννήσει» μερικά θρυλικά ονόματα όπως ο Duke Ellington και o Marvin Gaye αλλά μέχρι να φτάσουμε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 για να εξετάσουμε το punkrock το μόνο άλλο είδος που κυριαρχούσε ήταν το λεγόμενο Go-go Beat. Μοναδική εξαίρεση ίσως αποτελεί το μεγάλο hit Afternoon Delight τωνStarland Vocal Band το 1976. Γίνεται λοιπόν εμφανές ότι έχουμε δύο «παράλληλους» κόσμους μουσικά στην περιοχή, αυτόν του Go-go Beat που εκπροσωπείται ως επί το πλείστον από τον μαύρο πληθυσμό και το punkrock που εκπροσωπείται κυρίως από λευκούς. Σε ερώτηση του Dave Grohl στον Pharell Williams πως ορίζεται το Go-go Beat απαντά με τρεις λέξεις: “exotic drum patters”, δηλαδή εξωτικά σχήματα με ντραμς, εννοώντας προφανώς τρία ή περισσότερα μικρά ντραμς σε συστοιχία που παίζονται με τα χέρια. Ο πιο πετυχημένος εκπρόσωπος αυτής της μουσικής ήταν ο Chuck Brown με τους Soul Searchers, και οι Trouble Funk με τον Big Troy Fisher που μαγεύει με την βαριά χροιά της φωνής του ακόμα και όταν μιλάει μέσα σε μία καφετέρια!
Το punkrock λοιπόν εμφανίζεται σαν μία έκφραση της ανάγκης των λευκών να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό μουσικά που να εκφράζει και εκείνους. Ας μην ξεχνάμε τι συνέβαινε ήδη μερικά χρόνια πριν στη Μεγάλη Βρεταννία που αποτέλεσε και το εφαλτήριο όλης αυτής της εξέλιξης. Ο Ian Mac Kaye είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που επηρεάστηκε από την εξέλιξη του punkrock στην Washington και δημιούργησε αρχικά ένα μικρό σχήμα, τους Teen Idles, αργότερα συμμετείχε στους Fugazi και μετέπειτα ξεκίνησε την εταιρία Dischord Records αποκλειστικά με ονόματα από αυτόν τον χώρο. Ήταν δε τόσο δύσκολη η αρχή μιας και η ανταπόκριση ήταν ελάχιστη αρχικά που τα πρώτα 1.000 αντίτυπα από το εξώφυλλο στο πρώτο άλμπουμ των Teen Idles φτιάχτηκε κυριολεκτικά κόβωντας το χαρτί με το χέρι! Ο άνθρωπος που τον βοήθησε και έδωσε έτσι ώθηση στο όλο κίνημα ήταν ο θρυλικός παραγωγός Don Zientara, ένας θηριώδης άνθρωπος δύο μέτρων στην κυριολεξία, με την καλοσύνη και το χαμόγελο ενός σέρφερ από την Καλιφόρνια που κατάγεται! Ο Zientara λοιπόν μετέτρεψε το ίδιο του το σπίτι σε στούντιο, το ονόμασε Inner Ear Studio, κάνοντας αρκετές ευρεσιτεχνίες, το κάθε όργανο ηχογραφούσε σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο και μιας και δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χώρος, τα φωνητικά συνήθως γίνονταν στον...κήπο, δεν υπερβάλλω! Το στούντιο βρίσκεται πια στο Arlington της Virginia για να φιλοξενεί όλα τα μεγάλα γκρουπ που επιθυμούν να γράψουν εκεί και έτσι ο Zientara ξαναβρήκε το σπίτι του!
Όσο και αν φαίνεται παράδοξο πάντως, το μεγαλύτερο όνομα στο χώρο του punkrock από την πόλη της Washington το έφτιαξαν τέσσερις αφροαμερικανοί με την επωνυμία Bad Brains. Έγιναν γνωστοί όχι μόνον της μουσικής τους που ήταν πραγματικά πολύ δυνατή και γρήγορη ακόμα και για τα δεδομένα του είδους, αλλά και για τα «θεατρικά» του τραγουδιστή τους PaulHudson (γνωστού στο χώρο ως H.R.) ο οποίος με τις ανάποδες κωλοτούμπες και τη στοίχιση των χεριών με το ανάλογο ύφος στην σκηνή, μονοπολούσε το ενδιαφέρον του κόσμου. Ξεκίνησαν το 1977 και από το 1998 και μετά συνεχίζουν να παραμένουν ενεργοί στο χώρο.
Η πορεία συνεχίζεται την επόμενη εβδομάδα νοτιότερα με την πρωτεύουσα της μουσικής country, το Nashville του Tennessee…
