Η πρώτη επαφή μου με την Barbra ήταν το People, τραγούδι που κατάφερε να μπει στα 10 πρώτα της Αμερικής κερδίζοντας ταυτόχρονα θέση στα ραδιόφωνα της εποχής δίπλα σε αμέτρητα ονόματα που ξεχώριζαν από την Βρετανία και που εκπροσωπούσαν ένα διαφορετικό είδος μουσικής.
Στην συνέχεια τα τραγούδια που επέλεγε να κυκλοφορήσει σε μικρούς δίσκους ήταν κάτι το ξεχωριστό και αν και ήταν καλλιτέχνης των άλμπουμ, σε ωθούσε να την προσέξεις αν ήσουν φίλος των τσαρτ της εποχής.
Πάντα τα εξώφυλλα των δίσκων της παρουσίαζαν μία εκλεπτυσμένη εικόνα γυναίκας που είχε κάτι που την έκανε να ξεχωρίζει.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 υπήρξε μία μικρή κάμψη στην καριέρα της και ίσως να έφτανε το τέλος των εμφανίσεων στις πρώτες σελίδες, όμως μία σειρά από ταινίες όπως τα A Star Is Born και The Way We Were, την έφεραν ξανά στην κορυφή της επικαιρότητας.
Οι συνεργασίες της με Neil Diamond και Donna Summer την έκαναν αγαπημένη και της νεολαίας ενώ πλησίαζε τα 40 και το Guilty με τον Barry Gibb των Bee Gees, έβαλε τις βάσεις για επιτυχίες ακόμα και στον 21ο αιώνα όπου με μία σειρά από προσεγμένα άλμπουμ, κυρίως με διασκευές έφτανε στο Νο 1 ανταγωνιζόμενη δεκάδες νεαρότερες τραγουδίστριες που ερχόντουσαν και έφευγαν.
Πραγματικά ένα πρότυπο τραγουδίστριας που δεν βγαίνουν πια, όχι επειδή άλλαξε η μουσική, αλλά είναι τέτοιο το μέγεθος του ταλέντου, οι συγκυρίες και αν θέλετε η τύχη, που δεν μπορoύν εύκολα να επαναληφθούν.
Κώστας Ζουγρής
