Το θέμα ήταν τραγικό, αλλά να που έβγαζε και γέλιο. Βλέπετε, εκείνη νόμιζε πως τραγουδάει καλά και δεν είχε καταλάβει πως ήταν η πιο φάλτσα πριμαντόνα τού πλανήτη. Και επειδή ήταν και γόνος πλούσιας οικογένειας, μπορούσε να εξασφαλίζει για τα ρεσιτάλ της τα καλύτερα θέατρα, και να τα γεμίζει πάντα. Πανευτυχείς οι θεατές, άλλο που δεν θέλανε, να σπάνε πλάκα με το ψώνιο. Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς το όνομά της (1868-1944).
Στην οθόνη την ζωντάνεψε η Μέρυλ Στρηπ και σε αθηναϊκές σκηνές η Αντιγόνη Βαλάκου και η Ναταλία Τσαλίκη. Τώρα η πιο φάλτσα σοπράνο επιστρέφει στην Αθήνα στο έργο Glorious που παίζεται στο θέατρο Ήβη στου Ψυρρή με την Κατερίνα Βρανά στον ρόλο τής τραγουδίστριας και τον Γιώργο Καπουτζίδη μάνατζερ, σε διασκευή-σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου.
Όμως το βρίσκω να ‘ναι άδικο. Να γίνεται τόσος λόγος για την καημένη την Αμερικάνα και για το ελληνικό αντίστοιχο να μιλάω μόνο εγώ. Μαρίκα Παλαίστη λοιπόν. Σάς λέει κάτι αυτό το όνομα; Εγώ πάντως σάς έχω ξαναμιλήσει για την Ελληνίδα ντίβα, μια και υπήρξα από τους τυχερούς Αθηναίους που είχαν παρακολουθήσει ρεσιτάλ της στον «Παρνασσό» και το «Ιντεάλ», την είχα μάλιστα συναντήσει και την ίδια στην οδό Πανεπιστημίου, ένα μεσημέρι που είχε βγει με το δίχτυ της για ψώνια. Το μυαλό της βρισκότανε στην θέση του.
Άλλωστε ήταν φανερό πως οι αντιδράσεις τού κοινού όχι μόνο δεν την πτοούσαν, αλλά τις προκαλούσε κιόλας, αφού αυτόν τον τρόπο είχε διαλέξει για να βγάζει τα προς το ζειν, τώρα που οι μέρες τής αλλοτινής δόξας είχαν ανεπιστρεπτί περάσει. Και δεν ήταν μόνο η φωνή που είχε ραγίσει. Ολόκληρη η φιγούρα είχε γίνει με τα χρόνια γραφική. Είχε βγάλει κι ένα βιβλίο η Μαρίκα «Διατί πρόωρα καταστρέφεται η φωνή, όπως και τής Κάλλας» και είχε ιδρύσει και το «Ανεξάρτητο Δημοκρατικό Κόμμα Ελληνίδων». Ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν στα ρεσιτάλ της ήταν «Η Μαρίκα στη Βουλή».
Άλλη απαίτηση τού ασεβέστατου κοινού «Όρμα στην Νόρμα». Την ώρα που τραγουδούσε, κάποιος φώναζε «Κυρία Μαρίκα, σε ζητάνε στο τηλέφωνο». Όπως μού θύμισε η φίλη Μαίρη Αγαθοκλή, ένας δημοσιογράφος είχε ψαρέψει με πετονιά από το πιάνο τα γυαλιά της και δεν μπορούσε η φουκαριάρα να διαβάσει τις προεκλογικές δηλώσεις της. Η πιανίστα, εξίσου γραφική με μύτη σαν πτηνό, έδειχνε ιδιαιτέρως στωική. Ένα από τα βράδια που ήμουνα εκεί, κάποιος βρέθηκε στη σκηνή με αλεξίπτωτο. Άλλοι πέταγαν στραγάλια και κάποιος είχε ανοίξει ένα μπουκαλάκι με βρομούσα.
Και με την ευκαιρία να θυμίσω πως ένας από τους ωραίους ρόλους τής Γεωργίας Βασιλειάδου στο ραδιόφωνο ήταν η «τραγουδίστρια τής φωτιάς». Εδώ η Γεωργία που ήταν καλλίφωνη και ολόσωστη, έδινε το δικό της αμίμητο ρεσιτάλ.
Γιώργος Παπαστεφάνου
