Ακούγοντας τις επιτυχίες στης εποχής σε διάφορες χώρες εύκολα παρατηρείς την έλλειψη μελωδίας στο τραγούδι. Εκτός από το χιπ χοπ που κυριαρχεί στις περισσότερες χώρες, τουλάχιστον στους καταλόγους των επιτυχιών, στο ραδιόφωνο ακούς συχνά τραγούδια που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά, έχουν ένα χορευτικό ρυθμό και θυμίζουν θα έλεγα την εποχή των Νίτρο και Best στο Ελληνικό ραδιόφωνο περίπου πριν από 20 χρόνια και πιο πρόσφατα του Εν Λευκώ.

Δηλαδή έχουμε μία μουσική για ασανσέρ, μόνο που είναι χορευτική, χωρίς προσωπικότητα και δεν μπορεί να την απομνημονεύσει ο ακροατής.

Σχεδόν όλα αυτά τα τραγούδια πέρασαν ή έχουν περάσει απαρατήρητα στην εποχή τους στο ευρύ κοινό, εκτός ίσως αυτών που συχνάζουν στα διάφορα μπαρ και κλαμπ.

Οι μελωδίες είναι αυτές που πάντα ιστορικά κάνουν την διαφορά σε όλα τα είδη της μουσικής, ακόμα και στο ροκ, τώρα αυτοί που γράφουν μουσική, αξιοποιούν τους υπολογιστές και παράγουν ρυθμικά τραγούδια, ενώ οι μελωδίες συνήθως θέλουν φυσικά όργανα από μουσικούς που θέλουν να πληρωθούν, οπότε άσε καλύτερα.

Κώστας Ζουγρής