Αυτό που μετράει στην εποχή μας, είναι το χρήμα και η επικράτηση με κάθε μέσο και με οποιοδήποτε κόστος.
Δεν εννοώ, πως και σήμερα δεν υπάρχουν Άνθρωποι με Αρχές, με Αξίες, με Ιδανικά, με Αισθήματα, αλλά βρίσκονται στο περιθώριο, γιατί το σύστημα δεν τους θέλει(ποτέ δεν τους ήθελε). Είναι επικίνδυνοι για το σύστημα, γιατί δεν μπορεί να τους ελέγξει, οπότε τους παραγκωνίζει ΚΑΙ προβάλλει "σκουπίδια", τα οποία "καταναλώνονται" από τις μάζες σε μεγάλες ποσότητες, σε τέτοιο σημείο που να μην μπορούν να "καταναλώσουν" οτιδήποτε δεν είναι "σκουπίδι".
Κάποτε δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ, να χειραγωγούν και να κατευθύνουν τις μάζες.
Όπως έχει πει και ο Ουμπέρτο Εκο : "Σήμερα μόνο ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση."
Και έχει απόλυτο δίκιο, αν κρίνω, από το πόσο επηρεάζουν τα συστημικά ΜΜΕ τις μάζες.
Τι παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ? Φτήνια, χυδαιότητα και τρόπους για να αποκτήσεις χρήμα με κάθε τρόπο, παραμερίζοντας αξίες και ιδανικά.
Αυτό που μετράει στην εποχή μας, είναι το χρήμα και η επικράτηση με κάθε μέσο και με οποιοδήποτε κόστος.
Ο Έρωτας τείνει να εξαφανιστεί γιατί τη θέση του έχει πάρει ο εξαγορασμένος "έρωτας"(ο οποίος υπήρχε πάντα) ΑΛΛΑ τώρα τείνει να γίνει "καθεστώς".
Οι άνθρωποι(ένα ποσοστό) δεν ερωτεύονται, δεν αγαπούν, δε νιώθουν, με αποτέλεσμα να είναι μισοί άνθρωποι.
Αν ο άνθρωπος δεν αγαπήσει ακόμη και να απογοητευτεί, δεν θα είναι ποτέ, ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Δεν ξέρω, νομίζω πως ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει έλλειψη αισθημάτων και συναισθήματος.
Ενώ ο Λειβαδίτης στην απαγγελία του εξυμνεί τον Έρωτα, ακόμη και την απόρριψη που ένιωσε και την απελπισία.
Φαίνεται, πως η εποχή μας είναι πεζή και δεν αντέχει τον Έρωτα και την Ποίηση, στην ουσία, δεν αντέχει την ομορφιά. Γιατί ο Έρωτας είναι το ανώτερο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ο Άνθρωπος.
Τελικά δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία ή για να ακριβολογώ, δεν γνωρίζουμε Ιστορία.
Ένας λαός(στην πλειονότητά του, για να είμαι δίκαιη) απαίδευτος, χωρίς ιστορική μνήμη ,ως γνωστόν είναι λαός χωρίς μέλλον.
Παρόλα αυτά, ακόμη ελπίζω, δεν θέλω να χάσω την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει, ίσως γιατί κατά βάθος είμαι ρομαντική και δεν θέλω να συμβιβαστώ και να παραδοθώ.
