Πέρασε από το μυαλό μου πριν από λίγο βλέποντας την είδηση για το Α Hard Day's Night που θα γίνει επεξεργασία στην ταινία, η περίοδος που ήμουν γύρω στα 25 και δούλευα στη μία δουλειά από τις 7 το πρωί μέχρι τις 3 ή 4 δεν θυμάμαι ακριβώς και μετά καπάκι πήγαινα στην ίδια δουλεία σε άλλον εργοδότη μέχρι το βράδυ στις 12 αφού είχα φάει κάνα δυο σουβλάκια στην διαδρομή από τον έναν στον άλλο.

Πριν από μερικές ώρες δύο γειτόνισσες μάζευαν ελιές έξω από το σπίτι τους, όχι στο χωριό, εδώ στην Αθήνα, υπάρχουν και περιοχές που έχουν ελιές στους δρόμους και συζητάγαμε για το πως οι Ευρωπαίοι έβαλαν το χεράκι τους για να περάσει στο περιθώριο η αγροτική ζωή που τροφοδοτούσε με χρήματα τους περισσότερους από τους Έλληνες που τώρα ψάχνουν δουλειές στις πόλεις.

Αλλάζει η χώρα, αλλά ψάχνει να βρει προς ποια κατεύθυνση θα στείλει τα παιδιά της τα οποία θέλουν άμεσα καλές αμοιβές και λίγες ώρες εργασίας.

Όσοι έχουν τα προσόντα δικαιούνται να έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις, όμως οι εργοδότες με την βοήθεια των κυβερνήσεων έχουν πια τον απόλυτο έλεγχο και η μόνη διέξοδος για τους νέους είναι δυστυχώς η ξενιτιά και αυτήν επιλέγουν πολλοί.

Κώστας Ζουγρής