Κατέβηκα προχθές στο κέντρο της Αθήνας και πέρασα με το τρόλεϊ από την Σταδίου και στην επιστροφή από την Πανεπιστημίου και σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν από το μυαλό μου χιλιάδες αναμνήσεις.
Κάθε στενό, από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα, αλλά και μέχρι την Συγγρού μου θύμισε διάφορα περιστατικά που μερικά από αυτά θα μπορούσαν να γίνουν μικρά ή μεγάλα βιβλία.
Αυτό που σκέφτηκα βλέποντας τα έργα που γίνονται πάλι στο Σύνταγμα είναι το πόσο εύκολα οι κατά καιρούς Δήμαρχοι της Αθήνας αλλάζουν την μορφή εμβληματικών χώρων όπως οι Πλατείες της Ομόνοιας και του Συντάγματος.
Προσωπικά θα τις ήθελα να παραμένουν ίδιες όπως τις γνώρισα σαν παιδί, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Εδώ τους έχει πιάσει μανία ανακαίνισης και δήθεν δημιουργίας, μέχρι να αναλάβει να παίξει με αυτούς τους χώρους ο επόμενος Δήμαρχος της Αθήνας αλλοιώνοντας για πάντα την ιστορία της πόλης.
Βασικά δεν νομίζω να είχε και ποτέ η πόλη κάποιον Δήμαρχο που να έχει μεγαλώσει στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, όλοι ήταν φυτευτοί από τα κόμματα και συνήθως έμεναν στα προάστεια της πόλης.
Κώστας Ζουγρής
