Η επιστροφή της Adele μετά από 6 χρόνια έσπασε τα κοντέρ σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες με πραγματικά εντυπωσιακά νούμερα.

Όμως το τραγούδι, που είναι εξαιρετική παραγωγή, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, η δε φωνή της είναι μια καλή ξενέρωτη φωνή που δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν της Celine Dion στο ύφος της οποίας κινούνται τα τραγούδια της και την οποία έχει η Adele σαν πρότυπο.

Βέβαια οι εμπειρίες και η επιτυχία της, της δίνουν την δυνατότητα να έχει μερικούς από τους καλύτερους συνθέτες και παραγωγούς της εποχής μας, η φωνή της είναι καλή, λέγαμε με τον Πετρίδη ότι είναι κάτι σαν την Cilla Black της εποχής μας, με μεγαλύτερη όμως απήχηση και δεν υπάρχει βέβαια σύγκριση με τις μεγάλες Αμερικανίδες τραγουδίστριες που πριν από 60 χρόνια ακολουθούσαν αυτό το ύφος, ενώ δεν έχει σχέση με την Dusty Springfield.

Η επιτυχία είναι δεδομένη, όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ, το οποίο όμως έβρισκε κανείς στο Λονδίνο με μία λίρα μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του.

Καλό για την ενίσχυση της δισκογραφίας, αλλά δεν θα τρελαθούμε κιόλας μετά από τόσα χρόνια. Δύσκολα θα μπορέσει να επαναλάβει την ποιότητα που είχαν τα δύο πρώτα της άλμπουμ, τώρα όλα είναι επιτηδευμένα σε βαθμό που δείχνουν σαν ψεύτικα..

H μεγάλη αποδοχή της και από τις μεγάλες ροκ σελίδες, έχει το στοιχείο της υπερβολής

Κώστας Ζουγρής