Προχθές είχα πάει με ένα μικρό παιδάκι σε μία παιδική χαρά και όπως κάνουν τα παιδιά ανέβηκε σε ένα υπερυψωμένο τοίχωμα και μου έφερε σαν λάφυρο μία μεταχειρισμένη μάσκα που είχε πετάξει κάποιος, προφανώς σε μέρος που νόμιζε ότι δεν θα την βρει κανείς κι όμως στον χώρο υπήρχαν τουλάχιστον 20 καλάθια για σκουπίδια.
Αυτοί οι άνθρωποι που πετάνε τις μάσκες στον δρόμο πρέπει να είναι κάποιοι από 450 εκατομμύρια που έχουν ψυχικά προβλήματα, δεν εξηγείται αλλιώς το να πετάς μια μεταχειρισμένη μάσκα 10 μέτρα δίπλα από τον κάδο προσδοκώντας ενδεχομένως ότι κάποιος μπορεί να την πιάσει ή θα την πιάσει σίγουρα ο εργαζόμενος του δήμου για τον οποίο αδιαφορεί.
Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και αυτοί που μας καίνε το καλοκαίρι βάζοντας φωτιά, έτσι για πλάκα, ο άλλος, 60 ετών, έσκισε στην Θεσσαλονίκη νομίζω τα λάστιχα σε 36 αυτοκίνητα, έτσι για πλάκα.
Τι θα του κάνουνε; τίποτα, τα ιδρύματα είναι γεμάτα, όπως και οι φυλακές, δεν υπάρχουν χρήματα, και όσα υπάρχουν τα έχουμε για επιδόματα σε επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες ατόμων που έχουν συστήσει με μία έννοια ατομική ΜΚΟ για να εισπράττουν χρήματα
Κώστας Ζουγρής