Το 'γλύψιμο' της ΕΡΤ σε κυβέρνηση και Πρόεδρο της Δημοκρατίας θυμίζει τριτοκοσμικά καθεστώτα.
Αν θέλει ο πρόεδρος, αντί να πηγαίνει σε ασκήσεις του στρατού, όπως στην Βόρεια Κορέα, να κάνει μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας για να δει την σύγχρονη Αθήνα που στην δημιουργία της έχει συμμετοχή σαν μέλος της κυβέρνησης της ΝΔ πριν 7 χρόνια.
Διαβάστε τι γράφαμε πριν από 14 μήνες.
50000 επισκέπτες χθες σε Facebook και Tweeter διάβασαν τις απόψεις μας για την ΕΡΤ, ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή και τα καλά σας λόγια, όσο για την επιστροφή, δεν την βλέπω πιθανή.
Για κάποιους είναι σαν να μην υπάρχουμε και αυτό δεν ισχύει μόνο για την σημερινή νέα διοίκηση, αλλά για το σύνολο σχεδόν των Media που αν δεν κάνω λάθος εκτός από μία εξαίρεση δεν ανέφερε την χθεσινή απουσία μας από το άνοιγμα.
Το ότι αυτή η εκπομπή είχε αρχίσει ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν 8 μηνών μωρό και κράτησε για τα 38 από τα 40 χρόνια της ζωής του, δεν λέει κάτι αφού απείχαμε από την δημόσια ζωή εκτός της ώρας των εκπομπών.
Διαβάστε τι έγραφα τον Νοέμβριο του 2013, δύσκολα θα αλλάξει κάτι από αυτά που έγραφα τότε και αυτό θα συμβεί ανεξάρτητα του αν επιστρέψουμε κάποτε ή όχι.
Η επιλογή του Γιάννη όλα αυτά τα χρόνια να δίνει σπάνια συνεντεύξεις, (για μένα δεν το συζητάω, ακόμα και φωτογραφίες μου κυκλοφορούν ελάχιστες), να μην εμφανίζεται στους διάφορους κύκλους και η μη σύνδεση μας με κανένα πολιτικό κόμμα, μας οδήγησε σε μία απομόνωση που ήταν όμως και παραμένει επιλογή μας.
Aς κάνουμε μία υπόθεση εργασίας, αύριο το πρωί η κυβέρνηση τα βρίσκει με τους πρώην εργαζόμενους της ΕΡΤ και δρομολογεί την επαναλειτουργία της σχεδόν με το σύνολο των πρώην εργαζομένων και γράφω σχεδόν, γιατί με μερικούς σίγουρα δύσκολα θα μπορέσει να συνεργασθεί ξανά για διάφορους λόγους.
Πιστεύετε ότι αυτή η επαναλειτουργία θα έφερνε τα πράγματα ακριβώς στο σημείο που ήταν πριν; εγώ το θεωρώ αδύνατο.
Η κυβερνητική πρωτοβουλία με το κλείσιμο έφερε στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που υπάρχουν σε ένα τόσο μεγάλο οργανισμό και σε μικρογραφία συναντάμε σχεδόν σε κάθε οικογένεια.
Αυτά τα προβλήματα έχουν δηλητηριάσει την σχέση μεταξύ των αρχών και των εργαζομένων. Ο πρόσφατος διαγωνισμός με αρκετούς πρώην εργαζόμενους της ΕΡΤ να είναι στην λίστα των επιτυχόντων στον νέο φορέα, απλά θα δημιουργήσει μία κατάσταση σαν την ....πρώην Γιουγκοσλαβία, με πολλές διαφορετικές τάσεις και απόψεις.
Η χωρίς σχεδιασμό για το αύριο απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο, μοιραία οδήγησε ουσιαστικά στην διάλυση και στην διαγραφή ενός σημαντικού κομματιού από τις αναμνήσεις μας και μόνο μία ειλικρινής συγγνώμη από πλευράς τον υπευθύνων θα μπορούσε να επαναφέρει σε κάποιο βαθμό την προηγούμενη κατάσταση.
Αλλά επειδή αυτό, είναι αδύνατο να συμβεί για διάφορους λόγους, είναι άλλωστε κάτι που δεν το συνηθίζουν οι αλάνθαστοι πολιτικοί μας, θα πρέπει να ξεχάσουμε την ΕΡΤ που ξέραμε και να ζήσουμε την θλιβερή πραγματικότητα της σχεδόν ανύπαρκτης εγχώριας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας.
Νομίζω ότι η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί όταν ολοκληρωθεί η μορφή του νέου φορέα, θα είναι κάτι όπως η σημερινή μορφή του 9,84 που από κορυφαίος σταθμός της πόλης, εδώ και αρκετά χρόνια έχει ανύπαρκτη παρουσία.
Οι μόνοι που θα έχουν όφελος από αυτή την αλλαγή, θα είναι αυτοί που εμπορικά θα εκμεταλλευτούν τις πρώην τεχνικές αρμοδιότητες της ΕΡΤ, Digea κα, γιατί από πλευράς προγράμματος είναι όλοι ανύπαρκτοι και χωρίς χρήματα αργά ή γρήγορα δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.
Δυστυχώς στα πρότυπα της δημιουργίας της νέας ΕΡΤ κινείται πια όλη η ελληνική κοινωνία, στο ποδόσφαιρο οι μεγάλες (?) ομάδες έδιωξαν όλους τους καλούς ποδοσφαιριστές και προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι καινούργιοι θα δημιουργήσουν την super ομάδα, η ΑΕΚ θα μεγαλουργήσει στην Γ΄ Εθνική, ο Παναθηναϊκός στην λεωφόρο κοκ.
Στον δε επιχειρηματικό τομέα διώχνουν σημαντικά στελέχη και προσλαμβάνουν νέους συνήθως με το προσόν της χαμηλότερης αμοιβής.
Δυστυχώς ακόμα δεν μπορούμε να εντοπίσουμε πού είναι το τέλος της απαξίωσης σε κάθε τομέα της κοινωνικής μας ζωής.
Η υπόθεση της ΕΡΤ δεν ήταν η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία σε μία χώρα που τα λάθη και οι υπαναχωρήσεις είναι καθημερινά στην επικαιρότητα και όσο και να προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στην εδώ και χρόνια σχεδόν μηδενική συμβολή του κράτους στον πολιτισμό μας, αυτό είναι αβάστακτο.
Κώστας Ζουγρής
