Το συγκρότημα είναι από τους βασικότερους θεμελιωτές του είδους, μαζί με King Crimson, Genesis, Pink Floyd και Emerson, Lake & Palmer. Άλμπουμ όπως Close to the Edge, Fragile και Relayer θεωρούνται κλασικά παραδείγματα του προοδευτικού ήχου: μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, περίπλοκες ενορχηστρώσεις, αλλαγές μέτρων και έντονη μουσική δεξιοτεχνία.
Οι Yes είναι ένα από τα πιο επιδραστικά και αναγνωρίσιμα συγκροτήματα της progressive rock σκηνής, με πορεία που ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και επηρεάζει βαθιά την εξέλιξη της σύγχρονης ροκ μουσικής. Το συγκρότημα ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1968 από τον τραγουδιστή Τζον Άντερσον και τον μπασίστα Κρις Σκουάιρ, δύο μουσικούς με κοινό όραμα για έναν πιο εξελιγμένο, σύνθετο και αρτιστίκ ήχο. Στόχος τους ήταν να συνδυάσουν την τεχνική δεξιοτεχνία με την έντονη μελωδικότητα, ανοίγοντας νέους δρόμους στη ροκ μουσική. Σύντομα στο συγκρότημα προστέθηκαν ο κιθαρίστας Πίτερ Μπανκς, ο πληκτράς Τόνι Κέι και ο ντράμερ Μπιλ Μπρούφορντ, διαμορφώνοντας την πρώτη κλασική σύνθεση των Yes.
Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του 1969 έδειξε τις φιλοδοξίες τους, αλλά ήταν με τα επόμενα έργα τους που άρχισαν να χτίζουν το ιδιαίτερο ύφος τους. Με την αποχώρηση του Μπανκς και την αντικατάστασή του από τον Στιβ Χάου το 1970, ο ήχος του συγκροτήματος έγινε πιο ώριμος, πολυεπίπεδος και αναγνωρίσιμος. Το 1971 ο Ρικ Γουέικμαν αντικατέστησε τον Κέι στα πλήκτρα, προσφέροντας στους Yes έναν πιο συμφωνικό χαρακτήρα, χάρη στις δεξιοτεχνικές του ικανότητες στο πιάνο και στο Mellotron. Η περίοδος αυτή θεωρείται από πολλούς ως η χρυσή εποχή των Yes.
Με άλμπουμ όπως “Fragile” (1971) και “Close to the Edge” (1972), το συγκρότημα καθιερώθηκε ως κυρίαρχη δύναμη της progressive rock. Το “Fragile” περιείχε την τεράστια επιτυχία “Roundabout”, ενώ το “Close to the Edge” θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα κορυφαία έργα του είδους, βασισμένο σε μεγάλες συνθέσεις, πειραματικές δομές και έντονη τεχνική αρτιότητα. Αυτά τα άλμπουμ καθόρισαν τη φήμη του συγκροτήματος και απέδειξαν την ικανότητά τους να συνδυάζουν περίπλοκες μουσικές ιδέες με πνευματική και λυρική θεματολογία.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι Yes συνέχισαν να πειραματίζονται. Το διπλό άλμπουμ “Tales from Topographic Oceans” (1973) προκάλεσε διχασμό, καθώς οι υπερβολικά μεγάλες συνθέσεις του θεωρήθηκαν από κάποιους αριστουργήματα και από άλλους υπερβολικά φιλόδοξες. Παρ’ όλα αυτά, το συγκρότημα παρέμεινε δημοφιλές, κυκλοφορώντας επιτυχημένα άλμπουμ όπως “Relayer” (1974), στο οποίο συμμετείχε ο Πάτρικ Μοράζ αντί του Γουέικμαν, δίνοντας έναν πιο πειραματικό, σχεδόν τζαζ-φιούζιον χαρακτήρα στον ήχο.
Η δεκαετία του 1980 έφερε σημαντικές αλλαγές. Με την επιστροφή του Γουέικμαν και την άφιξη του κιθαρίστα Τρέβορ Ράμπιν, οι Yes υιοθέτησαν έναν πιο σύγχρονο, εμπορικό ήχο που κορυφώθηκε με το άλμπουμ “90125” (1983). Το single “Owner of a Lonely Heart” έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία τους, φέρνοντας το συγκρότημα σε νέα γενιά ακροατών. Παρά τις αλλαγές στη σύνθεση και τους διαφορετικούς ηχητικούς προσανατολισμούς, οι Yes συνέχισαν να εξελίσσονται και να παραμένουν ενεργοί.
Κατά τις επόμενες δεκαετίες, το συγκρότημα πέρασε από αρκετές αναδιαμορφώσεις, με πολλά μέλη να έρχονται και να φεύγουν. Παράλληλα όμως, κυκλοφόρησαν νέα άλμπουμ και συνέχισαν να περιοδεύουν παγκοσμίως, διατηρώντας μια σταθερή βάση θαυμαστών. Η απώλεια του Κρις Σκουάιρ το 2015 αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα, καθώς ήταν το μοναδικό μέλος που συμμετείχε σε κάθε εποχή του συγκροτήματος μέχρι τότε.
Σήμερα, οι Yes παραμένουν σημαντικό σημείο αναφοράς για την progressive rock σκηνή. Ο ήχος τους, με τις πολυσύνθετες αρμονίες, τις τεχνικά απαιτητικές εκτελέσεις και τη χαρακτηριστική θετική, σχεδόν πνευματική ατμόσφαιρα, συνεχίζει να εμπνέει νέους μουσικούς. Η μακροχρόνια πορεία τους και η επιρροή τους στο είδος αποδεικνύουν γιατί οι Yes θεωρούνται ένα από τα πιο εμβληματικά και καθοριστικά συγκροτήματα στην ιστορία της ροκ μουσικής.
