Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς τους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς η Odetta Holmes, οι περισσότεροι από αυτούς είναι πια καταργημένοι.
Σύμφωνα με τους μουσικοκριτικούς, ελάχιστοι από αυτούς μπόρεσαν να εκφράσουν μέσα από το περιεχόμενό τους τη δύναμη που έβγαινε μέσα από τις ζωντανές συναυλίες αυτής της γυναίκας, η οποία ήταν και μία δυναμική ακτιβίστρια, που πολεμούσε συνέχεια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Odetta είχε επηρεαστεί από την Bessie Smith και με τη σειρά της είχε ανοίξει τον δρόμο σε φωνές όπως αυτές των Joan Baez, Mavis Staples, Joan Armatrading αλλά και της Janis Joplin, που ήταν θαυμάστρια της τεχνικής της.
Η Odetta γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου στο Μπίρμπιγχαμ της Αλαμπάμα και μετά τον θάνατο του πατέρα της, όταν αυτή ήταν μόλις 6 ετών, πήρε το όνομα του πατριού της και με τη μητέρα της μετακινήθηκαν στο Λος Αντζελες.
Στο πιάνο της γιαγιάς της πήρε μόνη της τα πρώτα μουσικά μαθήματα και από μικρή, όπως οι περισσότεροι μαύροι, εντυπωσιάστηκε από τη δύναμη των θρησκευτικών τραγουδιών και την παραδοσιακή φολκ τραγουδιστών, όπως ο Leadbellly και η Vera Hall.
Αρχισε να τραγουδά από το Γυμνάσιο και έκανε μάλιστα ερασιτεχνικές εμφανίσεις σε διάφορους χώρους στο Χόλιγουντ, στα μέσα της δεκαετίας του '40.
Στη συνέχεια θα σπουδάσει κλασική μουσική στις μεγαλύτερες τάξεις του Γυμνασίου και θα εργάζεται στις υπόλοιπες ελεύθερες ώρες της ημέρας σ' αυτό, κερδίζοντας έτσι ένα μικρό ποσό που της επέτρεπε να παρακολουθεί μαθήματα φωνητικής σε βραδινό τμήμα στο Κολέγιο της πόλης του Λος Αντζελες.
Το 1949 θα γίνει μέλος της χορωδίας Finian's Rainbow, αλλά οι παρέες της θα την πείσουν να ασχοληθεί με τη φολκ μουσική και λίγο αργότερα θα αρχίσει να κτίζει τη φήμη της τραγουδώντας συνθέσεις από αυτό το μουσικό είδος σε διάφορα μικρά κλαμπ.
Στο γνωστό κλαμπ του Σαν Φρανσίσκο «Hungry i» θα αρχίσει να κάνει επαγγελματική καριέρα και αργότερα θα εργαστεί στο «Tin Angel» στο Σαν Φρανσίσκο. Από τις εμφανίσεις της σε αυτό το κλαμπ θα διαβάσει μία κριτική ο Herb Jacobi, που είχε το κλαμπ «Blue Angel» στη Νέα Υόρκη, και ταξιδεύοντας στο Σαν Φρανσίσκο για να την παρακολουθήσει, θα την προσκαλέσει στη συνέχεια για εμφανίσεις δύο εβδομάδων στη Νέα Υόρκη.
Σε αυτή την πόλη θα αρχίσει η άνοδός της και σύντομα ανάμεσα στους θαυμαστές της θα είναι ονόματα όπως οι Harry Belafonte και Pete Seeger, οι οποίοι και θα την παρουσιάσουν σε άλλους καλλιτέχνες της φολκ, που ήταν μία σημαντική δύναμη στην πόλη της Νέας Υόρκης εκείνη την περίοδο.
Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην πόλη του Λος Αντζελες για να τραγουδήσει το Santy Anno στην κινηματογραφική ταινία Cinerama Holiday. Εναν χρόνο πριν, το 1954, είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία The Last Time Ι Saw Paris. Στο Λος Αντζελες θα μείνει για τα επόμενα δύο χρόνια.
Ο πρώτος της δίσκος κυκλοφόρησε το 1956 με τον τίτλο Odetta Sings Ballads and Blues, για να ακολουθήσει έναν χρόνο αργότερα το Odetta at the Gate Of Horn, που θα περιλαμβάνει τις ζωντανές ηχογραφήσεις της από τις εμφανίσεις της στο κλαμπ της πόλης του Σικάγου. Από τα τέλη της δεκαετίας του '50 άρχισε να κάνει περιοδείες σε όλη την Αμερική και στον Καναδά.
Το 1959 θα παρουσιάζει μαζί με τον Harry Belafonte, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής εκείνη την εποχή, το TV Tonight.
Θα ακολουθήσουν οι εμφανίσεις της στο τζαζ φολκ φεστιβάλ του Newport στις χρονιές 1959, 1960, 1964 και 1965, που θα τη βοηθήσουν να αποκτήσει καινούριους φίλους παίζοντας μπροστά σε χιλιάδες θεατές που θα εντυπωσιαστούν από τον μαγικό, δυναμικό και υπνωτικό τρόπο της ερμηνείας της.
Οι δύο εμφανίσεις της στο Κάρνεγκι Χολ, ειδικά η δεύτερη, που έγινε στις 8 Μαΐου, θα είναι τόσο εντυπωσιακές, που θα οδηγήσουν σε πρόταση για να παίξει στην ταινία Sanctuary.
Ο Gian-Carlo Mentti θα τη χρησιμοποιήσει ως ηθοποιό και τραγουδίστρια στη νεότερη έκδοση της όπερας The Medium.
Ο Martin Luther King, το 1961, θα την αποκαλέσει «Βασίλισσα της αμερικανικής φολκ» και το 1963 θα τραγουδήσει εντυπωσιακά στην Ουάσιγκτον το τραγούδι Freedom σε εκδήλωση κατά των φυλετικών διακρίσεων.
Ο Bob Dylan έχει δηλώσει ότι «όλα άρχισαν για μένα μόλις άκουσα την Odetta σε ένα κατάστημα δίσκων, όπου το 1958 είχες τη δυνατότητα να ακούς τη μουσική και να επιλέξεις. Μόλις την άκουσα, βγήκα από το κατάστημα και πούλησα αμέσως την ηλεκτρική κιθάρα που είχα και αγόρασα μία ακουστική flat-top της Gibson».
Αυτά ανέφερε ο μεγάλος τραγουδιστής σε μία συνέντευξη που έδωσε το 1978 εξηγώντας το πώς από το ροκ του Little Richard πέρασε στη μουσική φολκ κι έγινε το πρότυπο αυτής της κίνησης στις αρχές της δεκαετίας του '60.
Είναι κοινό μυστικό ότι πριν γίνει διάσημος, ερμήνευε σε μικρά κλαμπ τραγούδια της Odetta, του Josh White και του Woody Guthrie, τον οποίο επίσης θαύμαζε.
Το 1965 η Odetta ήταν η δεύτερη τραγουδίστρια, μετά τη Linda Mason, η οποία είχε κυκλοφορήσει μερικούς μήνες νωρίτερα το άλμπουμ How Many Seas Must Α White Dove Sail, που θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ της Odetta Sings Dylan, για να ακολουθήσει στη συνέχεια μία ατέλειωτη αλυσίδα από Tribute άλμπουμ για τον μεγάλο καλλιτέχνη, που σήμερα ο αριθμός τους ξεπερνάει τα 100.
Η Odetta από το 1963 είχε αρχίσει να τραγουδά Dylan στους δίσκους της, με πρώτο το Blowin' In The Wind. Την επιρροή της στον Dylan θα αναφέρει και ο Martin Scorsese στο ντοκιμαντέρ Νο Direction Home, όπου και θα παρουσιάσει την Odetta, από παλιό φιλμ, να τραγουδά σε κάποια συναυλία της.
Με τον Dylan έχει εμφανισθεί σε διάφορες συναυλίες, όπως και με τους Count Basie, Pete Seeger, Sonny Terry, Buck Clayton και άλλους καλλιτέχνες από τον χώρο της φολκ και των μπλουζ. Οι εμφανίσεις της στο Γκρίνουιτς Βίλατζ άρχισαν όταν ο Tom Paxton της προσέφερε την κιθάρα του για να τραγουδήσει σε μια εκδήλωση προς τιμήν τού Dave Van Ronk.
Το τελευταίο άλμπουμ της, που ηχογράφησε πριν από τον θάνατό της στις 2 Δεκεμβρίου του 2008, ήταν το Blues Everywhere Ι Go το 1999.
Παντρεύτηκε τρεις φορές, το 1959 με τον Dan Gordon, στη συνέχεια με τον Garry Shead στα τέλη της δεκαετίας του '60, και το 1977 με τον μπλουζίστα Iverson «Louisiana» Red.
Τέλος, αρκετές ήταν οι βραβεύσεις της από τις επίσημες αρχές της Αμερικής για τη συνολική προσφορά της στο τραγούδι.
