Η μαύρη οικονομία και η μαύρη εργασία οργιάζουν και θα οργιάζουν. τις τροφοδοτεί το κράτος-πατερούλης
Η μαύρη οικονομία και η μαύρη εργασία οργιάζει και θα οργιάζει. Η ανεργία θα τρέφεται από το κράτος-πατερούλη. Αλλά οι πολιτικοί θίασοι τον χαβά τους...
Τσουβάλια ο σανός για το δίκιο του εργάτη... Ασήκωτα τα κιβώτια με τις παλιές κονσέρβες συνθημάτων ενάντια στην ολιγαρχία...
Αμέτρητα τα "φανάρια" που "φώτισαν" τους σκοτεινούς διαδρόμους του ΣΕΒ και ανακάλυψαν στενούς... και λιγότερο στενούς... πυρήνες της διαπλοκής και συμφερόντων, μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Αλλά για τα μεροκάματα και τους μισθούς της πρώην Βουλγαρίας κουβέντα... Για τις επιδοτήσεις σε νόμιμους και παράνομους μετανάστες, ούτε λόγος.
Για τον εξευτελισμό του κατώτατου στα 650 ευρώ (στα χαρτιά και στα λόγια) σφυρίγματα αδιαφορίας στον αέρα.
Για τις 1.500.000 θέσεις εργασίας που λείπουν από τη σημερινή βιοτεχνική και μικρομεσαία τουριστική Ελλάδα σιωπή..., για να μην πούμε μουγγαμάρα...
Για την εικόνα απασχόλησης στην Ελλάδα των λαθραίων και των μη λαθραίων μεταναστών, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε...
Ας μη μαδάμε λοιπόν τη μαργαρίτα της εργασίας, γιατί καμιά πολιτική σκασίλα... δεν θα βρούμε όσο και αν προσπαθήσουμε να τους ταρακουνήσουμε, με τα όποια στοιχεία που δείχνουν σαφέστατα ότι κλείνουν, για τους Έλληνες, μέχρι και οι θέσεις για γκαρσόνια και καθαρίστριες στα ξενοδοχεία και στα τουριστικά δωμάτια.
Οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί, οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι που έχουν και θα έχουν το εργατικό μονοπώλιο στο μάζεμα τη ελιάς, των ροδάκινων, των κερασιών και των άλλων φρούτων στη Βόρεια Ελλάδα είναι φαινόμενο που ανήκει στο πολύ μακρύ παρελθόν. Στην αρχή της ελληνικής σοβιετίας των 10ετιών 1975-1995.
Οι μετανάστες (λαθραίοι και μη λαθραίοι) αφού κατέλαβαν όλες τις προσφερόμενες θέσεις υπηρεσιών σε φύλαξη γερόντων, καθαριστριών πάσης φύσεως σε όλα τα βενζινάδικα, τις βοηθητικές δουλειές σε αποθήκες βιοτεχνιών και εμπορίου παίρνουν στα χέρια τους και τον τουρισμό.
Νέες θέσεις εργασίας για τους Έλληνες που τελειώνουν τώρα τις σπουδές τους και αναζητούν τύχη στην εγχώρια αγορά δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Το γιατί το γνωρίζουν πολύ καλά οι ενδιαφερόμενοι νέοι. Οι πολιτικοί και οι κομματικοί θίασοι κάνουν πως δεν το γνωρίζουν...
Δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας γιατί δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν επενδύσεις, ή λειτουργία νέων ομίλων, ή ολοκληρωμένων νέων τουριστικών εγκαταστάσεων στην επόμενη 5ετία.
Δεν θα υπάρξουν γιατί αποκλείεται να έχει ξεκαθαρίσει ο ορίζοντας της εργασιακής πολιτικής. Ο πραγματικός ρόλος του κομματικού εργατοπατερισμού. Και οι κανόνες στο φορολογικό καθεστώς αφού θα συνεχίζεται το φορολογικό παιχνίδι που κάνει κάθε κόμμα όταν αναλαμβάνει την εξουσία.
Μέχρι τότε και ανάμεσα στα αστεία για το ποιος δουλεύει ποιόν στα εργασιακά της ελληνικής σοβιετίας, τα ξεκαρδιστικά ανέκδοτα... θα είναι οι ανέξοδες αναφορές για τη σύνδεση της παιδείας με την παραγωγή και την έρευνα...
Ανέκδοτα, γιατί αν εννοούν την παραγωγή από τις 100-150 μονάδες που μένουν δεν μένουν στην Ελλάδα μέχρι το 2030, (καθώς προσφέρονται και για πώληση εδώ και μια 7ετία) είναι καλύτερα, για κάθε νέο πτυχιούχο, να πάει αλλού να ονειρευτεί το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.
Και ανεξάρτητα τούτου. Τι σύνδεση να κάνεις, της παιδείας με την παραγωγή και γενικά την επιχειρηματικότητα. Η παραγωγή (εκτός των 100-150 μονάδων) στην οικονομία της χώρας, είναι σε χαμηλό βιοτεχνικό επίπεδο. Και οι προσλήψεις θα είναι μηδαμινές και μόνο αν χρειαστούν κάποιες δεξιότητες αναγκαίες να καλυφθούν τα μεγάλα κενά.
Είναι πιο ρεαλιστικό λοιπόν να προσγειωθούμε στην πραγματικότητά μας, αυτή που δείχνει ταβέρνες, καφετέριες, σουβλατζίδικα, φαστφουντάδικα, σουβενίρ και διανομή φαγητού και να ξεχάσουμε τις προσφορές απασχόλησης από πολυεθνικά συγκροτήματα που έχουν ξεχάσει την Ελλάδα και κορτάρουν με τα Βαλκάνια, την Τουρκία και από το νότο της Ε.Ε. με την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία.
Άρα σε τι ωφελεί το "κακότεχνο θέατρο" των δήθεν πολιτικών και κομματικών αντιπαραθέσεων, για την εργασιακή μεταρρύθμιση σήμερα και την ασφαλιστική μεταρρύθμιση (που θα ακολουθήσει) σε μια οικονομία που δεν προσφέρει και δεν θα προσφέρει νέες θέσεις εργασίας, ή επενδύσεις (ικανές να καλύπτουν πραγματικές ανάγκες της οικονομίας) ως τις εκλογές του 2023. Μετά τις εκλογές κανείς δεν είναι σε θέση να φανταστεί, τι θα μείνει από τις μεταρρυθμίσεις. Τι θα συνθέτει τότε αυτό που τα ανεπτυγμένα κράτη αποκαλούν εργασιακή δομή της οικονομίας τους.
