Όσο και να θέλει να υποστηρίξει κανείς την σημερινή μουσική σκηνή δύσκολα θα βρει την δύναμη να συγκρίνει τα σημερινά τραγούδια με αυτά που υπήρχαν στις δεκαετίες '60, '70, '80 και μέχρι ένα βαθμό και στην δεκαετία του '90, κυρίως όμως στον χώρο του ροκ που έκανε μία κίνηση σαν αυτή που στο χρηματιστήριο ονομάζεται το τίναγμα της ψόφιας γάτας.
Γιατί όμως δεν γράφονται πια ωραία τραγούδια, η απάντηση νομίζω ότι είναι πολύ απλή.
Σε κάθε εποχή αυτοί που δημιουργούν είναι οι κυρίως οι νέοι. Ένας συνθέτης που έχει δώσει ήδη αρκετές επιτυχίες δεν είναι εύκολο να γράφει συνέχεια τραγούδια με μεγάλη απήχηση, άσε που λίγο πολύ ο κάθε συνθέτης έχει το δικό του ύφος και μοιραία θα υπάρχει η σύγκριση με τα προηγούμενα τραγούδια του.
Οι νέοι λοιπόν γράφουν τραγούδια σύμφωνα με τις εμπειρίες και τα ακούσματα που είχαν παιδιά, δηλαδή οι Lennon-McCarτney οι Beach Boys, οι Doors, οι Led Zeppelin και όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί στο μακρινό παρελθόν, μεγάλωσαν με ακούσματα από κορυφαία τραγούδια, αρκετά από τα οποία ακούγονται ακόμα και σήμερα.
Οι σημερινοί νέοι μεγάλωσαν ακούγοντας σαν παιδιά λίγα τραγούδια που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αξέχαστα, δεν λέω ότι είναι άσχημα, αλλά δεν έχουν τα περισσότερα την αίγλη που είχαν τα τραγούδια που άκουγαν οι παλαιότεροι.
Το συμπέρασμα μου λοιπόν είναι ότι, ό,τι ακούς, γράφει. Στην επόμενη δεκαετία τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο μέτρια, αφού σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα, από τι θα εμπνευστεί ο συνθέτης του αύριο.
Όσο και να σας φαίνεται περίεργο, τραγούδια όπως το Despacito θα είναι η πηγή έμπνευσης για τους αυριανούς συνθέτες.
Το ροκ είναι σε υποχώρηση γιατί εδώ και 25 σχεδόν χρόνια κυκλοφορούν ελάχιστα μεγάλα τραγούδια.
Κώστας Ζουγρής
