Η αμφισβήτηση για διάφορους λόγους καλλιτεχνών που έχουνε προσφέρει, έχει γίνει δημοφιλές σπορ στο διαδίκτυο. Ποιοι είναι αυτοί που αμφισβητούν μοιάζει με λεπτομέρεια. Το βήμα είναι ανοιχτό στον οποιοδήποτε. Και κοιτάξτε τώρα τι θυμήθηκα.
Όταν στα χρόνια τού ‘50 στην Γαλλία, κάποιοι οργισμένοι νεαροί με τις κριτικές τους στα Cahiers du cinéma δεν άφηναν τίποτα όρθιο πλην εξαιρέσεων ανάλογα με τα γούστα τους, το ερώτημα ήταν «μα τι έχουν δώσει αυτοί στο σινεμά για να έχουν το δικαίωμα να μιλούν;». Η απάντηση ήταν άμεση. Οι κρίνοντες έδειξαν με έργα ποιος είναι ο καθένας κι έτσι γεννήθηκε η Nouvelle Vague.
Σ’ αυτή την δυναμική παρέα, ο Φρανσουά Τρυφώ, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, ο Κλωντ Σαμπρόλ, ο Ερίκ Ρομέρ, ο Ζακ Ριβέτ ήταν οι αρχηγοί, όμως υπήρχαν κι οι σπουδαίοι συνοδοιπόροι: ο Λουΐ Μαλ, ο Αλαίν Ρεναί, η Ανιές Βαρντά, ο Ζακ Ντεμύ, από αυτή τη γενιά σχεδόν όλοι έχουν φύγει. Έχει φύγει και ο Τρυφώ (1932-1984), που ήταν ο αγαπημένος μου, μαζί με τον Σαμπρόλ και τον Λουΐ Μαλ. Σε μια ταινία τού Φρανσουά Τρυφώ θέλω λοιπόν τώρα να σταθούμε. Jules et Jim, ταινία τού 1961, που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον απίθανο τίτλο «Απολαύστε το κορμί μου».
Τους δύο φίλους έπαιζαν ο Όσκαρ Βέρνερ και ο Ανρί Σερ με την Ζαν Μορώ δίπλα κι ανάμεσά τους σ’ ένα τρίγωνο έρωτα και φιλίας. Στην ταινία υπήρχε και ένα υπέροχο τραγούδι, Le tourbillon, που το τραγουδούσε η Μορώ, με τον δημιουργό του, τον Bassiak, να την συνοδεύει στην κιθάρα. Όμως τα χρόνια περνούν και τώρα εδώ, χάρις στο διαδίκτυο, το ίδιο αυτό τραγούδι βλέπουμε να το ερμηνεύει στην πρεμιέρα τού Φεστιβάλ τών Καννών τού 1995, η ποπ τραγουδίστρια Βανέσα Παραντί, που την έχουμε συνδέσει και με τον Τζόνυ Ντεπ καί με τον Λένυ Κράβιτς.
Η ίδια η Ζαν Μορώ σαν πρόεδρος τής κριτικής επιτροπής τού Φεστιβάλ, παρακολουθεί και συμμετέχει τραγουδώντας σε ώριμη ηλικία πια, για τον ανεμοστρόβιλο τής ζωής, Le tourbillon de la vie.
