Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή αγάπης, χαράς, χορού, κεφιού, ενδοσκόπησης, συντροφικότητας αλλά και μια ωραία περίοδος να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας για λίγο.
Νομίζω πώς οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση πως μόνο οι Χριστιανοί τον χειμώνα, με κρύο, χιόνι, τζάκι, χιονάνθρωπο, γλυκίσματα, γαλοπούλα και χριστουγεννιάτικο δέντρο γιορτάζουν τα Χριστούγεννα.
Παρακάτω σε μια σειρά από άλμπουμ από διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, εποχές και χρονιές, συνήθειες και έθιμα, οι μουσικές, τα εξώφυλλα και η διαφορετική προσέγγιση που κάνει ο καθένας στα Χριστούγεννα φαίνεται ότι τα κάνει τελικά μια γιορτή που εκτός με την γέννηση του Χριστού σαν γεγονός, χωρά πολύ χιούμορ. Άλλωστε αν το δούμε σαν μια περίοδο κάθαρσης της ψυχής και του σώματος, σίγουρα οι ερμηνείες, οι προσδοκίες και οι εικόνες που έχει ή που φτιάχνει ο καθένας μας είναι τελείως διαφορετικές.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΛΟΓΚΑΣ
Ας ξεκινήσουμε το «τρελό» ταξίδι των Χριστουγέννων από τις Βόρειες Χώρες, που έχουν και τα ονομαστά χιόνια.
Σουηδία λοιπόν. Μια τριάδα «ψωνισμένων» Σουηδών, όπου ο Σουηδός Elvis “Eilert Pilarm” ονειρεύεται Χριστούγεννα και αστέρια στο Las Vegas. Δίπλα Σουηδοί συνταξιούχοι που αποκλείστηκαν από το Κοινωνικό Μέρισμα του Τσίπρα, λένε τα κάλαντα πόρτα-πόρτα, ελπίζοντας πλέον στην εκ Χριστού βοήθεια και τέλος αλλαντοβιομήχανος Σουηδός διαφημίζει από το 1963 προϊόντα του τόπου του και άλλων χωρών ευκαιρία δοθείσης αλλά μάλλον μένει μόνο με την χαρά και το στόμα ανοιχτό.
Κατεβαίνοντας από τις Βόρειες Χώρες στην κυρίως Ευρώπη, τα Χριστούγεννα αποκτούν πιο Αμερικάνικο rock-n-roll αέρα. Οι Γάλλοι ‘60s rockers “Les chaussettes noires”-«Μαύρες Κάλτσες» αποφασίζουν στο εν λόγω EP να μεταμορφωθούν σε μουσάτους ZZ Top που παίζουν σε Χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή. Οι Ολλανδοί «Χρυσοδάκτυλοι»-“The Goldfingers” ζήλεψαν τα κατορθώματα του James Bond, πήραν έλκηθρο και κιθάρες και ξαμολήθηκαν στα δάση με τις χιονισμένες… τουλίπες. Στο διπλανό Βέλγιο τα τρία ξαδέλφια “The Cousins” που μόλις έφτιαξαν συγκρότημα, τι πιο απλό τα Χριστούγεννα να ζητήσουν από τον Αι-Βασίλη να τους φέρει για δώρο, τα όργανα τους. Ο Αι-Βασίλης που πάντα ακούει τους καλούς και φερέλπιδες νέους, τους τα έφερε όλα
Ας «ανάψουμε» λιγο τα αίματα με έντονη εορταστική διάθεση. Η Ισπανίδα «Ολέ ο ταύρος» “María del Rosario Pilar Martínez Molina Gutiérrez de los Perales Santa Ana Romanguera y de la Hinojosa Rasten” -που είναι ολόκληρο το όνομά της- ή απλά CHARO όπως έγινε γνωστή με το “Mamacita”, που όλοι τραγουδήσαμε και τραγουδάμε από το 1978 και εντεύθεν, άρχισε την καριέρα της από την Ισπανία και προχώρησε στο Las Vegas στην Αμερική όταν πλέον έπαψε να την χωρά η χώρα της, αλλά και …τα ρούχα της. Σήμερα στα 70 φεύγα, βρίσκεται ακόμη επί σκηνής και… προσπαθεί. Το διπλανό ντουέτο “Montreal Sound” –από το Μόντρεαλ του Καναδά φυσικά- ζήλεψαν την Charo, αλλά έκαναν επιτυχία μόνο στις πίστες του Μόντρεαλ και σε κάποιες διπλανές πριν εξαφανιστούν στον Αρκτικό κύκλο. Τώρα για την σπουδαία Connie Francis, που παραμένει ακόμη και στα 81 της, μια καταξιωμένη pop τραγουδίστρια, ηθοποιός αλλά και τηλεοπτική περσόνα δεν της το είχα να …ντυθεί έτσι βοηθός του Αι-Βασίλη που παίρνει παραγγελίες ή δίνει παραγγελίες. Αλλά όχι, τα φαινόμενα απατούν. Η συγκεκριμένη έκδοση του single “Christmas in my Heart”-1960, είναι η Γιαπωνέζικη έκδοση και όχι η Αμερικάνικη που έχει το «καθωσπρέπει» εξώφυλλο. Στην Ιαπωνία τα γούστα των Γιαπωνέζων θέλουν την Connie Francis να μοιάζει με ξωτικό Manga, ρετουσαρισμένη με πρωτόγονο Photoshop.
Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, ο κάθε λαός αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτή την γιορτή και τις συνήθειες της. Ερχόμαστε στην Κεντρική και Νότια Αμερική όπου τα πράγματα φαίνεται να ξεφεύγουν. Στο Μεξικό ο Horacio Samalot (αγνώστων λοιπών στοιχείων), που κάνει τον Αι-Βασίλη και τραγουδά, στο εξώφυλλο με τον τίτλο “La Trifulka”-«Οι κακοί τρόποι», κάνει ακριβώς αυτό. Ελλείψη χιονιού στα υψίπεδα του Μεξικού, δείχνοντας τους κακούς του τρόπους, κυνηγά τους μάγους με πέτρες, κι αυτοί ανταποδίδουν. Τι σόι χριστουγεννιάτικο παιχνίδι είναι αυτό, μόνο οι Μεξικάνοι φαίνεται να το ξέρουν. Παρακάτω στην Βραζιλία, ο Αι-Βασίλης στον δίσκο “Natal das Crianças”-«Παιδικά Χριστούγεννα»-1958, μάλλον ξέχασε τον ακριβή ρόλο του, μπέρδεψε και τις εποχές, ανέβηκε στην οροφή του τελεφερίκ και αποφάσισε να κάνει τον Spiderman, που σώζει τα παιδιά από τα νύχια των κακών. «Βοηθάτε Χριστιανοί» που θα έλεγε και ο Βέγγος. Στην Αργεντινή τώρα ο μαέστρος Hector Lagna Fieta με την ορχήστρα του, μας εύχεται Χριστούγεννα με χορό “Natal Dancante” και πολλά δώρα. Τώρα ο Αι-Βασίλης έρχεται ή κατευθείαν από το καρναβάλι του Ρίο «φορτωμένος» ή από πάρτυ του Playboy. Διαλέγετε και παίρνετε.
Παραμένοντας στο ίδιο μεσημβρινό, ο Πορτορικανός Victor Santos μας τραγουδά «Καλά Χριστούγεννα», όλο χαρά γεμάτος. Τι πειράζει που ο ήλιος καίει λίγο περισσότερο στο Πουέρτο Ρίκο. Οι Tijuana Voices, άγνωστοι μουσικοί που ξεκάθαρα καπηλεύονται τους “Tijuana brass band” του Ηerb Αlpert το κάνουν ακόμη χειρότερο φορώντας ψεύτικα μουστάκια σε άντρες και γυναίκες με ελαφρυντικό το εορταστικό κλίμα. Ακόμη χειρότερο το εν αγνοία κολάζ που έκανε κάποιος στον «πολλά βαρύ» Charles Bronson με το ζιβάγκο και τον έχρισε Αι-Βασίλη που τραγουδά, ποζάρει ή τρομάζει τα κακά παιδιά. Μόνο το μακρύ χέρι του παραγωγού-σχεδιαστή ξέρει.
Στην Αμερική είναι καθιερωμένο στην περίοδο των γιορτών, οι καλλιτέχνες να βγάζουν άλμπουμ με Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ή Χριστουγεννιάτικες επιλογές. Μέχρι και ειδικό chart στο Billboard υπάρχει για αυτούς τους δίσκους. Έτσι λοιπόν αφού μιλάει το χρήμα πρώτα, όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν, όσο κακόγουστα, συνηθισμένα ή αδιάφορα είναι. Ο Ιταλοαμερικανός τενόρος Mario Lanza με τον κίτρινο φιόγκο, σε τι διαφέρει από τον «ε-ξωτικό» James Brown και τον καουμπόι είδωλο του ροντέο και της Country Gene Autry στις. Χριστουγεννιάτικες ευχές? Μόνο στις πωλήσεις των δίσκων φαντάζομαι.
Στην εποχή που το διάστημα έκρυβε πολλά μυστικά και τα εξω-πλανιτικά ταξίδια δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη, ο άνθρωπος είχε μεγάλη φαντασία αλλά και αγωνία τι έκρυβε το διάστημα πέρα από το προφανές και ορατό. Το πιανιστικό δίδυμο Ferrante & Teicher «ζωγράφιζε» τις Χριστουγεννιάτικες μελωδίες στο πιάνο αλλά ο επιμελητής και ζωγράφος του εξωφύλλου έστελνε τον Αι-Βασίλη στο διάστημα για να διαδώσει τα κάλαντα όσο πιο μακρυά γίνεται. Η ορχήστρα του Hal Bradley έκανε τον Αι-Βασίλη αστροναύτη που μοιράζει έλατα και δώρα στο υπερπέραν. Ο Τεξανός Tim Dinkins έστελνε τον Αι-Βασίλη για Χριστούγεννα στο φεγγάρι. Ασύλληπτα σχέδια και οράματα με τα εξώφυλλα των δίσκων να μοιάζουν σαν παιδικά συλλεκτικά άλμπουμ της «ΜΕΛΟ» ή της «ΙΟΝ» για αυτοκόλλητα από γκοφρέτες.
Να ξαναγυρίσουμε στην εποχή των ενηλίκων γιατί εκείνοι και σοβαροί είναι και ξέρουν τι θέλουν από τις γιορτές των Χριστουγέννων. Πρώτη και καλύτερη η Kay Martin. Ένα πρώην μοντέλο, πρώην κουνελάκι του Playboy αλλά νυν ιδιοκτήτρια Club ενηλίκων στο Reno της Νεβάδα, μισή Ινδιάνα Τσερόκι, μισή Αμερικανίδα ξέρει που ακριβώς πονούν οι άνδρες τα Χριστούγεννα, ξέρει τι θέλει και ξέρει πώς να το πάρει. Η συνέχεια επί σκηνής, συγγνώμη επί του δίσκου ήθελα να πώ. Η Eartha Kitt από την άλλη μεριά, τραγουδίστρια, ηθοποιός, χορεύτρια, ακτιβίστρια και ότι άλλο προκύψει, δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη και την λατρεία για τους άντρες.
Το 1953 φορά ότι πιο αποκαλυπτικό βρει μπροστά της και ξελογιάζει τον Αι-Βασίλη. Τώρα στην αγκαλιά του Αι-Βασίλη γίνεται δώρο, λάφυρο, εξομολόγηση, δεν ξέρω. Πάντως ένα που ξέρω είναι ότι σίγουρα παράδειγμα δεν γίνεται. Όσον αφορά τους AC/DC, ποτέ τους δεν το έπαιξαν καλά παιδιά. Ο κιθαρίστας τους Angus Young τα Χριστούγεννα του 1990 είχε ζητήσει μια υπάκουη ερωμένη “Mistress for Christmas”, και αφού όλα εδώ γίνονται και πληρώνονται, την άρπαξε σαν Χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα από τα πόδια. Απλά καθημερινά πράγματα.
Μιάς και μιλάμε για ενήλικες, όλη η χαρά των «διαφορετικών» γιορτών βρίσκεται σ’ αυτούς εδώ τους δίσκους.
Ο RuPaul είναι η πιο διάσημη Drag-Queen της Αμερικής και βάλε. Έχει δικό σου show, δικό του reality στην τηλεόραση, έχει τιμηθεί με βραβεία Emmy (αντίστοιχα των Oscar για την TV) το 2016, 2017 και 2018, έχει μαζική αποδοχή, έχει σχέσεις με την trans κοινότητα, είναι επιτυχημέν(ος-η) επιχειρηματίας, γιατί να μην βγάλει δίσκο με κάλαντα. Οι άλλ(οι-ες) είναι καλύτεροι. Ήξερε ό Τσίπρας τελικά τι ψήφιζε για το τρίτο φύλο. Μέχρι και από Αμερική ψηφοθηρεί. Στις άλλες δύο «σπιτικές» συλλογές όλη η Drag-Trans-LGBT κοινότητα μας εύχεται Χρόνια Πολλά, με στην καλή χαρά. Όσο για τα «κορίτσια» στον καναπέ δεξιά, τι άλλο δώρο να ζητήσουν από τον Αι-Βασίλη από τον να τους φέρει έναν Άνδρα. Πάρτε το όμως θέλετε. Στις γιορτές όλα επιτρέπονται.
Αφού όλοι στις γιορτές εκφράζονται «έξω καρδιά», όλοι μπορούμε να ζητάμε και να περιμένουμε δώρα από τον Αι-Βασίλη. Το Rap το Hip-Hop και όλοι οι «παράγωγοι» καλλιτέχνες φαίνεται ότι δεν στερούνται φαντασίας ούτε χρημάτων για να το διασκεδάσουν. Πάντα γαλαντόμοι και ανοιχτοχέρηδες, όταν δεν περιμένουν άψογα ντυμένοι κάτω από το δέντρο, πάντα με την απαραίτητη γυναικεία παρέα στον περίγυρο τους, καβαλάνε το σύγχρονο κόκκινο, τελευταίου τύπου, τετράτροχο έλκηθρο, που αντί τους αργούς ταράνδους έχει ξαναμμένα άσπρα άλογα και μοιράζουν τα δώρα μόνοι τους. Τώρα θες να τον πείς Snoop Dogg, θες να τον πεις Cello Green ή όποιο άλλο ευφάνταστο όνομα από αυτά της «γυμνής» Χριστουγεννιάτικης συλλογής με «μαύρα» ονόματα αλλά με άσπρα φτερά, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όλοι θέλουν να ζεσταθούν να τα πετάξουν και να περάσουν καλά.
Ο Αι-Βασίλης είναι τελικά μια παγκόσμια φιγούρα, μια ιδέα. Αν και έρχεται από την Καισαρεία δεν τον εμποδίζει τίποτα να επισκέπτεται κάθε απομακρυσμένη γωνιά της γής και να μοιράζει δώρα, αγάπη και ομόνοια. Οι Surfers, όνομα και πράμα, από την Χαβάη, πάνε όλο χαρά δώρα και ένα ρόζ δέντρο πεσκέσι! Λίγο παραπέρα στις Φιλιππίνες μια σχολή χορού, κάτι σαν Dancing with the Stars, από ότι διακρίνω, ή λένε τα κάλαντα των καθημένων και όχι των Χριστουγέννων ή περιμένουν τον φωτογράφο για αναμνηστικές φωτό. Τέλος στην Latin ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων οι τάρανδοι του Αι-Βασίλη έχουν γίνει Jet-Ski και τα ξωτικά που κάνουν τις παραδόσεις καλλίγραμμα κορίτσια με μπικίνι και σκούφο και «δώσε και μένα μπάρμπα». Όσο για τα τραγούδια, ποιος τα δίνει σημασία.
Τελειώνουμε με τον πιο πικάντικο τρόπο και τον πιο ακαταλαβίστικο. Η Σουηδέζικη συλλογή “Bordellmammas Julvisor” από το 1972, ούτε μεταφράζεται, ούτε μπορούμε να την κατανοήσουμε σαν παρωδία ή Σουηδέζικη τσαχπινιά. Για τον μαύρο κωμικό Jimmy Pelham ισχύει το ίδιο, ή εμείς δεν καταλαβαίνουμε από «μαύρο» χιούμορ ή ο «κωμικός» έχει φτιάξει ένα εξοργιστικά σεξιστικό εξώφυλλο, που δεν είναι μόνο κακόγουστο αλλά χωρά και μήνυση από τον ίδιο τον Αι-Βασίλη. Ο τρίτος δίσκος, ακαθορίστου χώρου και χρόνου κυκλοφορίας, μόνο ως δώρο μαζί με hardcore βιντεοκασέτα ιδιωτικής συλλογής μπορεί να εκθλιφθεί.
Αλλά πάνω από όλα οι γιορτές παραμένουν μοναδικές. Εσείς δεν έχετε παρά να βάλετε την δικιά σας πινελιά. Αλλά με προσοχή
