Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Ο μέσος ακροατής μουσικής (η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή των ακροατών) δεν καταλαβαίνει παρά μόνο απλούς ρυθμούς και στίχους. Αυτό βέβαια γίνεται για αιώνες ολόκληρους, δεν είναι κάτι νέο ούτε χαρακτηριστικό της εποχής μας.
Το ότι προωθείται και τελικά ακούγεται τόσο το Hip Hop όσο και άλλα παρόμοια_ή μη_μουσικά σκουπίδια, έχει να κάνει κυρίως με τον παραπάνω λόγο, συν το ότι στις θέσεις-κλειδιά βρίσκονται τα πλέον ακατάλληλα (από μουσικής άποψης) άτομα, τα οποία όμως είναι τα πλέον κατάλληλα για να προωθούν απλοϊκές και εύπεπτες (σε βαθμό καφρίλας) μουσικές, οι οποίες απευθύνονται στον μέσο_και μουσικά ανεκπαίδευτο_ακροατή.
Ένας άλλος λόγος είναι η πολύ φτηνή τεχνολογία, στην περίπτωση μας η μουσική τεχνολογία. Σήμερα με ένα μέσο PC ο κάθε bedroom composer/wannabe producer μπορεί να κάνει "παπάδες", ενώ πριν 20-30 χρόνια για την ίδια δουλειά θα χρειαζόταν να ξοδέψει ένα σεβαστό ποσό κάποιων (πολλών) χιλιάδων, να νοικιάσει στούντιο κλπ. Η ευκολία με την οποία μπορεί πλέον κάποιος να παράξει ένα μουσικό έργο είναι εξωπραγματική. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα να παράγονται και άπειρες παπαριές από μη-μουσικούς.
Και μια και δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη ύπαρξης κάποιας μουσικής εταιρείας για να ακουστεί το Χ έργο σε όλο τον πλανήτη (νά'ναι καλά το youtube), η ποσότητα του σκουπιδαριού που φτάνει στα αυτιά του μέσου ακροατή έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις.
Το αυτί και το γούστο του μέσου ακροατή εκπαιδεύεται και αλλάζει, αλλά αυτό θέλει χρόνο και προσπάθεια. Απ'την άλλη, τις μεγάλες μουσικές εταιρείες (όσες έμειναν τέλος πάντων) ποσώς τις ενδιαφέρει η μουσική εκπαίδευση του μέσου ακροατή, το κέρδος είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει, και κακά τα ψέμματα, προωθώντας Prog Rock και Jazz δεν έγινε κανείς πλούσιος.
Ο κόσμος τρώει αμάσητες τις γελοίες playlists των παραγωγών σε ράδιο και tv, νομίζοντας ότι οτιδήποτε ακούγεται απ'το πρωί ως το άλλο πρωί είναι "επιτυχία", και στο καπάκι ακούς και την φράση-καραμέλα "αυτά θέλει ο κόσμος". Το να φτιαχτεί μια μουσική "επιτυχία" δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Ένας κακόγουστος DJ χρειάζεται, ένα laptop και ένας "παραγωγός" που θα προωθεί/παίζει στα διάφορα μέσα την "επιτυχία" 24 ώρες το 24ωρο.
Παρόλο που στην εποχή μας η πρόσβαση σε χιλιάδες επί χιλιάδων μουσικών έργων από οποιοδήποτε μουσικό είδος είναι απίστευτα εύκολη και σχεδόν (αν όχι εντελώς) ανέξοδη, ο μέσος ακροατής και ιδιαίτερα ο νεαρής ηλικίας ακροατής δεν έχει τα μουσικά ακούσματα που θα περίμενε κανείς.
Σ'αυτό δεν φταίει βέβαια ο μέσος ακροατής, ο οποίος ακούει άθελα του στο καφέ στις 12 το μεσημέρι ότι ΣκυλοRapοΤσιφτετελοCluboΚαγκουροειδές παίζεται και τα βράδια στα νυχτομάγαζα κάθε είδους. Η πλειοψηφία πλέον των cafe/bar/club παίζουν την ίδια "κασέτα" με τις ίδιες εγχώριες και ξένες "επιτυχίες".
Κάποιος πρέπει να δείξει σ'αυτούς τους νέους ακροατές ότι η μουσική δεν αρχίζει και τελειώνει στα 2-note beatάκια του κάθε καραγκιοζάκου DJ Dicκ, ούτε στα γελοία τραγουδάκια του κάθε καθυστερημένου "Gangsta", και φυσικά ούτε στα διάφορα BeatoΓυφτοειδή ξεράσματα τύπου "Καριόλα Σε Μισώ".
Κανένα Rap δεν έχει "εξαφανίσει την υπόλοιπη μουσική", μια χαρά είναι η υπόλοιπη μουσική. Απλά δεν προωθείται πλέον και δεν ακούγεται στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης (tv/radio) για ευνόητους λόγους
(όσοι περιμένουν να ακούσουν το νέο άλμπουμ συνεργασίας των Van Morrison & Joey DeFrancesco στο "Κανάλι Ε" ή στο "Dalkas 88,2", τζάμπα περιμένουν.
Anduan Emerson
