Μίλαγα πριν από λίγο με ένα φίλο στο τηλέφωνο ο οποίος συχνά με κοροϊδεύει για τις συχνές αναφορές μου στο donate για το οποίο, όπως οι περισσότεροι είναι εναντίον και στην πορεία διαπιστώσαμε ότι μιλάγαμε στον αέρα γιατί είχε κοπεί το Internet αφού η σύνδεση είναι η πιο φθηνή με συχνά προβλήματα για να γλυτώνω κάθε μήνα 5 ευρώ.
Το Laptop το οποίο χρησιμοποιώ είναι κι αυτό παλαιάς τεχνολογίας και παρουσιάζει διάφορα προβλήματα που σε συνδυασμό με το αργό Internet σκοτώνουν.
Μου είπε αστειευόμενος ότι θα σου δίνω εγώ τα 5 ευρώ το μήνα για το τηλέφωνο, όσο για το Laptop πρότεινε να αγοράσω καινούργιο με 150 ευρώ λέει.
Σήμερα παγκόσμια ημέρα Ευρωπαϊκής μουσικής και μέσα σε μία εβδομάδα μόλις 2 άτομα έχουν πάρει μέρος στον διαγωνισμό για τα cd των Ghost και όλα δείχνουν ότι μια προσπάθεια που κάνουμε εδώ και χρόνια αργά ή γρήγορα θα μαραζώσει.
Διάβαζα για την επιτροπή που έχει δημιουργηθεί για να επιλέξει αυτούς που θα εμφανισθούν στο Ηρώδειο και είδα το όνομα του Τόλη, τον οποίο παραδέχομαι, αλλά όχι και στο Ηρώδειο ρε παιδιά, όπως και ο Ρέμος.
Ταυτόχρονα σκέφτηκα το τραγούδι του πρώτου Βαρέθηκα να δίνω, θα πουν κάποιοι 'τι δίνεις;' αυτό είναι το πρόβλημα όλων, όλοι νομίζουμε ότι δίνουμε κάτι, αλλά βασικά όλοι θέλουμε να παίρνουμε, δεν θέλουμε να δίνουμε, θέλουμε να μας αγαπούν, όχι να αγαπάμε.
Εγώ δεν είμαι μέλος σε καμία επιτροπή, ποτέ δεν ήμουν, ούτε και θα γίνω, το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη που ποτέ δεν ήταν μέλος σε επιτροπή με αμοιβή.
Ο φίλος μου, μου έλεγε γιατί δεν βάζεις το όνομα σου πάνω σ' αυτά που γράφεις, η απάντηση είναι γιατί το όνομα μου απωθεί ενδεχομένως αυτούς που δεν εγκρίνουν το donate, αν και ποτέ δεν έχουν βοηθήσει.
Κώστας Ζουγρής
