Ο Παύλος είχε γεννηθεί στις 27 Ιουλίου 1948. Πέθανε 6 Δεκεμβρίου 1990, συνέντευξη στον Μάκη Μηλάτο που είναι ξάδελφος του Μάκη που έγραφε στην Athens Voice.

'Ερ.: Καινούργια δουλειά ε;

Σιδηρόπουλος: ' Ε. ναι! Καιρός δεν ήταν;

—'Έμαθα ότι την παραγωγή την έκανε ο Ταμπόσης. Πώς τα πήγατε;

Σ.: Κοίτα να δεις, ο Ταμπόσης. αφενός μεν είναι μουσικός, αφετέρου έχει και μια πείρα πού είναι πολύ χρήσιμη. Περισσότερο από όλα όμως, μετράει ή ευαισθησία του. Ήταν, για μένα, μια εγγύηση πίσω απ'τα κουμπιά. Είναι straίght τύπος. αλλά εγώ αυτό χρειαζόμουνα. 'Αφού να σκεφτείς, την παραγωγή ήθελε να την κάνει ο Πουλικάκος. Θα γινότανε τής πουτάνας... Δεν θα βγάζαμε άκρη... Στην ηχογράφηση με τον Ταμπόση, πήγανε όλα καλά.' Εγώ έβαζα το feelίng και αυτός την ορθότητα, και καταφέραμε να φτιάξουμε τα κομμάτια έτσι όπως πρέπει. Σε δυο-τρία κομμάτια πετύχαμε μια ζωντανή ατμόσφαιρα πού στο «φλου». την είχα πετύχει μόνο μια φορά. Στο «Στην Κ» πού το Θεωρώ και το καλύτερο κομμάτι, αλλά πέρασε απαρατήρητο.

—'Επειδή έχεις καιρό να παρουσιάσεις δουλειά και επειδή έχεις μερικά χρονάκια στο χώρο αυτό, πιστεύεις ότι μπορείς να είσαι άμεσος και αυθεντικός και ή μουσική σου ν αγγίζει και τη νεότερη μερίδα τού ακροατηρίου;

Σ.: Αυτό το πράγμα πια, δεν με απασχολεί, γιατί την έχω μάθει την κατάσταση στην Ελλάδα. Είναι Θέμα καλών και κακών στιγμών τής προσωπικής μου ζωής. Όλα αυτά τά χρόνια έχω μάθει να παλεύω με τον εαυτό μου και να βγάζω αυτό πού 'Εγώ θέλω να βγάλω. γι'αυτό σου λέω ότι είναι ανάλογο με τις καλές και τις κακές στιγμές σου.

— Μέσα στα χρόνια αυτά ή ζωή σου είχε πολλές διακυμάνσεις.

Σ.: Ναι, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή. 'Υπάρχει και το hίgh και το σώου. 'Έχω περάσει ups πού δεν ανταλλάσσονται με τίποτα, αλλά έχω περάσει και φρικαλέα down. Γιατί, νομίζεις ότι όλες οι κοινωνικές μερίδες, δεν περνάνε μια τέτοια κατάσταση. ' 0 καθένας μας έχει ένα προσωπικό blues, αυτό είναι σίγουρο.

—'Ας το ειδικεύσουμε στο θέμα τού μουσικού...

Σ.: Σε σχέσεις με άλλες καταστάσεις; στις σύγχρονες κοινωνίες, για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα για παράδειγμα, υπάρχει μια θέση πού να μπορώ να υπάρχω και να κινηθώ άνετα. Στην 'Ελλάδα τα πράγματα είναι άγρια. Όχι βίαια, αλλά παρανοϊκά!

— Αν αποφασίσεις να εισχωρήσεις σε καυτά Θέματα πού μας απασχολούν όλους, δεν Θα μπορέσεις να βγάλεις πάνω την κατάσταση αυτή, είναι δύσκολο...

Σ.: Δεν σε αφήνουνε...

— Δεν έχεις περιθώρια....

Σ.: Και ο τρόπος πού σε κυνηγάνε είναι παράξενος Δεν είναι face το face, αλλά ξέρεις από πού στην έχουν στημένη και σε περιμένουν. Δεν ξέρεις όμως με ποιόν τρόπο, γιατί κάπου έχουν και το φιλικό κάπου και το προκλητικό, κάπου και την κατανόηση πού είναι όπλα παράξενα. Έξω τα πράγματα είναι πιο απότομα, δηλαδή ξέρεις ποιος δε σε γουστάρει, και αυτό ίσως να είναι πιο καλό. Γι' αυτό και στην 'Ελλάδα συναντάμε το φαινόμενο πού ο μπάτσος με τον παράνομο, έχουν μια παράξενη σχέση, πού δεν την συναντάς πουθενά αλλού. Αυτή τη σχέση την περιγράφω και σε ένα τραγούδι πού Θα υπάρχει στον καινούργιο δίσκο.

— Πάντως, Παύλο, κάνεις αρκετές λανθασμένες κινήσεις πού επηρεάζουν την καριέρα σου και τη δουλειά σου.

Σ-: Δηλαδή;

— Δηλαδή μασάς εύκολα και μπλέκεις σε λάθος καταστάσεις και απ'την άλλη μεριά σκας σαν, και καλά, ο πρώτος, θεωρώ αρετή ακόμα και τον ναρκισσισμό, αλλά θα πρέπει να υπάρχει σε σωστές αναλογίες.

Σ.: Κοίταξε να δεις, όλο αυτό είναι φλιπαρίσματα. Κάθε άνθρωπος περνάει διάφορα και όσο πιο ήρεμη ζωή κάνει τόσο πιο ήρεμα πράγματα Θα τού συμβαίνουν. 'Όλα αυτά πού μου λες δεν είναι καθόλου ήρεμα και απλά πράγματα. Όταν χώνεσαι με το κεφάλι σε διάφορα πράγματα, δε ξέρεις πού Θα σε βγάλουν αυτά, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και πίσω. Στο δρόμο βέβαια κάπου καταλαβαίνεις και την κοπανάς, γιατί και ο Μαρκόπουλος, τι νομίζεις ότι ήτανε;

— Φλιπάρισμα ήτανε;

Σ.: Έμ τι ήτανε; Λειτούργησα όπως ήταν και αυτοί. Αυτό είναι το φλιπάρισμα πού σου λέω, γιατί αν ήμουνα ήρεμος και είχα συνείδηση του τι κάνω, δεν θα έκανα τέτοια πράγματα. Είχα μπει, όμως, για το καλά σε αυτό το λούκι και προσπάθησα να γίνω σαν κι αυτούς, και το αποτέλεσμα ήταν να μου σπάσουν τελείως τα νεύρα και να σαλτάρω. Αυτή την κατάσταση, όμως, τη ζούσα. Ήταν πού μόλις είχε τσακίσει ή ροκ κατάσταση στην Ελλάδα, οι περισσότεροι μουσικοί την είχαν κάνει από εδώ κι από εκεί, και οι υπόλοιποι καθόμαστε και κλαίγαμε τη μοίρα μας, και εγώ πάνω στην τρέλα μου πάω στο εργοστάσιο του γέρου μου. Πάνω εκεί έσκασε ο Μαρκόπουλος και εγώ επειδή είχα φλιπάρει και την είχα δει έτσι, μπήκα με το κεφάλι μέσα. Έτσι ένιωθα τότε και έτσι λειτουργούσα. Το μόνο καλό ήταν ότι την εποχή εκείνη σκάντζαρα και το στρατιωτικό και όλη αυτή τη φάση με βοήθησε ή ιστορία με τον Μαρκόπουλο.

—Το Θέμα είναι ότι κάνεις πράγματα πού γρήγορα μετανιώνεις γι αυτά.

Σ.: Ε. Ε. Ε. ναι! -Έρχεται κάποια στιγμή που ή θα συνεχίσεις ή θα πέσεις σε ατονία ή θα σε κλείσουν. Είναι έτσι ή κοινωνία πού θα πρέπει ή να μπεις σε ένα κανάλι και να μαραζώσεις από τη ρουτίνα ή αν θελήσεις να μπεις και σε άλλο κανάλι θα πάθεις όλα αυτά πού σου λέω τώρα. Στο λέω έτσι τώρα πού τα βλέπω απέξω τα πράγματα, γιατί εκείνο τον καιρό τα ζούσα και δεν μπορούσα να τα δω πώς ακριβώς έχουν. Αυτή είναι και ή φλίπα τής Ελλάδας.. Η φλίπα της Αθήνας... Πού αν δεν τη ζήσεις, τι θα κάνεις; Ξέρεις πόσους φίλους έχω, πού δουλεύουν χρόνια στα σκυλάδικα και δεν μπορώ να τούς κατηγορήσω; ' Αφού τούς ξέρω τούς ανθρώπους, δεν μιλάμε τώρα για κανένα τσόλι, μιλάμε για άνθρωπο πού τον ξέρεις και πού είναι εντάξει. Και όμως, δουλεύει σε σκυλάδικα και έχει γίνει στομαχικός, έχει γίνει χαλκοπράσινος, τού έχουν πέσει τα μαλλιά...

— Και υποφέρει...

Σ.: Αν υποφέρει λέει... Τους έχω ζήσει σε σκοτεινά δωμάτια, πού βρισκόμαστε και το ξαναλέμε. Τι να κάνει όμως;

—Όχι μόνο δεν υπάρχουν περιθώρια για επιτυχία, αλλά ούτε καν για επιβίωση

Σ.: Δεν μιλάμε για επιτυχία. μιλάμε για επιβίωση. Να έχεις το φαγητό σου, το νοίκι σου, το τηλέφωνό. σου. Απλά πράγματα.

— Το μόνο καλό πού έχει αυτή ή κατάσταση είναι το ότι, επειδή είσαι αναγκασμένος να ζεις στο περιθώριο, βγάζεις υλικό από αυτή την κατάσταση. Και σήμερα το άδικο αυτό είναι όλο και πιο σπάνιο.

Σ.: Ναι γιατί τώρα στην Αγγλία ας πούμε, το ροκ εντ ρολ στηρίζει την οικονομία και δεν έχει καμία σχέση με Revolution. Η κατάσταση στην Ελλάδα αυτόν τον καιρό αλλά και παλιότερα, μπορούμε να πούμε ότι είναι αυθεντική ροκ εντ ρολ. Και αισθάνεσαι μονίμως ακάλυπτος...

— Και εκεί έρχεται η φλιπα...

Σ.: 'Ακριβώς! Και εκεί που δεν ξέρεις τι να κάνεις για να σωθείς. Η θα πέσεις ή θα σε κλείσουνε, ή Θα κοιτάξεις να κάνεις οτιδήποτε για να σωθείς. Το Θέμα είναι να μην κουραστείς πάνω σε αυτό το νταραβέρι, γιατί νταραβέρι εiναι το ροκ εντ ρολ στην Ελλάδα. 'Αλλά και αυτοί πού κουράζονται, δεν είναι χρόνια στην κατάσταση, δεν μπορείς να τούς πεις τίποτα.

—Το θέμα είναι, αν αυτοί που καταφέρνουν και μένουν πολλά χρόνια στο προσκήνιο, μπορούν να αντιπροσωπεύσουν το καινούργιο κοινό, πού τυγχάνει να είναι και μια καινούργια γενιά με διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές απόψεις και διαφορετικούς προσανατολισμούς.

Σ.: Το κακό είναι ότι ή δικιά μας γενιά έβγαλε μόνο μουσικούς. Το κοινό εξαφανίστηκε. Εγώ, πια, δεν γουστάρω το κοινό πού αποτελείται δύο άτομα τής ηλικίας μου, γιατί αυτοί είναι ξοφλημένοι. Προτιμάω τούς 20χρονους και τούς 17χρονους, γιατί αυτοί είναι πού έχουν ζωή μέσα τους και μπορούν να είναι ροκ έντ ρολ.

— Κατά πόσο όμως, μπορείς να έχεις επαφή μαζί τους, να μιλάς τη γλώσσα πού καταλαβαίνουν και να εντοπίζεις το προβλήματα πού τούς απασχολούν;

Σ.: Οπωσδήποτε, εγώ πια δεν κάνω παρέα με 30χρονους.

—Ναι αλλά δεν παίζεις και video games

Σ: Δεν τα γουστάρω. Πάω όμως εκεί, πίνω κανένα καφέ, παίζω κανένα μπιλιάρδο και, εντάξει, βλέπω πώς έχει ή φάση.

— Γράφοντας, όμως, τραγούδια σαν το 'Η ώρα τού stuff' δεν μπορείς να μιλήσεις στους 17χρονους.

Σ.: Γιατί;

— Γιατί δε νομίζω ότι υπάρχουνε 17χρονα πρεζάκια.

Σ.: Μπα, μη το λες αυτό! Έχω ζήσει πολλά, έχω δει πολλά και έχω πάθει ζημιά. Γι' αυτό σου λέω μη το λες αυτό. Οι 17χρονοι σήμερα μπορεί να μην είναι άρρωστοι, αλλά την ξέρουν την πρέζα.

— Αυτό πώς το εξηγείς;

Σ.: Κοίταξε να δεις. Όσες περισσότερες αλτερνατίβες έχεις, τόσο καλύτερα είναι. Όταν δεν έχεις αλτερνατίβες με τον άλφα ή βήτα τρόπο πρέπει να γεμίσεις κεφάλι. Και δεν εννοώ να μαστουρώσεις αλλά δεν είναι μόνο έφαγα και γέμισα στομάχι, αλλά πρέπει να γεμίσεις και κεφάλι. ' Εμείς οι ανατολίτες το έχουμε περισσότερο ανάγκη αυτό και καλύτερα να ψάξουμε να βρούμε τι κοινωνικό όγκο σέρνουμε, παρά να περιοριζόμαστε στις ανατολίτικες μουσικές μας ρίζες. Λοιπόν, για μένα ή βάση είναι αυτή, ότι ο ανατολίτης έχει ανάγκη να γεμίσει κεφάλι και από τη στιγμή πού τον πιέζεις και τον ψοφάς στο τσιμέντο, αυτός θα βρει διέξοδο. 'Αντί λοιπόν να κυνηγάνε και να κόβουν κεφάλια στα πρεζάκια, ας κοιτάξουν κάπου αλλού να βρουν τις ρίζες. Ο πρεζάκιας είναι άρρωστος και με τις φυλακίσεις δεν γιατρεύεται. Θα πρέπει, λοιπόν, για να εντοπίσουμε το πρόβλημα, αυτό πού λέγεται υπουργείο Πολιτισμού να ασχοληθεί με το θέμα. Εξάλλου σε ένα σωστό κράτος τα μόνα υπουργεία πού θα πρέπει να δουλεύουν, είναι το υπουργείο πολιτισμού και το υπουργείο οικονομικών. Το υπουργείο πολιτισμού έχει να κάνει με το •γεμίζω κεφάλι•, κατά τη λαϊκή έκφραση, πού είναι ή ρίζα του ανατολίτη και πού δεν μπορείς εσύ να την τσακiσεις για να τον περάσεις όπως Θέλεις, γιατί θα γίνουν χοντράδες. 'Ο Έλληνας Θέλει να γεμίσει κεφάλι, πώς να το κάνουμε, και όλα τα άλλα πού πάνε να μας επιβάλλουν είναι Αμερικάνικες καταστάσεις. Γι' αυτό αυξάνεται ή εγκληματικότητα, τα πρεζάκια και γενικά τα φαινόμενα πού συναντάμε στις δυτικές κοινωνίες.

— Και πού είναι περισσότερο φανερό στις νεότερες γενιές.

Σ.: Μα φυσικά ο νέος σήμερα έχει καφετέρια, vίdeo games, γειτονιά μηδέν και όλα αυτά είναι mίnd games πού ή ενεργητικότητα του δεν μπορεί να διοχετευτεί. Την ενέργεια τι θα την κάνει; Δηλαδή θα αρχίσει να τρώει τα χέρια του; Θα πλακωθεί με κανέναν, Θα κάνει επεισόδια στα γήπεδα, Θα κλέβει ότι βρει, θα σκοτώσει κανέναν. Δεν γίνεται αλλιώς. Αφού δεν μπορεί να γεμίσει κεφάλι και να την βρει.

— Το ροκ έντ ρολ είναι μια λύση...

Σ.: Το ροκ έντ ρολ είναι ή καλύτερη λύση. Γι' αυτό βλέπεις όλους τούς νέους να συ συσπειρώνονται γύρω νου. Αφού δεν υπάρχει άλλη μουσική πού να μπορεί να τούς μιλήσει. Αυτά τα καταλάβανε ακόμα κι οι λαϊκοί, και βλέπεις τώρα τον κάθε Μικρούτσικο να βγαίνει και να λέει ότι κάνει μουσική με στοιχεία ροκ. Πού είναι όμως τα ροκ στοιχεία; Αφού ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει και δεν ξέρει από ροκ. Για να κάνεις ροκ πρέπει να έχεις ψυχή και να είσαι εσύ ο ίδιος ροκ.

— Το πιο βασικό, Παύλο, είναι να μην το παίζεις. Να είσαι αυθεντικός.

Σ.: Κοίταξε να δεις. Μερικές φορές είσαι εντάξει, γουστάρεις και είσαι αυθεντικός και όλοι το βλέπουν αυτό. Άλλες φορές δεν έχεις κέφι καθόλου και άλλες φορές, πάλι, το παίζεις και έρχεται κόσμος πού το τρώει, πού γουστάρει ρε παιδί μου. Μάκη, υπάρχει κόσμος πού ενοχλείται αν είσαι αυθεντικός και γουστάρει όταν το παίζεις, τι να κάνεις; ο καλλιτέχνης πρέπει να το παίζει μερικές φορές, γιατί έτσι είναι οι show bussines. Από κει και πέρα εξαρτάται από το κοινό σου και από τα vίbes πού θα σου δώσουν. Αν το κοινό είναι εντάξει, ό καλλιτέχνης σίγουρα θα είναι πιο εντάξει.

https://www.popup.gr/