Από τον Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, χώρες ή καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική...:
Ο αποχωρών Πρωθυπουργός μιας «τυχαίας» χώρας συναντά τον νέο αντικαταστάτη του και του δίνει τρεις φακέλους:
- Πριν φύγει εκείνος τον οποίο διαδέχτηκα, έκανε το ίδιο και για μένα. Έτσι θα συνεχίσω την παράδοση και σε σένα, του είπε. Στο πρώτο σημάδι δυσκολίας, άνοιξε τον πρώτο φάκελο. Στην επόμενη δυσκολία, άνοιξε τον δεύτερο. Αν συνεχιστούν, άνοιξε και τον τρίτο.
Σου εύχομαι καλή τύχη.
Ο νέος Πρωθυπουργός γύρισε στο γραφείο του, άνοιξε ένα συρτάρι και έριξε τους φακέλους μέσα.
Έξι μήνες αργότερα, η χώρα άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα οικονομικά προβλήματα. Τρομαγμένος ο Πρωθυπουργός, ανοίγει τον πρώτο φάκελο και διαβάζει:
- Ρίξε όλο το φταίξιμο στην προηγούμενη κυβέρνηση.
Την επόμενη μέρα, συγκαλεί έκτακτη συνεδρίαση της βουλής και κάνει ακριβώς αυτό. Με λίγη προσπάθεια και λίγο παραπάνω τύχη, η κρίση ξεπεράστηκε.
Μετά από λίγο καιρό, η χώρα πηγαίνει ακόμη χειρότερα. Ο απελπισμένος Πρωθυπουργός, ανοίγει τον δεύτερο φάκελο:
- Κάνε ανασχηματισμό.
Την επόμενη μέρα, συγκαλεί έκτακτο κυβερνητικό συμβούλιο και ανακοινώνει τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης. Ο ανασχηματισμός απέδωσε και η κρίση ξεπεράστηκε και πάλι.
Έναν χρόνο αργότερα, όλα πήγαν κατά διαόλου. Η χώρα στο χείλος του γκρεμού. Τα έσοδα στο ναδίρ και τα έξοδα στο ζενίθ.
Όλοι κατηγορούσαν τον νέο Πρωθυπουργό. Τελευταία του ελπίδα, ο τρίτος φάκελος.
Τρέχει στο γραφείο του, κλείνει πίσω του την πόρτα, βυθίζεται στην καρέκλα του, ανοίγει το συρτάρι, βγάζει τον τρίτο φάκελο και τον ανοίγει:
- Ετοίμασε τρεις φακέλους…
