Οι ασχολούμενοι με τα ποδοσφαιρικά θα ξέρουν ότι υπάρχουν ΜΜΕ, κυρίως εφημερίδες, αλλά τώρα πια και site που υποστηρίζουν συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές ομάδες, εκθειάζουν τα επιτεύγματά τους σε αθλητικό επίπεδο, εξυμνούν τους προέδρους τους και επικρίνουν και προσπαθούν να μειώσουν με διάφορους τρόπους τους αντιπάλους τους.
Έχουμε συνηθίσει την Ελληνική πραγματικότητα και την παρουσία σχεδόν 10 αθλητικών εφημερίδων, σκεφθείτε ότι προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες όπως η Αγγλία, η Ιταλία, η Γαλλία, ίσως δεν έχουν περισσότερες από μία, με ότι αυτό σημαίνει.
Το κακό είναι ότι αυτή η ποδοσφαιρική φιλοσοφία εδώ και μερικά χρόνια, κυρίως από την εμφάνιση της κρίσης και μετά, έχει μεταφερθεί στον πολιτικό τύπο, όπου τον ρόλο των ομάδων, εδώ έχουν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους.
Υπάρχουν εφημερίδες που από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα προσπαθούν να μειώσουν την σημασία σε οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση και άλλες που κάνουν ακριβώς το αντίθετο, κρατάνε βέβαια και μία επιφύλαξη γιατί υπάρχει η λαϊκή δυσαρέσκεια και δεν μπορούν να εξυμνούν το κυβερνητικό έργο, αλλά γι' αυτούς πάντα υπάρχει δικαιολογία και για το πιο επαχθές μέτρο που θα πάρει η κυβέρνηση, συνήθως η πιο εύκολη δικαιολογία, είναι να τα φορτώνουν όλα στην τρόικα, ή όταν η επικαιρότητα είναι αρνητική για το κυβερνητικό έργο, ειδικά στην τηλεόραση, βρίσκουν άλλα θέματα να προβάλλουν και η είδηση που θίγει την κυβέρνηση περνάει σε μερικά δευτερόλεπτα.
Πιστεύω ότι αυτή η εικονική πραγματικότητα αφήνει καθημερινά τα σημάδια της στην πτώση των πωλήσεων στις εφημερίδες που είναι φανερό ότι συντηρούνται πια από φανερές ή κρυφές οικονομικές ενισχύσεις και δίνουν μικρή σημασία σε ότι έχει άμεση επίπτωση στον απλό πολίτη.
Συγκεκριμένοι όμιλοι τώρα πχ, προσπαθούν να βοηθήσουν την λεγόμενη κίνηση των 58, για την οποία κανείς δεν έχει αντίρρηση, αλλά αυτό κάνουν εδώ και 50 χρόνια για να ελέγχουν τα πράγματα. Στις στάχτες της Ένωσης Κέντρου, δημιούργησαν το ΠΑΣΟΚ, από την ΕΔΑ φτιάχτηκαν καμιά δεκαριά μικρά ή μεγάλα κόμματα και αναρωτιέμαι μήπως έφτασε πια ο καιρός που πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολιτικές τάσεις είναι δύο, η αριστερά και η δεξιά και να έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε μία από τις δύο χωρίς να διασπώνται οι δυνάμεις σε αρκετά κόμματα που συχνά έχουν κοινό στόχο.
Βέβαια κάτι τέτοιο θα άφηνε χωρίς αντικείμενο εργασίας αρκετό κόσμο, αλλά το παιχνίδι που παίζεται τώρα ουσιαστικά είναι για να διατηρούν τα κεκτημένα τους οι έχοντες, κάτι που συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο όπου μέσω Champions League συντηρούνται κάποιοι οικονομικά, αλλά σε πολιτικό επίπεδο για την ομάδα που κυβερνά τα δάνεια από τους κακούς ξένους θα τελειώσουν, ενώ αν αλλάξει η κυβέρνηση και έχει τον πρώτο λόγο στην εξουσία η σημερινή αντιπολίτευση, θα πρέπει ή να συνεχίσει τις προσπάθειες για νέα δάνεια, ή να βρει χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας.
Το κακό για τους απλούς πολίτες ανεξάρτητα του αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν λεφτά, ή αν μπορούν να βρεθούν, αυτοί θα είναι μόνιμα χαμένοι, κερδισμένοι θα βγαίνουν πολιτικοί όπως ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ που αύξησε τα εισοδήματά του χάρις στις διαλέξεις που κάνει στην Αμερική, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν μπορεί, σίγουρα θα αυξηθούν τα 100 ευρώ που έχει στην τράπεζα, ο πρωθυπουργός μας θα βγει πλουσιότερος με την οικονομία που κάνει από την κατάθεση πινακίδων των δύο αυτοκινήτων του, οι βουλευτές της χρυσής αυγής που δηλώνουν ελάχιστα χρήματα, τώρα που θα κοπεί η επιχορήγηση θα τους βλέπουμε συχνά στα τρένα να επαιτούν, το KKE όλο και κάτι θα αποκομίσει από την πώληση περουσιακών στοιχείων, η ΔΗΜΑΡ προς το παρόν παραμένει πολύφερνη νύφη.
Όσο για τον Βενιζέλο, ελπίζω να αγοράσει κρατικά λαχεία, που ξέρεις μπορεί να είναι ο τυχερός
Κώστας Ζουγρής
