Η ταινία «Modern Times» (1936) του Τσάρλι Τσάπλιν είναι μια από τις πιο γνωστές και επιδραστικές κωμωδίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Αν και ανήκει στην εποχή του βωβού κινηματογράφου, δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που ο ήχος είχε ήδη καθιερωθεί, κάτι που ο Τσάπλιν χρησιμοποίησε σκόπιμα για να τονίσει το μήνυμά του. Η ταινία αποτελεί μια κοινωνική σάτιρα πάνω στη βιομηχανοποίηση, την εργασία, την ανεργία και την απανθρωποποίηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Σαρλό (The Tramp), ο εμβληματικός χαρακτήρας του Τσάπλιν, ένας απλός, φτωχός αλλά καλοπροαίρετος άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Η ιστορία ξεκινά σε ένα τεράστιο εργοστάσιο, όπου ο Σαρλό εργάζεται σε μια γραμμή παραγωγής, βιδώνοντας ασταμάτητα παξιμάδια. Η μονότονη και εξαντλητική εργασία τον οδηγεί σε νευρικό κλονισμό, δείχνοντας με χιούμορ αλλά και έντονη κριτική τις συνθήκες εργασίας στη βιομηχανική εποχή. Ακόμη και εκτός εργοστασίου, οι μηχανικές κινήσεις του συνεχίζονται, αποκαλύπτοντας πόσο βαθιά τον έχει επηρεάσει η εργασία.
Μετά από διάφορα κωμικά περιστατικά, ο Σαρλό χάνει τη δουλειά του και μπλέκει άθελά του σε μια διαδήλωση εργατών, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Η φυλακή, ειρωνικά, αποδεικνύεται γι’ αυτόν ένα σχετικά ασφαλές και σταθερό περιβάλλον, κάτι που υπογραμμίζει την κοινωνική ανασφάλεια της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης. Όταν τελικά αποφυλακίζεται, προσπαθεί ξανά να βρει εργασία, αλλά συνεχώς αποτυγχάνει λόγω ατυχίας και των σκληρών κοινωνικών συνθηκών.
Στη συνέχεια, ο Σαρλό γνωρίζει ένα ορφανό κορίτσι, τη λεγόμενη Gamine, που ζει κι εκείνη στο περιθώριο της κοινωνίας. Οι δυο τους δημιουργούν έναν δεσμό αλληλεγγύης και ονειρεύονται μια απλή, ήρεμη ζωή με φαγητό, στέγη και αξιοπρέπεια. Το κορίτσι εκπροσωπεί την ελπίδα και τη νεανική αισιοδοξία, ενώ η σχέση τους δίνει στην ταινία μια πιο ανθρώπινη και συναισθηματική διάσταση.
Καθώς προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, ο Σαρλό πιάνει δουλειά ως νυχτοφύλακας σε πολυκατάστημα, όμως και αυτή η ευκαιρία καταλήγει σε χάος. Αργότερα εργάζεται σε ένα καφέ, όπου για πρώτη φορά ακούμε τη φωνή του Τσάπλιν σε ένα τραγούδι με ασυναρτησίες, μια σκηνή-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου. Παρά τις δυσκολίες, οι δύο ήρωες συνεχίζουν να προχωρούν μαζί.
Η ταινία κλείνει με τους δύο πρωταγωνιστές να περπατούν στον δρόμο προς ένα αβέβαιο μέλλον. Παρόλο που δεν έχουν εξασφαλίσει σταθερότητα, διατηρούν την ελπίδα και το κουράγιο τους. Το μήνυμα του Τσάπλιν είναι ξεκάθαρο: σε έναν κόσμο μηχανών και κοινωνικής αδικίας, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και το χαμόγελο παραμένουν τα πιο δυνατά όπλα.
Το «Modern Times» συνδυάζει μοναδικά το χιούμορ με την κοινωνική κριτική και παραμένει διαχρονικό, καθώς πολλά από τα θέματα που θίγει –εργασιακή εκμετάλλευση, ανεργία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια– εξακολουθούν να είναι επίκαιρα μέχρι σήμερα.
