Στις 18 Ιανουαρίου του 1911, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, γεννήθηκε ένα σπάνιο ταλέντο, ο David Daniel Kaminsky, γνωστός ως Danny Kaye. Ο Kaye ήταν ηθοποιός, κωμικός, τραγουδιστής και χορευτής. Οι παραστάσεις του κάλυπταν όλο το φάσμα της τέχνης, από σωματική κωμωδία και παντομίμα μέχρι χορό και τραγούδι. Μπορούσε να μιμηθεί τέλεια έναν Ιταλό τενόρο, έναν Ισπανό ταυρομάχο ή έναν Γάλλο ζωγράφο και είχε μια αξιοσημείωτη ικανότητα στους γλωσσοδέτες. Δεν υπήρξε γλωσσοδέτης που να μην τον τραγούδησε, και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Το σχολείο που φοίτησε στο Μπρούκλιν, εκεί όπου πρωτοάρχισε να διασκεδάζει τους συμμαθητές του με τραγούδια και αστεία, σήμερα έχει το όνομά του. Εδώ έκανε το ντεμπούτο του παίζοντας ένα σπόρο καρπουζιού σε μια σχολική παράσταση. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν στην πρώιμη εφηβεία του. Λίγο αργότερα, ο Kaye και ο φίλος του Louis έφυγαν για τη Φλόριντα. Ο Kaye τραγουδούσε ενώ ο Louis έπαιζε κιθάρα. Όταν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, ο πατέρας του δεν τον πίεσε να επιστρέψει στο σχολείο ή στη δουλειά, δίνοντας στον γιο του την ευκαιρία να ωριμάσει και να ανακαλύψει τις ικανότητές του.
Έκανε διάφορες δουλειές όπως υδραυλικός, ασφαλιστής αυτοκινήτων και υπάλληλος γραφείου. Οι περισσότερες κατέληξαν στην απόλυσή του. Μια φορά ένα λάθος του, κόστισε στην εταιρεία που δούλευε 40.000 δολάρια!! Μια άλλη φορά, ένας οδοντίατρος που τον προσέλαβε για να προσέχει το γραφείο του κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, τον απέλυσε όταν τον βρήκε να χρησιμοποιεί το οδοντιατρικό του τρυπάνι στο γραφείο του. Το 1939, ο Κέι συνάντησε την κόρη του ίδιου οδοντιάτρου, Sylvia Fine, σε μια οντισιόν, και το 1940 οι δυο τους παντρεύτηκαν. Η Sylvia Fine, που ήταν στιχουργός, έγραψε πολλά από τα τραγούδια που έκαναν τον Kaye διάσημο.
Από το 1944 ως το 1963 έκανε 18 ταινίες που εκτόξευσαν την φήμη του. Στα Wonder Man (1945), The Kid from Brooklyn (1946), The Secret Life of Walter Mitty (1947) και A Song Is Born (1948) είχε δίπλα του την Virginia Mayo ενώ στα Knock on Wood (1954), White Christmas (1954), The Court Jester (1956), Me and the Colonel (1958), and Merry Andrew (1958), την Gene Tierney. Υποδύθηκε τον Hans Christian Andersen στην ομότιτλη ταινία του 1952 και τον πρωτοπόρο μουσικό της τζαζ Red Nichols στο The Five Pennies (1959).
Άλλες γνωστές του ταινίες είναι The Inspector General (1949), On the Riviera (1951), On the Double (1961), The Man from the Diners' Club (1963). Σε πολλές από αυτές τις ταινίες, ο Danny Kaye ανέδειξε τη μοναδική του ικανότητα να ενσαρκώνει δύο ρόλους, συνήθως τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους και η αλλαγή μεταξύ αυτών των χαρακτήρων – με απίστευτη ταχύτητα και μαεστρία – ήταν το χαρακτηριστικό του στοιχείο, το οποίο του επέτρεπε να δημιουργεί αμέτρητες κωμικές καταστάσεις και να χαρίζει άφθονο γέλιο.
Ο μέγας παραγωγός Samuel Goldwyn ήθελε να κάνει κάτι με την μύτη του, ώστε να φαίνεται λιγότερο εβραϊκή. Ο Kaye αρνήθηκε, αλλά επέτρεψε τα κόκκινα μαλλιά του να βαφτούν ξανθά επειδή φαινόταν καλύτερα στο Technicolor. Όταν εμφανίστηκε στο London Palladium το 1948, έκανε τη βασιλική οικογένεια να γελάσει τόσο πολύ ώστε για πρώτη φορά, αφήσανε την βασιλική σουίτα για να παρακολουθήσουν την παράσταση από την μπροστινή σειρά. Ίσως το πιο γνωστό του τραγούδι να είναι το "Tschaikowsky (and Other Russians)", ένα τραγούδι με γρήγορο και διασκεδαστικό ρυθμό (patter song), με στίχους του Ira Gershwin και μουσική του Kurt Weill, στο οποίο τραγούδησε τα ονόματα μιας σειράς Ρώσων συνθετών με ιλιγγιώδη ταχύτητα και χωρίς να πάρει ανάσα.
Πρωτοπαρουσιάστηκε στη θεατρική παράσταση του Broadway Lady in the Dark το 1941. 'Αλλα γνωστά του τραγούδια είναι η εκδοχή του "I've Got a Lovely Bunch of Coconuts", το "The Woody Woodpecker Song" ένα από τα πολλά τραγούδια που ηχογράφησε μαζί με τις Andrews Sisters και το "C'est Si Bon (It's So Good)". Η φωνή του είχε και την μελωδικότητα του Dean Martin αλλά και την τσαχπινιά του Perry Como. Ήταν ευέλικτη, διαυγής και εκφραστική. Σ'αυτά πρόσθετε τις αξιομνημόνευτες μιμήσεις του και έτσι τα τραγούδια αποκτούσαν την δικιά του πινελιά. Τραγούδησε με τον Louis Armstrong το When The Saints Go Marching In όπως μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει, ειδικά όταν μιμείτε τον ίδιο τον Armstrong. Η ηχογράφησή τους, από την ταινία The Five Pennies το 1959, είναι μία από τις καλύτερες ηχογραφήσεις του πολυδιασκευασμένου τραγουδιού.
Και ενώ ο Kaye ισχυριζόταν ότι δεν μπορούσε να διαβάσει μουσική, τη δεκαετία του 1960 και του 1970, ξεκίνησε να διευθύνει μεγάλες ορχήστρες και το έκανε μόνο με το αυτί. Πάντα με το δικό του διασκεδαστικό στυλ, με σκετσάκια, γκριμάτσες και διάφορα άλλα απρόβλεπτα γκαγκ. Κάποιες ήταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, καταφέρνοντας να συγκεντρώσει πάνω από 5 εκ. εκείνη την εποχή. Ενεργητικός και ακούραστος, τα ενδιαφέροντά του συνεχίζονταν. Ήταν ένας από τους αρχικούς ιδιοκτήτες της επαγγελματικής ομάδας μπέιζμπολ του Seattle Mariners. Ήταν και πιλότος. Πετούσε και ελαφριά μονοκινητήρια αλλά και πολυκινητήρια τζετ. Για μια αποστολή της UNICEF το 1968, πέταξε ένα Learjet σε 65 πόλεις μέσα σε πέντε ημέρες.
Στα μετέπειτα χρόνια του, ο Kaye διασκέδαζε στο σπίτι του ως σεφ. Ειδικευόταν στην κινέζικη και ιταλική κουζίνα. Είχε ένα παραδοσιακό κινέζικο εστιατόριο εγκατεστημένο στο σοκάκι στο πίσω μέρος του σπιτιού του και μια τραπεζαρία χτισμένη γύρω από αυτό. Η κουζίνα που χρησιμοποιούσε ήταν εξοπλισμένη με μεταλλικούς δακτυλίους για τους καυστήρες ώστε η θερμότητα να είναι πιο συμπυκνωμένη, και ένα δοχείο με τρεχούμενο παγωμένο νερό να δροσίζει την περιοχή για εκείνους που μαγειρεύουν. Είχε ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την μαγειρική. Έφτιαχνε μέχρι και τα λουκάνικά του. Μερικοί από τους διάσημους καλεσμένους του ήταν η Shirley MacLaine, ο Michael Caine, ο Cary Grant, ο John Denver, αλλά και διάσημοι Γάλλοι σεφ. Τη δεκαετία του 1970, δίδαξε μαθήματα κινέζικης κουζίνας σε ένα κινέζικο εστιατόριο του Σαν Φρανσίσκο.
Ο Danny Kaye και η γυναίκα του, στιχουργός και μουσικός Sylvia Fine μεγάλωσαν και οι δύο στο Μπρούκλιν, ζώντας λίγα τετράγωνα μακριά, αλλά δεν συναντήθηκαν μέχρι την οντισιόν το 1939. Η Σίλβια ήταν η πιανίστρια στην οντισιόν και ανακάλυψε πολύ αργότερα ότι ο Ντάνι είχε εργαστεί για τον πατέρα της, Σάμιουελ Φάιν, οδοντίατρο. Ο Κέι της πρότεινε να παντρευτούν τηλεφωνικά, όσο ήταν στη Φλόριντα. Παντρεύτηκαν στις 3 Ιανουαρίου 1940 και μείναν μαζί για πάντα, εκτός από ένα χωρισμό το 1947-48, όταν ο Κέι έμπλεξε με την Εύα Άρντεν.
Το μοναχοπαίδι του ζευγαριού, η κόρη τους Ντίνα, γεννήθηκε το 1946. Ο Κέι πέθανε τον Μάρτιο του 87, από ηπατίτιδα, ως αποτέλεσμα μετάγγισης μολυσμένου αίματος κατά τη διάρκεια επέμβασης καρδιάς, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Η Σύλβια τον ακολούθησε τέσσερα χρόνια μετά. Τα περισσότερα τραγούδια της, τα έγραψε για τον άντρα της, γνωρίζοντας τις απεριόριστες δυνατότητες αυτού του τόσο ταλαντούχου καλλιτέχνη. Γι'αυτό και δεν μπόρεσε να τα τραγουδήσει κανείς άλλος.
Ο Ντάνυ Κέι υπήρξε ένα σπάνιο ταλέντο, ένας μοναδικός καλλιτέχνης που κατάφερε να μαγνητίσει το κοινό με την ευφυΐα και τη ζωντάνια του. Ήταν αριστοτέχνης των γλωσσοδετών, χειριζόταν τις λέξεις σαν να ήταν χορδές μουσικού οργάνου, δημιουργώντας ρυθμούς και αρμονίες που μάγευαν και προκαλούσαν γέλιο. Πέρα από την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του, ήταν και παραμένει ένας άψογος διασκεδαστής.
