This is Spinal Tap : Όταν το rock 'n'roll απομυθοποιήθηκε πλήρως μέσα σε 82 λεπτά

Τι ήταν τελικά η ταινία του Rob Reiner που έκλεισε πρόσφατα τα 40 της χρόνια

Spoiler alert!

82 λεπτά. Τόσο χρειάστηκε στον σκηνοθέτη Rob Reiner (Stand by Me, When Harry met Sally και πολλά άλλα) να αποδομήσει εντελώς και μέσα από έντονα κύματα γέλιου, το μυστήριο μέχρι τότε του rock 'n' roll. Στην πρώτη του μάλιστα μεγάλη σκηνοθετική δουλειά. Το ξεκαρδιστικό "This is Spinal Tap" ήταν η απόλυτη απομυθοποίηση των ιστοριών που συνόδευαν τα rock συγκροτήματα τα προηγούμενα χρόνια, μύθων που σχετίζονταν με την υπερβολή στον τρόπο ζωής και τη διασκέδαση, με έξαλλες καταστάσεις σε περιοδείες, με την ψευδεντύπωση πως δεν πρόκειται περί απλών καθημερινών ανθρώπων αλλά κάτι το διαφορετικό. Το απροσδιόριστο. Το film στέκει μέχρι σήμερα ως μία από τις καλύτερες κωμωδίες διαχρονικά, με το βιτριολικό σε σημεία χιούμορ και τις τραγελαφικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα εν μέσω περιοδείας, να έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης rock κουλτούρας. Καθώς στα πρώτα δέκα λεπτά μαθαίνουμε ότι ο πρώην drummer των Spinal Tap, σε αντίθεση με τους John Bonham (Led Zeppelin) και Bon Scott (AC/DC), πνίγηκε από τον εμετό... κάποιου άλλου, καταλαβαίνει κανείς προς τα που πάει αυτή η ταινία και τι έχει να γίνει μέχρι το τέλος της.

Πολύ έξυπνα η ταινία αποφασίζει να περιγράψει τις περιπέτειες ενός συγκροτήματος από την Αγγλία, κατά την περιοδεία του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εν έτει 1984, το film ίσως έκλεινε το μάτι στους παλαιότερους, οι οποίοι είχαν προλάβει τον ερχομό των Beatles για πρώτη φορά στην Αμερική, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν. Συνεχίζοντας τις παρομοιώσεις, ο Rob Reiner θα παρουσιάσει πολύ εύστοχα ένα δίπολο ανάλογο των Lennon-McCartney, με τους David St. Hubbins (Michael McKean) και Nigel Tufnel (Christopher Guest) να ζουν εν μέρει έξω από τα νερά τους, ως κλασικοί Άγγλοι, αλλά και ταυτόχρονα να βλέπουν τη σχέση τους και τη φιλία τους να δοκιμάζεται μέσα από τα ευτράπελα τα οποία συμβαίνουν κατά το tour. Ο δε Derek Smalls (Harry Shearer) στο μπάσο αποτελεί την απαραίτητη συγκολλητική ταινία, αποτίοντας ίσως φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους μουσικούς που έβαζαν το συμφέρον του συγκροτήματος πάνω από όλα, αντιστεκόμενοι τόσο στο ξέφρενο lifestyle των περιοδειών όσο και σε πιθανές έριδες μεταξύ των μελών. Η δε κατάρα των Spinal Tap για το γεγονός ότι κανένας drummer δεν μπορεί να στεριώσει, κατέληξε ένα ιδιαίτερο inside joke για για πολλά γκρουπ έκτοτε. Όλα αυτά συνθέτουν τον απαραίτητο καμβά ώστε να αναπτυχθούν οι ξεκαρδιστικοί και θανατηφόροι διάλογοι, οι σκηνές οι οποίες έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της pop και rock κουλτούρας :
 
- Η απελπισία του Nigel όταν δεν μπορεί να φτιάξει το σάντουιτς που θέλει, λόγω του ψωμιού-μινιατούρα
- Οι ενισχυτές που φτάνουν μέχρι το "11", ίσως το πιο κλασικό σημείο της ταινίας
- Το εξώφυλλο του νέου δίσκου "Smell the Glove", πιθανή επιρροή για τους Metallica λίγα χρόνια αργότερα
- Το έπος του Stonehenge με τις λάθος διαστάσεις να οδηγούν στο πιο αποτυχημένο stage show που υπήρξε ποτέ
- Η φυσικότητα με την οποία οι Spinal Tap περιγράφουν το πως όλοι οι πρώην drummers τους δε βρίσκονται πλέον εν ζωή
- Το "ατύχημα" του Derek Smalls στο Rock 'n' Roll Creation
- Η ερωτική μπαλάντα "Lick my Love Pump"
- Ο έλεγχος στο αεροδρόμιο και πάνω από όλα...

- Η σκηνή όπου το συγκρότημα χάνεται στο backstage και ένα "Hello Cleveland" γράφει ιστορία, μέχρι να συνειδητοποιήσουν εκ νέου ότι έχουν χαθεί για τα καλά

Η ταινία θα τελειώσει με την Ιαπωνική περιοδεία, η οποία θα γίνει ύστερα από το θριαμβευτικό reunion των μέχρι τότε "στα μαχαίρια" St.Hubbins και Tufnel, σε μια σκηνή που ίσως και άθελα της προκαλεί έντονη συγκίνηση στους μουσικόφιλους θεατές. Τη σκηνή θα συνοδεύσει εκ νέου το τραγούδι "Tonight I'm gonna rock you", μια αυθεντική σύνθεση της ταινίας η οποία άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται σε παλιό καλό album των Kiss. Τα τραγούδια μάλιστα της ταινίας έχουν γραφτεί από τα ίδια τα μέλη του "φανταστικού" γκρουπ, με τη συνδρομή του Rob Reiner.

Το This is Spinal Tap υπήρξε το πρώτο "rockumentary" στην ιστορία, ανοίγοντας το δρόμο για τα επόμενα, καθώς και τις βιογραφικές ταινίες που κυκλοφορούν συχνά σήμερα. Μπορεί να μην ήταν αυτός ο αρχικός του σκοπός, ωστόσο η απεικόνιση της ζωής ενός γκρουπ στο δρόμο και η παραδοχή της ανθρώπινης φύσης των μελών του, υπήρξε σίγουρα οδηγός για τις μετέπειτα "μουσικές" ταινίες, όπως το κορυφαίο "Almost Famous" αλλά και πολλά άλλα. Θυμηθείτε εδώ μερικά από τα εξαιρετικά τραγούδια της ταινίας :