Από το Facebook, δεν ξέρουμε αν προλάβατε να την δείτε.
Αυτά που λέγαμε και για το Nuovo Olimpo...
Γιώργος Χ. Πανόπουλος
All of us strangers
(Το Χόλιγουντ δεν έχει πρόβλημα ποικιλομορφίας -
έχει πρόβλημα ηθικολογίας).
Παρά τις διθυραμβικές κριτικές, παρόλη την έκσταση των μίντια και των μεταμοντέρνων της σύγχυσης, ναι, μπορεί μια queer ταινία με την ερωτική σχέση δύο αντρών να είναι βαρετή, αφόρητη και αδιάφορη όπως οι Άγνωστοι Μεταξύ μας (All of us strangers). Όλο και περισσότερο το Χόλυγουντ τρώει τα σπλάχνα του υποχωρώντας στην woke ιδεολογία που περιέχει κατήχηση, διδακτισμό, και πλειοδοσία στη θυματοποίηση.
Η ταινία μου θυμίζει ένα ευφυολόγημα του Όσκαρ Ουάιλντ: «Άγγλος ευγενής καλπάζων όπισθεν αλώπεκος- αυτό που δεν περιγράφεται εις αναζήτηση αυτού που δεν τρώγεται». Αυτό που δεν βλέπεται εις αναζήτηση αυτού που δεν περιγράφεται.
Το All of us strangers αφηγείται μια υπαρξιακή κρίση-oh la la!
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ξοδεύεται για να δημιουργήσει συμπάθεια για ένα τύπο καταφανώς παραιτημένο και μακριά από τον κόσμο που χαλαρώνει μόνο και μόνο για να επισκεφτεί την κόλαση.
Στο μοντέρνο woke αφήγημα οι προσωπικές ιστορίες πρέπει να βασίζονται στον πόνο, στην κατάθλιψη, στη βία και στην κακοποίηση που έχεις δεχτεί ως παιδί καταρχάς. Όχι στην αντοχή, στον αγώνα και στην προσπάθεια- ναι στην κατάρρευση γιατί μόνο έτσι κερδίζεις πόντους και ανεβαίνει η αξία σου στο μοντέρνο μαρτυρολόγιο.
Ζούμε τη λατρεία της θυματοποίησης, ζούμε στην κουλτούρα των παραπόνων στην οποία χωράνε μόνο αυτολύπηση, δικαιώματα και θρυμματισμένη ζωή. Η woke κουλτούρα αποθεώνει την δημοκρατία του πόνου- μπορεί να μην είμαστε όλοι πλούσιοι και διάσημοι αλλά όλοι ευτυχώς υποφέρουμε το ίδιο.
Υγ. Αν δεν έπαιζαν σπουδαίοι ηθοποιοί η ταινία δεν θα αντεχόταν πάνω από δέκα λεπτά.
